Author: ฐปน วันชูเพลา

Senior Football Editor

Categories
Special Content

กรณีศึกษาจากปรากฎการณ์ KvaraDONA ใช้เวลาไม่กี่เดือนไต่จากฐานสู่ยอดพีระมิด

กรณีศึกษาจากปรากฎการณ์ KvaraDONA ใช้เวลาไม่กี่เดือนไต่จากฐานสู่ยอดพีระมิด

ซีซัน 2022-23 นาโปลีมีโอกาสสูงมากที่จะครองตำแหน่งสคูเดตโตสมัยแรกในรอบ 33 ปีนับจากยุคดีเอโก มาราโดนา นักเตะที่ถูกกล่าวขวัญมากที่สุดหนีไม่พ้นวิคเตอร์ โอซิมเฮน ศูนย์หน้าทีมชาติไนจีเรีย ซึ่งทำไปแล้ว 21 ประตู 5 แอสซิสต์จาก 23นัดเฉพาะกัลโช เซเรีย อา ถ้าเปรียบโอซิมเฮนเป็นแบทแมน พระรองของมนุษย์ค้างคาวหรือโรบินก็คือ ควิชา ควารัตส์เชเลีย (Khvicha Kvaratskhelia) 

ควารัตส์เชเลีย หรือ ควารา (Kvara) ปีกซ้ายเจ้าของเบอร์เสื้อ 77 แจ้งเกิดอย่างรวดเร็ว กลายเป็นสตาร์ที่ร้อนแรงทั้งที่เพิ่งย้ายจากลีกจอร์เจียแบบเงียบๆ ไม่มีการตีข่าวคึกโครมตอนเข้าร่วมทีมนาโปลีในตลาดซัมเมอร์ปีที่แล้ว

เมื่อมองแนวรุกริมสนามฝีเท้าเวิลด์คลาสในซีซัน 2021-22 สปอตไลท์จับจ้องไปที่คีลิยัน เอ็มปัปเป ขณะที่ซาดิโอ มาเน และโมฮัมเหม็ด ซาลาห์ กำลังเล่นด้วยกันซีซันสุดท้ายที่ลิเวอร์พูล แล้วยังมีวีนิซิอุส จูเนียร์ ผู้กำลังเจิดจรัสในฐานะดาวดวงใหม่ของเรอัล มาดริด อย่างเต็มตัวเป็นปีแรก 

ทางด้านควารัตส์เชเลีย ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีใครคาดคิดว่าอีกหนึ่งปีข้างหน้าจะเดินตามรอยเท้าทองคำของมาเน, ซาลาห์, เอ็มบัปเป และวีนิซิอุส เขาสุ่มเสี่ยงที่จะไม่ได้เล่นฟุตบอลแบบไม่มีกำหนดด้วยซ้ำเมื่อกองทัพรัสเซียบุกยึดครองยูเครน

เกือบเป็นนักเตะตกงานเมื่อทหารรัสเซียบุกยูเครน

วันที่ 7 มีนาคม 2022 ฟีฟาแถลงข่าวอนุญาตนักเตะต่างชาติในรัสเซียยกเลิกสัญญาและย้ายไปเล่นในประเทศอื่น จากนั้นประมาณสองสัปดาห์ รูบิน คาซาน ประกาศยุติสัญญากับควารัตส์เชเลียในวันที่ 24 มีนาคม ซึ่งวันเดียวกัน เขาก็เป็นนักเตะใหม่ของ ดีนาโม บูตามี ในลีกจอร์เจีย

ควารัตส์เชเลียเล่นบอลลีกให้ดีนาโม บูตามี 11 นัด ทำไป 8 ประตู 2 แอสซิสต์ ได้รับรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมในการแข่งขันรอบสองของอีรอฟนูลี ลีกา ลีกสูงสุดประเทศจอร์เจีย ซึ่งมีโปรแกรมเตะช่วงเดือนเมษายนถึงกรกฎาคม 2022 

หลังลีกจอร์เจียปิดซีซัน 2021-22 ควารัตส์เชเลียได้ย้ายไปอยู่กับนาโปลีด้วยค่าตัวเพียง 11.5 ล้านยูโร และเซ็นสัญญาถึงปี 2027 เขาเปิดตัวกับ “กลี อัซซูรี” ในวันที่ 15 สิงหาคม 2022 เป็นเกมเปิดฤดูกาลใหม่ของกัลโช เซเรีย อา นาโปลีชนะเวโรนาอย่างสบาย 5-2 “ควารา” จัดไปหนึ่งประตูกับหนึ่งแอสซิสต์ ก่อนทำได้สองประตูในเกมต่อมา ซึ่งนาโปลีขยี้มอนซา 2-0เขาจึงเป็นนักเตะคนแรกในประวัติศาสตร์นาโปลีที่ทำสามประตูจากบอลลีกสองนัดแรกของซีซัน ปีกซ้ายหน้าใหม่ยังได้รับเลือกให้เป็นนักฟุตบอลยอดเยี่ยมประจำเดือนสิงหาคม 2022 ของเซเรีย อา อีกด้วย

ขอบคุณภาพจาก  https://www.topmercato.com/1113813-naples-eintracht-francfort-chaine-tv-et-compos-probables/

ควารัตส์เชเลียเริ่มได้รับความสนใจอย่างรวดเร็วจากแฟนบอลและสื่อมวลชน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะชื่อนามสกุลที่อ่านยาก อีกส่วนเป็นเพราะลีลาที่น่าทึ่งบนสนามยามสัมผัสลูกฟุตบอล ควารากลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่ทำได้ 10 ประตู 10 แอสซิสต์ จากการลงสนามเซเรีย อา ปีแรก แต่ตัวเลขเดินหน้าต่อไปโดย ณ เดือนมีนาคม 2023 เขาขยับผลงานขึ้นเป็น 12 ประตู 12 แอสซิสต์จาก 23 นัดบอลลีก ส่วนแชมเปียนส์ลีก ปีกซ้ายวัย 22 ปี เล่น 7 นัด ทำได้ 2 ประตู 4 แอสซิสต์ แถมยังไม่เคยได้รับใบเหลืองทั้งสองรายการ

จนถึงตอนนี้ ควารัตส์เชเลียกลายเป็นนักเตะดังที่มีชื่อเล่นเรียกหลากหลายทั้ง ควารา, ควาราโดนา, ควาราวัคคิโอ หรือแม้กระทั่ง เช ควารา

อาจกล่าวได้ว่า ยุคนี้เป็นยุคของซูเปอร์สตาร์นักเตะอายุน้อย เรอัล มาดริด จ่ายเงินหลายสิบล้านยูโรต่อปีเพื่อลงทุนกับนักบอลวัยรุ่นจากบราซิล มิดฟิลด์ตัวจริงหลายคนของบาร์เซโลนามีอายุไม่ถึง 20 ปี ปารีส แซงต์-แยร์แมง ยอมจ่ายเงินก้อนโต 180 ล้านยูโร เพื่อซื้อเอ็มบัปเปในวัยเพียง 18 ปีมาจากโมนาโกเมื่อปี 2018 ขณะที่ในพรีเมียร์ลีก บูกาโย ซากา และเทรนท์ อเล็กซานเดอร์-อาร์โนลด์ กลายเป็นว่าที่ตำนานนักเตะของสโมสรทั้งที่อายุยังไม่ถึง 25 ปี ล่าสุดควารัตส์เชเลียได้รับคาดหมายว่าจะก้าวสู่ปีกซ้ายระดับโลกทั้งที่ย้อนกลับไปเดือนพฤษภาคมปีที่แล้ว เขายังเล่นในลีกจอร์เจียให้กับดีนาโม บูตามี ทีมอันดับ 543 ของทวีปยุโรปจากการจัดอันดับของ ClubElo

จากเรื่องราวข้างต้น นี่ถือเป็นปรากฎการณ์ในกีฬาลูกหนังอาชีพ และเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจ เราสามารถเรียนรู้หรือได้แง่คิดอะไรจากควารัตส์เชเลียบ้าง “ควารา” เป็นนักเตะที่มีพรสวรรค์แน่นอน แต่เป็นแค่คนหนึ่งในบรรดานักบอลโนเนมมากมายบนแผ่นดินยุโรป เขามีอะไรดีที่แมวมองเห็น ทีมใหญ่อย่างนาโปลีคิดอย่างไรจึงจิ้มเลือกเขา ทำไมควารัตส์เชเลียสามารถปรับตัวได้เร็วบนสังเวียนลีกระดับบิ๊ก-5 และที่สำคัญ ทำไมเขาจึงฉายแสงออกมาได้มากและเร็วชนิดไม่น่าเป็นไปได้

จากปีกกลางแถวในรัสเซีย พุ่งสู่สตาร์ลีกอิตาลี

คงไม่ตรงกับความเป็นจริงถ้าบอกว่า ควารัตส์เชเลียปรากฏตัวแบบไร้ร่องรอยเนื่องจากอย่างน้อยในปี 2018 สื่อคุณภาพของอังกฤษอย่าง เดอะ การ์เดียน ใส่ชื่อเขาไว้ในลิสต์ 60 นักเตะหนุ่มที่มีทักษะดีที่สุดในโลก แต่อย่างที่ทราบกัน ส่วนใหญ่ไม่สามารถพัฒนาตัวเองถึงขั้นเป็นดาวลูกหนัง บางคนก็มีช่วงเวลาในอาชีพนักฟุตบอลแสนสั้น

ควารัตส์เชเลียเกิดวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2001 ที่เมืองติฟลิส (หรือทบิลิซิในปัจจุบัน) ประเทศจอร์เจีย เริ่มต้นชีวิตนักฟุตบอลที่อะคาเดมีของ ดินาโม ทบิลิซี ตั้งแต่ปี 2012 ก่อนมีชื่อขึ้นทีมชุดใหญ่ในปี 2017 แต่มีโอกาสลงสนามรวมทุกรายการแค่ 5นัด ก่อนย้ายไปอยู่กับ เอฟซี รัสตาวี ซึ่งปล่อยเขาไปให้ โลโกโมทีฟ มอสโก ยืมตัวช่วงสั้นๆ ยูริ เซมิ ผู้จัดการทีมโลโกโมทีฟขณะนั้น เปิดใจว่า “ผมอยากร้องไห้ที่เสียเด็กหนุ่มที่มีทักษะความสามารถสูงลิ่วไป” โดยฤดูร้อนปี 2019 ควารัตส์เชเลียกลายเป็นสมาชิกใหม่ของ รูบิน คาซาน ซึ่งเขาได้เล่นบอลลีกมากถึง 69 นัด ทำได้ 9 ประตู ก่อนที่รัสเซียก่อสงครามกับยูเครน

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.co.uk/sport/20010940/khvicha-kvaratskhelia-georgian-maradona-napoli-russia-war/

ตัดภาพมาช่วงค้าแข้งกับนาโปลี ควารัตส์เชเลียมีสถิติทำประตูและแอสซิสต์ที่ไม่เกี่ยวข้องจุดโทษ 1.04 ครั้งต่อ 90 นาที ซึ่งตัวเลขนี้ถ้านำไปเปรียบเทียบในกลุ่มนักเตะที่เล่นอย่างน้อย 1,500 นาทีในลีกบิ๊ก-5 พบว่ามีแค่สี่คนเท่านั้นที่เหนือกว่าเขาได้แก่ เนย์มาร์, เออร์ลิ่ง ฮาลันด์, โอซิมเฮน และลิโอเนล เมสซี

ขนาดลีกแข็งอย่างเซเรีย อา ควารัตส์เชเลียยังทำได้ดีขนาดนี้ ลีกที่ถูกมองว่าอ่อนกว่าอย่างรัสเซียน พรีเมียร์ลีก เขาควรทำสถิติได้ระเบิดระเบิง แต่ความจริงคือ สี่ซีซันกับโลโกโมทีฟ มอสโก และรูบิน คาซาน ควาราทำผลงานได้แค่ 10 ประตู 10แอสซิสต์ คิดเป็นค่าเฉลี่ยประตูกับแอสซิสต์เพียง 0.38 ครั้งต่อ 90 นาทีเท่านั้น ซึ่งในฐานะตำแหน่งปีก ถือเป็นผลผลิตที่อยู่ระดับกลางๆของเมเจอร์ลีก หากวัดตามเรตติ้งของ ClubElo ลีกเทียร์หนึ่งของรัสเซียเทียบเท่าเซเรีย บี ของอิตาลี

แล้วทำไม ควารัตส์เชเลียใช้เวลาไม่กี่เดือนเปลี่ยนจากแนวรุกที่มีผลงานกลางๆในเซเรีย บี กลายเป็นซูเปอร์สตาร์ของเซเรีย อา ได้

ทิม คีช หนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้ง MRKT Insights บริษัทผู้ให้บริการด้านข้อมูลและสเกาท์ ซึ่งทำงานร่วมกับหลายสโมสรทั่วโลก ให้ความเห็นว่า “ผมเชื่อว่าคงไม่มีใครคิดหรอกว่า ควารัตส์เชเลียจะทำผลงานในเซเรีย อา ได้ดีเลิศขนาดนี้ รวมถึงใช้เวลาปรับตัวได้เร็วขนาดนี้”

ที่ดินแดนหมีขาว ควารัตส์เชเลียเป็นนักเตะประเภทลีลาสวยงามเปี่ยมทักษะ ชั้นเชิงยามครองบอลทำให้แมวมองและโค้ชประทับใจได้ไม่ยาก แต่เขาก็เหมือนนักเตะหนุ่มจอมเลี้ยงมากมายที่ไม่ได้ช่วยให้ทีมชนะ เขาช้าลงเวลาเผชิญหน้าตัวประกบ หลายครั้งที่การเข้าโจมตีในพื้นที่สุดท้ายลงเอยด้วยการส่องยิงระยะไกลที่แทบเปลี่ยนเป็นสกอร์ไม่ได้

อะไรที่ทำให้ควารัตส์เชเลียเปลี่ยนเป็นคนละคนที่นาโปลี … ไรอัน โอ’แฮนลอน คอลัมนิสต์ของสื่อยักษ์ อีเอสพีเอ็น ให้มุมมองว่า ตัวแปรหนึ่งเกิดจากการกลับไปเล่นที่จอร์เจีย

ช่วงสองเดือนกับทีมดีนาโม บูตามี ข้อมูลสถิติจากการรวบรวมของ MRKT Insights ระบุว่า ควารัตส์เชเลียแปรสภาพเป็นเมสซีที่มีความสูง 183 เซนติเมตร เขากล้าเลี้ยงบอลหลบหลีกคู่ต่อสู้อย่างเพลิดเพลิน จ่ายบอลไปทั้งซ้ายและขวา ตะลุยเข้าไปรับบอลในกรอบเขตโทษ มีค่าเฉลี่ยเกือบหนึ่งประตูต่อนัด ทั้งหมดล้วนเป็นภาพของควารัตส์เชเลียที่แตกต่างจากตอนอยู่พรีเมียร์ลีกของรัสเซีย

เคยมีข่าวว่านาโปลีได้เฝ้าติตตามการเล่นของควารัตส์เชเลียนานสองปี แต่โอ’แฮนลอนเชื่อว่า การตัดสินใจขั้นเด็ดขาดจนยอมจ่ายเงิน 11.5 ล้านยูโร มาจากฟอร์มช่วงสั้นๆบนแผ่นดินบ้านเกิดนั่นเอง

ส่วนตัวแปรที่สองมาจากทิม คีช ซึ่งระบุว่าเพราะเขาได้เล่นกับทีมที่ดี ผู้ร่วมก่อตั้ง MRKT Insights หมายถึงพัฒนาการของควารัตส์เชเลียเกิดขึ้นอย่างก้าวกระโดดเพราะนาโปลี

เปลี่ยนทีม เปลี่ยนสไตล์การเล่น พัฒนาผลงาน

เราสามารถเปรียบการมองหาซูเปอร์สตาร์ที่ซุกซ่อนอยู่ในโลกฟุตบอกได้กับการงมเข็มในมหาสมุทร ลองนึกลีกทวีปยุโรปเป็นพีระมิด ฐานล่างสุดเป็นอะไรที่ใกล้เคียงกับลีกจอร์เจีย ช่วงกลางๆน่าจะเป็นลีกรัสเซีย เหนือขึ้นไปเป็นโปรตุเกส, เนเธอร์แลนด์ และเบลเยียม ยอดบนได้แก่ลีกใหญ่ทั้งห้า พีระมิดสามารถนำไปโยงเข้ากับประสิทธิภาพของนักเตะ ซึ่งนำไปสู่การวินิจฉัยที่คาดเคลื่อน

ทิม คีช กล่าวถึงประเด็นนี้ว่า “หนึ่งในงานหลักที่นักวิเคราะห์มักทำกันคือ พยายามชั่งน้ำหนักตัวเลขสถิติแบบหยาบๆ แล้วนำไปเปรียบเทียบกับลีกต่างๆ มุมมองยอดฮิตเลยจะประมาณกองหน้าจากเนเธอร์แลนด์มีโอกาสทำประตูได้น้อยในพรีเมียร์ลีก ซึ่งเป็นไปได้จริงและไม่จริง ยังมีอีกหลายตัวแปรที่ทำให้การซื้อขายนักเตะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว”

ไรอัน โอ’แฮนลอน ให้ความเห็นเพิ่มเติมถึงผลงานที่แตกต่างระหว่างสองลีกว่า “บางทีเป็นเพราะควารัตส์เชเลียอาจถูกขอให้เล่นแบบหนึ่งที่รัสเซีย บางทีเป็นเรื่องคุณภาพของเพื่อนร่วมทีมอีกสิบคน ทำให้แม้เขามองเห็นพื้นที่ว่างแต่ไม่มีใครให้เขาจ่ายบอลไปยังโซน final third ทางเลือกเดียวของเขาคือเลี้ยงเข้าไปเอง ลงท้ายด้วยการยิงแย่ๆ แต่ที่นาโปลี เขาได้เล่นกับหนึ่งในกองหน้าที่เก่งที่สุดในโลก (โอซิมเฮน) รวมถึงกลุ่มมิดฟิลด์เชิงสูง แล้วยังมีผู้จัดการทีมที่ประสบความสำเร็จอย่างลูชาโน สปัลเล็ตติ”

ขอบคุณข้อมูลจาก  https://www.espn.com/sports/insider/soccer/insider/story/_/id/35905184/lessons-rise-napoli-star-khvicha-kvaratskhelia

ทิม คีช เห็นด้วย “การเล่นกับทีมที่ดีขึ้นช่วยให้คุณมองเกมได้กว้างขึ้น เข้าไปอยู่ใกล้ประตูฝ่ายตรงข้ามมากขึ้น คุณไม่จำเป็นต้องพยายามทำอะไรด้วยตัวคนเดียว ซึ่งเห็นได้ชัดจากสถิติที่นาโปลี ควารัตส์เชเลียจ่ายบอลเพิ่มขึ้น 50% เมื่อเทียบกับรูบิน คาซาน แถมยังเลี้ยงบอลน้อยลง 50% เขายังมีโอกาสยิงจากตรงกลางใกล้ประตูมากขึ้นด้วย”

ความจริงแล้ว การยิงระยะไกลไม่ได้หายไปไหนและเปอร์เซ็นต์เปลี่ยนเป็นสกอร์ยังต่ำ แต่ปีกหุบในหรือปีกตัวในวัย 22 ยังยิงลักไก่อยู่ก็เพื่อกดดันกองหลัง ที่เพิ่มเติมคือ ควารัตส์เชเลียทะลวงเข้าไปในกรอบเขตโทษด้วย

การเลี้ยงบอลลดลงแต่จำนวนยังถือว่ามาก ถ้าเทียบสถิติผู้เล่นปีกในลีกพี่ใหญ่ทั้งห้า ควารัตส์เชเลียอยู่อันดับ 91 ของเปอร์เซ็นต์คอมพลีทเมื่อเลี้ยงฝ่าตัวต่อตัว และอันดับ 97 ของการเลี้ยงเข้าไปในกรอบเขตโทษ 3.08 ครั้งต่อเกม 90 นาที เขามีส่วนร่วมการทำประตูมากขึ้นในสีเสื้อนาโปลี ไม่ใช่สักแต่เลี้ยงแบบไร้จุดหมายเหมือนที่ผ่านมา

ข้อมูลช่วยงมเข็มในมหาสมุทร การลงทุนแบบกระจายความเสี่ยง

หากพิจารณาความสามารถเฉพาะตัวจากคลิปแต่ละสัปดาห์ที่รัสเซีย เกือบทุกคนต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ควารัตส์เชเลียเป็นนักเตะที่แมวมองต้องชักชวนให้ต้นสังกัดเซ็นสัญญา แต่กับลีกจอร์เจียที่อยู่ฐานพีระมิด ว่าที่ซูเปอร์สตาร์จะถูกพบเจอได้อย่างไร

แม้เป็นเรื่องยากแต่ไบรท์ตันเป็นกรณีศึกษาที่ดี มอยเซส ไกเซโด ดาวมิดฟิลด์ ถูกคว้าตัวมาจากเอกวาดอร์ตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น หรือคาโอรุ มิโตมะ ผู้เล่นปีก เพิ่งเดินทางข้ามทวีปจากญี่ปุ่นตอนอายุ 24 ปี และไบรท์ตันปล่อยให้ยูนิยง แซงต์ กิลลุส สโมสรเบลเยียม ยืมใช้งาน ตอนนั้นทั้งคู่มีค่าตัวรวมกันไม่ถึง 8 ล้านยูโร เทียบกับ 77 ล้านยูโรที่เป็นราคาประเมินของ transfermarkt ตอนนี้

ทิม คีช ขยายความว่า “ไบรท์ตันเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจ มิโตมะมีข้อมูลที่ญี่ปุ่นในลักษณะเดียวกับควารัตส์เชเลียที่จอร์เจีย เขาปรับตัวได้ดีและเร็วที่เบลเยียม” 

ขอบคุณภาพจาก  https://www.football365.com/news/opinion-arsenal-moises-caicedo-serious-bid-brighton-chelsea

เทคโนโลยีช่วยลดความได้เปรียบเสียเปรียบระหว่างสโมสรเล็กใหญ่ คงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่ทีมอย่างไบรท์ตันจะส่งแมวมองหาเพชรในหลายประเทศ 

“ทุกวันนี้จะมีคนคอยบันทึกข้อมูลสถิติว่าผู้เล่นทำอะไรบ้างในทุกเกมระดับอาชีพ นี่แหละเป็นประโยชน์ของข้อมูล ซึ่งสามารถเข้าถึงได้ง่ายและได้รับการเผยแพร่อย่างทั่วถึง” ผู้ร่วมก่อตั้ง MRKT Insights กล่าวพร้อมยกตัวอย่างของ อาอิซา ลาอิดูนี มิดฟิลด์ทีมอูนิโอน เบอร์ลิน ที่เคยมีสถิติน่าประทับใจกับทีมโนเนมที่โรมาเนีย หรือยาคุบ กีวียอร์ เซ็นเตอร์แบ็คดาวรุ่งของอาร์เซนอล ก็เคยเล่นในลีกสโลวาเกีย ข้อมูลเป็นเสมือนแสงสว่างที่ทำให้ทั้งสองถูกจับตาจากลีกใต้ดิน

แม้โลกธุรกิจฟุตบอลยังมีสโมสรพร้อมทุ่มเงินสูงขึ้นเรื่อยๆเพื่อเซ็นสัญญากับนักเตะคนเดียว แต่ยังมีอีกด้านหนึ่งในตลาดนักเตะ

“ช่วง 2-3 ปี ค่าตัวผู้เล่นแพงขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังมีสโมสรใช้วิธีลองซื้อนักเตะจากลีกล่างๆพีระมิด คงต้องยกไบรท์ตันมาอ้างอิงเช่นเดิม พวกเขาเลือกซื้อผู้เล่นห้าคนในราคา 8 ล้านปอนด์ แทนจ่าย 40 ล้านปอนด์กับคนๆเดียว ใช่บางทีมันก็ล้มเหลว แต่อีกด้านหนึ่งวิธีนี้เป็นการกระจายความเสี่ยง” ทิม คีช แห่ง MRKT Insights กล่าวทิ้งท้าย

ทุกวันนี้มีนักเตะโนเนมจากลีกครึ่งล่างของยุโรปแจ้งเกิดในอังกฤษ เยอรมนี อิตาลี สเปน และฝรั่งเศส เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่คนที่สร้างอิมแพ็คอย่างสูงหลังย้ายทีมไม่กี่เดือนอย่าง “ควาราโดนา” ถือว่าเป็นปรากฎการณ์ที่นานๆจะพบสักคนหนึ่ง

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

ตามรอยบทบาทใหม่ของ “จอร์จี ฮาจี” กับเป้าหมายพาโรมาเนียครองแชมป์โลก

ตามรอยบทบาทใหม่ของ “จอร์จี ฮาจี” กับเป้าหมายพาโรมาเนียครองแชมป์โลก

ทีมชาติโรมาเนียไม่เคยผ่านเข้าไปเล่นฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายตั้งแต่ปี 1998 ถ้านับถึงเวิลด์คัพครั้งล่าสุดที่กาตาร์ก็เป็นเวลา 24 ปี ส่วนรายการชิงแชมป์แห่งชาติทวีปยุโรป ทีมสามสีหรือ The Tricolours ได้ลงสนามรอบสุดท้ายแค่สองครั้งนับจากปี 2000 แถมตกรอบแบ่งกลุ่มทั้งสองสมัย ตอนนี้พวกเขากำลังพยายามครั้งใหม่กับศึกลูกหนังยูโร 2024 รอบคัดเลือก กลุ่มไอ ประเดิมแข้งกับอันดอร์ราและเบลารุส

ผลงานดีที่สุดในเวิลด์คัพของโรมาเนียเกิดขึ้นเมื่อปี 1994 ที่สหรัฐอเมริกา จอร์จี ฮาจี (Gheorghe Hagi) เป็นผู้ส่องแสงสว่างนำทีมไปถึงรอบแปดทีมสุดท้าย ซึ่งเสมอสวีเดน 2-2 ก่อนแพ้ดวลจุดโทษหวุดหวิด 4-5 โดยรอบแรก โรมาเนียยืนแป้นอันดับหนึ่งกลุ่มเอ ชนะโคลอมเบีย 3-1, แพ้สวิตเซอร์แลนด์ 1-4 และเฉือนเจ้าภาพ 1-0 ส่วนรอบ 16 ทีมสุดท้าย โรมาเนียชนะอาร์เจนตินา รองแชมป์เก่า 3-2 ฮาจีทำสามประตูในทัวร์นาเมนท์นี้

ที่โรมาเนีย แฟนบอลพร้อมใจกันตะโกน “Hagi for President” ขณะส่งเสียงเชียร์ทีมชาติที่กำลังสร้างผลงานยิ่งใหญ่ในเวิลด์คัพ 1994 แม้ว่าสองปีต่อมา ฮาจีไม่ได้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีโรมาเนียในปี 1996 แต่เชื่อหรือไม่ ชาวโรมาเนียเขียนชื่อซูเปอร์สตาร์แห่งชาติลงบนบัตรเลือกตั้งประมาณ 2-3 พันคน มากกว่าผู้สมัครบางคนด้วยซ้ำ

ขอบคุณภาพจาก  https://www.dailymail.co.uk/sport/football/article-3635299/Think-Romania-think-Gheorghe-Hagi-forward-magician-ball-feet.html

แม้แขวนสตั๊ดอำลาวงการไปกว่าสองทศวรรษ ฮาจี ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งเจ้าของและผู้จัดการทีมของสโมสรฟารูล คอนสตันตา ใน Liga I หรือ SuperLiga ลีกสูงสุดประเทศโรมาเนีย กำลังสร้างนักเตะรุ่นใหม่เพื่อพาโรมาเนียไม่ใช่เพียงไปเล่นรอบสุดท้ายเวิลด์คัพ แต่ก้าวสู่เป้าหมายยิ่งใหญ่กว่า นั่นคือแชมป์ฟุตบอลโลก

ปฏิเสธโอกาสไปค้าแข้งในพรีเมียร์ลีกสองครั้ง

ราวสองทศวรรษบนถนนนักฟุตบอลอาชีพตั้งแต่ปี 1982 ที่เอฟซี คอนสตันตา ซึ่งฟูมฟักฮาจีในฐานะนักเตะเยาวชน จนกระทั่งแขวนสตั๊ดกับกาลาตาซรายในปี 2001 ฮาจีได้รับยกย่องให้เป็นหนึ่งในนักฟุตบอลยอดเยี่ยมของโลกช่วงทศวรรษ 1980 ถึง 1990 เขาเคยเล่นให้สองสโมสรยักษ์ใหญ่สเปน เรอัล มาดริด (1990 – 1992) และ บาร์เซโลนา (1994 – 1996) พร้อมรับใช้ชาติ 124 นัด ทำสกอร์รวม 35 ประตู เป็นดาวซัลโวสูงสุดตลอดกาลของโรมาเนียร่วมกับเอเดรียน มูตู

แฟนบอลกาลาตาซารายในตุรกีตั้งฉายาให้ฮาจีว่า Comandante หรือ The Commander ในภาษาอังกฤษ ส่วนที่โรมาเนีย เขาถูกเรียกขานว่า Regele หรือ The King และยังมีอีกหนึ่งสมญานาม The Maradona of the Carpathians (มาราโดนาแห่งคาร์พาเธียนส์) เนื่องจากฮาจีถนัดเท้าซ้ายและยืนตำแหน่งเบอร์ 10 เป็นเพลย์เมคเกอร์ระดับโลกที่ครบเครื่องทั้งการเลี้ยง เทคนิค สายตา จินตนาการ การจ่ายบอล และการยิง ผู้คนมักนำเขาไปเปรียบเทียบกับดีเอโก มาราโดนา ตลอดชีวิตค้าแข้ง ฮาจีเคยครองอันดับสี่ของบัลลงดอร์ประจำปี 1994 และเปเล่ได้ใส่ชื่อเขาไว้ในลิสต์ 125 สุดยอดนักเตะของโลกที่ยังมีชีวิตอยู่เมื่อปี 2004

ฮาจียอมรับว่าเคยมีโอกาสเล่นพรีเมียร์ลีกสองครั้ง “ผมเสียใจนะที่พลาดทั้งสองครั้ง ผมชอบประเทศอังกฤษและมั่นใจว่าแฟนบอลที่นั่นจะสนุกกับสไตล์การเล่นของผม”

ท็อตแนม ฮ็อตสเปอร์ และนิวคาสเซิล ยูไนเต็ด เคยพยายามเซ็นสัญญากับฮาจีช่วงทศวรรษ 1990 แต่โยฮัน ครัฟฟ์ และบาร์เซโลนา เข้ามาในปี 1994 และอีกสองปีต่อมา กาลาตาซารายยื่นเสนอโปรเจ็กต์ใหญ่ที่อยู่ใกล้บ้านเกิดของเขา

ขอบคุณภาพจาก  https://twitter.com/FootballArchive/status/1441467480078098445

“สมัยเด็กผมชอบเควิน คีแกน เขาเป็นไอดอลคนหนึ่ง แน่นอนผมอยากเล่นให้ทีมของเขาที่นิวคาสเซิล แต่ครัฟฟ์โทรหาผมเป็นการส่วนตัวและชวนไปอยู่บาร์เซโลนา มันยากนะในการตอบปฏิเสธ ครัฟฟ์ยังบอกด้วยว่า ผมเป็นนักเตะเบอร์ 10 คนโปรดของเขาทีเดียว”

“จากนั้นคือกาลาตาซาราย พวกเขาต้องการสร้างทีมที่สามารถประสบความสำเร็จระดับทวีป แถมสโมสรยังอยู่ใกล้โรมาเนียอีก ผมคิดอยากกลับไปอยู่ประเทศบ้านเกิดเสมอหลังชีวิตนักฟุตบอล”

ฮาจีเลิกเล่นฟุตบอลอย่างเป็นทางการในวัย 36 ปี และได้รับเกียรติมีแมตช์อำลา “เทสติโมเนียล เกม” ที่ชื่อว่า Gala Hagi เมื่อวันที่ 24 เมษายน 2001 ระหว่างทีมรวมดาราโรมาเนียกับทีมรวมดารานานาชาติ

คล้อยหลังไม่กี่เดือน ฮาจีกลับเข้าสู่วงการลูกหนังอีกครั้ง ไม่ใช่นักฟุตบอลแต่เป็นผู้จัดการทีม … ผู้จัดการทีมชาติโรมาเนีย !!!

บาดแผลจากความล้มเหลวงานกุนซือทีมชาติ

วันที่ 1 กันยายน 2001 ฮาจีรับตำแหน่งใหญ่แทน ลาสซ์โล โบโลนี ซึ่งลาออกไปคุมทีมสปอร์ติง ลิสบอน ในโปรตุเกส แต่โดนปลดพ้นตำแหน่งไม่กี่เดือนต่อมาหลังจากไม่สามารถพาโรมาเนียเข้าไปเล่นเวิลด์คัพ 2002 

งานแรกเป็นสองนัดสุดท้ายของรอบแบ่งกลุ่ม ฮาจีพาโรมาเนียบุกชนะฮังการี 2-0 และเสมอจอร์เจีย 1-1 ในบ้าน รั้งอันดับสอง กลุ่มแปด ตามหลังอิตาลี 4 คะแนน ได้สิทธิเตะรอบเพลย์ออฟแต่แพ้สโลเวเนียด้วยสกอร์รวม 2-3 แพ้นัดเยือน 1-2 และเสมอนัดเหย้า 1-1 เป็นสมัยแรกที่โรมาเนียไม่ได้ไปเวิลด์คัพนับตั้งแต่ปี 1986

ฮาจีกลับมาคุมทีมอีกครั้งหลังว่างเว้นเกือบสองปี เซ็นสัญญาเป็นโค้ชให้กับ บูร์ซาสปอร์ ทีมในลีกสูงสุดตุรกี ในเดือนกรกฎาคม 2003 แต่ทำงานไม่ถึงสิ้นปีก็แยกทางกับสโมสร มีสถิติชนะ 2 นัด เสมอ 4 นัด แพ้ 6 นัด

ฮาจีมีผลงานดีขึ้นที่สโมสรถัดไป กาลาตาซาราย ระหว่างเดือนมีนาคม 2004 ถึงพฤษภาคม 2005 พาทีมไปไกลถึงแชมป์ตุรกีช คัพ ปี 2005 ด้วยการถล่มเฟเนร์บาห์เช 5-1 แต่สโมสรไม่ต่อสัญญาใหม่เพราะจบได้เพียงอันดับสามบนตารางลีก ฤดูกาล 2004-05 ตามหลังแชมป์ เฟเนร์บาห์เช 4 คะแนน

สเตอัว บูคาเรสต์ ยักษ์ใหญ่โรมาเนีย พยายามดึงตัวฮาจีในฤดูร้อนปี 2005 แต่สู้ค่าจ้างไม่ไหว ฮาจีจึงเซ็นสัญญากับ โพลิเทคนิกา ตีมีซัวรา แทนในเดือนพฤศจิกายน แต่ทำงานได้ซีซันเดียวก็เลิกราเพราะผลงานไม่ดีแถมแนวคิดไม่ลงรอยกับฝ่ายบริหาร

ในที่สุด ฮาจีก็ลงเอยกับ สเตอัว บูคาเรสต์ กลางปี 2007 สามารถพาทีมเข้ารอบแบ่งกลุ่ม แชมเปียนส์ลีก หลังผ่านเกมควอลิฟายด์สองรอบ แต่ทำงานได้ไม่กี่เดือน เขาก็เปิดหมวกอำลาเนื่องจากขัดแย้งอย่างรุนแรงกับจีจี เบคาลี เจ้าของสโมสร โดยยื่นใบลาออกแค่ไม่กี่ชั่วโมงหลังแพ้สลาเวีย ปราก 1-2 ในนัดเยือนของแชมเปียนส์ลีก

ขอบคุณภาพจาก  https://www.fanatik.ro/romania-baraj-blestemat-cu-slovenia-marturiile-tricolorilor-minciuna-de-la-un-capat-la-altul-exclusiv-19323492

ฮาจีกลับมาที่ กาลาตาซาราย อีกครั้งในเดือนตุลาคม 2010 ทำหน้าที่แทนแฟรงค์ ไรจ์การ์ด ซึ่งถูกไล่ออก เขาเซ็นสัญญาระยะสั้นเพียงหนึ่งปีครึ่ง แต่ก็อยู่ไม่ครบสัญญาเช่นเดิม โดนปลดในเดือนมีนาคม 2011 หลังกาลาตาซารายทำผลงานได้ย่ำแย่ในบอลลีก

หลังล้มเหลวมาตลอดหนึ่งทศวรรษในฐานะผู้จัดการทีม แต่จุดหักเหสำคัญกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตของฮาจีที่ วิโตรูล คอนสตันตา (Viitorul Constanta) สโมสรใหม่ในโรมาเนียที่เพิ่งก่อตั้งเมื่อปี 2009 โดยตัวของฮาจีเอง

ก่อตั้งสโมสรเพื่อทำความฝันให้เป็นจริง

ฮาจีเคยให้สัมภาษณ์ว่า “ผมเป็นคนมีบุคลิกภาพและทัศนคติที่ดี ควบคุมลูกบอลได้ดี และยังมีความเร็วด้วย ผมเติบโตในยุคเรืองรองของทีมชาติเนเธอร์แลนด์ช่วงทศวรรษ 1970 ผมมีโยฮัน ครัฟฟ์ เป็นไอดอล ผมสวมเสื้อหมายเลข 10 เกือบตลอด ผมตระหนักดีว่านั่นหมายถึงการสร้างสรรประตูหรือทำสกอร์”

“ผมสวมเสื้อเบอร์ 10 ทั้งของเรอัล มาดริด และบาร์เซโลนา สองสโมสรที่ดีที่สุดในโลก ผมมีความทะเยอทะยานเสมอที่จะเป็นคนเก่งที่สุด และนั่นเป็นแรงจูงใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม”

หลังประสบความสำเร็จในฐานะนักฟุตบอล ในตอนนี้เป้าหมาย “เดอะ เบสต์” ของฮาจีย้ายไปที่บทบาทผู้จัดการทีมและผู้บริหารสโมสร

ฮาจีก่อตั้งสโมสรวิโตรูล คอนสตันตา ช่วงฤดูร้อนปี 2009 ที่โอวิดิอู (Ovidiu) ในเมืองคอนสตันตา ซึ่งใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศ รองจากกรุงบูดาเปสต์ เป็นทั้งเมืองเก่าแก่ เมืองท่าสำคัญ และเมืองตากอากาศชายทะเล ตั้งอยู่ริมทะเลดำ

วิโตรูลเข้าร่วม Liga III ลีกเทียร์สามของโรมาเนีย ซีซัน 2009-10 ด้วยการสวมสิทธิ์แทนทีม CSO Ovidiu และเพียงปีเดียว ทีมฉายา Pustii lui Hagi หรือ Hagi’s Kids ก็ครองแชมป์ Liga III และเลื่อนชั้นขึ้นไปเล่น Liga II ซีซัน 2010-11 พวกเขาใช้เวลาแค่สองปีครองตำแหน่งรองชนะเลิศระดับเทียร์สอง ทะยานสู่ลีกสูงสุดโรมาเนียเป็นครั้งแรกในซีซัน 2012-13

วิโตรูลจบซีซันแรกบนตาราง Liga I ด้วยอันดับ 13 อยู่เหนือโซนตกชั้นถึง 36 คะแนน ก่อนตกอยู่ในสภาพหนีโซนสีแดงระหว่างสองปีต่อมา ทีมเด็ก ๆ ของฮาจีกลับมามีชีวิตชีวิตอีกครั้งในซีซัน 2015-16 รั้งอันดับ 5 ได้สิทธิควอลิฟายด์รอบสามของยูโรปาลีก

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.co.uk/sport/football/premierleague/3558148/gheorghe-hagi-viitorul-romanian-steaua-bucharest/

ความมหัศจรรย์เกิดขึ้นในซีซันต่อมา วิโตรูลชนะเลิศ Liga I ซีซัน 2016-17 หลังจากเฉือน CFR Cluj 1-0 ในเกมเหย้าเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม 2017 โดยเป็นแชมป์ลีกในยุโรปฤดูกาลนั้นที่นักเตะอายุเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ 22.2 ปี ทีมเด็ก ๆ ของฮาจีได้เล่นควอลิฟายด์รอบสามของแชมเปียนส์ลีก ซีซัน 2017-18 แต่แพ้ต่อ APOEL สโมสรไซปรัส

ในเดือนมิถุนายน 2021 ฮาจี, จอร์จี โปเปสคู ประธานสโมสรวิโตรูล คอนสตันตา และ คีปรีอัน มาริกา เจ้าของสโมสรฟารูล คอนสตันตา (Farul Constanta) ในลีกเทียร์สอง แถลงข่าวรวมสโมสรกันโดย วิโตรูล คอนสตันตา เข้าไปรวมกับฟารูล คอนสตันตา สโมสรเก่าแก่ที่ก่อตั้งเมื่อปี 1920 และใช้สิทธิของทีมวิโตรูลลงแข่งขัน Liga I ซีซัน 2021-22

ฟารูล คอนสตันตา มีชื่อเดิมว่า เอฟซี คอนสตันตา สโมสรที่ฮาจีเริ่มฝึกปรือวิชาลูกหนังตั้งแต่อายุสิบขวบ และเลื่อนขึ้นอยู่ในทีมชุดใหญ่เมื่อปี 1982 นั่นเอง

ทุ่มเงินสร้างรากฐานที่มั่นคงจากอะคาเดมี

สามปีต่อมาในเดือนกันยายน 2014 ไม่เพียงควบตำแหน่งเจ้าของและประธานสโมสร (ขณะนั้น) ฮาจียังแต่งตั้งตัวเองเป็นผู้จัดการทีมของวิโตรูล คอนสตันตา เพิ่มอีกด้วย เพื่อลงไปคลุกคลีใกล้ชิดกับนักเตะหลังจากวางรากฐานสโมสรผ่านอะคาเดมีที่เขาลงทุนไปมากกว่าสิบล้านปอนด์

ทุกวันนี้ ฮาจียังสนุกสนานระหว่างฝึกซ้อมด้วยการเลี้ยงบอล เตะลูกฟรีคิก และโชว์สกิลผ่านบอล เขาเปรียบเสมือนราชันย์ในปราสาทที่มีเด็กๆเงยขึ้นไปมองความยิ่งใหญ่ในอดีตของเขาด้วยสายตาเลื่อมใสศรัทธา

ฮาจีดึงดูดเด็กกว่าสองร้อยคนจากทั่วโรมาเนียเข้าร่วมอะคาเดมีตอนที่เพิ่งก่อตั้ง เขายังรับสตาฟฟ์เข้ามาทำงานประมาณร้อยคน และผู้เล่นจากอะคาเดมีก็เป็นนักเตะที่เล่นในนามวิโตรูล คอนสตันตา ตั้งแต่ Liga III จนกระทั่งคว้าแชมป์ Liga I ภายในเวลาเพียงแปดปี และสองปีต่อมายังครองแชมป์บอลถ้วยโรมาเนีย ซีซัน 2018-19 ตามด้วยแชมป์ซูเปอร์คัพโรมาเนีย ปี 2019

ขอบคุณภาพจาก  http://stadiumdb.com/stadiums/rou/stadionul_central_academia_hagi

เงินส่วนใหญ่ที่ได้รับสมัยเป็นผู้เล่นของฮาจีถูกนำมาลงทุนกับสโมสร ฟารูล คอนสตันตา ซึ่งเป็นหนึ่งในทีมที่อายุเฉลี่ยน้อยที่สุดในยุโรป และให้ความสำคัญอย่างสูงกับการพัฒนานักเตะเยาวชน ฮาจีถึงขนาดเปิดโอกาสในนักเตะอายุแค่ 14 ปี ลงแข่งขันในลีกสูงสุดได้

หลายปีที่ผ่านมา นักเตะวัยรุ่นของฟารูลได้รับความสนใจจากต่างชาติ ย้ายไปเล่นกับอาแจ็กซ์, ฟิออเรนตินา, ไบรท์ตัน และเรนเจอร์ส อีกทั้งเกือบครึ่งหนึ่งของทีมชาติโรมาเนียก็มาจากทีมเด็ก ๆ ของฮาจี 

ฮาจีวางเป้าหมายกับอะคาเดมีไว้ว่า แต่ละปีจะต้องมีนักเตะอย่างน้อยสองคนถูกโปรโมทขึ้นไปร่วมทีมชุดใหญ่ เขาไม่ให้ความสำคัญกับตัวเลขอายุของลูกทีม “ผมโชคดีที่เคยมีครูดี ๆ ช่วยเร่งพัฒนาการด้านฟุตบอล นั่นจึงเป็นสิ่งที่ผมต้องการทำด้วยมือตัวเองด้วย อะคาเดมีเป็นวิธีหนึ่งที่ผมสามารถตอบแทนวงการฟุตบอลที่ผมรู้สึกเป็นหนี้บุญคุญเสมอ”

อะคาเดมีของฟารูลตั้งอยู่นอกตัวเมืองคอนสตันตา สมัยก่อนเคยเป็นพื้นที่เกษตรกรรม เต็มไปด้วยฝูงวัวและแกะ นอกจากนี้ฮาจียังมีแผนสร้างสนามฟุตบอลใหม่ในคอนสตันตา ความจุราวสองหมื่นคน มากกว่าสนามปัจจุบันที่ตั้งอยู่ภายในอะคาเดมีถึงสี่เท่า โดยรัฐบาลโรมาเนียร่วมลงทุนด้วยเกือบร้อยล้านปอนด์โดยคาดว่าจะแล้วเสร็จภายในปี 2025

“ผมกลับมาเมืองคอนสตันตาเพราะผมเกิดที่นี่ นี่เป็นที่ที่ของผม ฟารูลสร้างผมขึ้นมา” ฮาจีกล่าว “ผมกำลังทำงานนี้เพื่อสร้างแชมป์ ผมต้องการสร้างแชมป์โลก ผมเชื่อในสิ่งนี้ ผมเชื่อมั่นในงานที่กำลังลงมือทำ รวมถึงทักษะฝีเท้าของนักฟุตบอลโรมาเนีย”

ขอบคุณภาพจาก  https://www.bbc.com/sport/football/64920773

“คุณจำเป็นต้องวางเป้าหมายให้ใหญ่ที่สุด พร้อมมีศรัทธาเชื่อมั่นอย่างแรงกล้า มิเช่นนั้นคุณจะไปไม่ได้ไกลเท่าไร”

เป้าหมายของฮาจีไม่ได้อยู่เพียงความสำเร็จของฟารูล แต่รวมถึงทีมชาติโรมาเนียที่เขาเคยมีบทบาทสำคัญ ยิงประตูที่สามของนัดเฉือนอาร์เจนตินา 3-2 ลอยลำเข้าถึงรอบก่อนรองชนะเลิศเวิลด์คัพที่สหรัฐอเมริกา

แน่นอน ฮาจีต้องการพาโรมาเนียขึ้นไปถึงบัลลังก์เวิลด์คัพ … เป้าหมายใหญ่เกินตัวไปไหม? … ใช่! ใหญ่ที่สุดสำหรับโรมาเนีย … แต่อย่างที่ฮาจีพูดไว้ “คุณจำเป็นต้องวางเป้าหมายให้ใหญ่ที่สุด พร้อมมีศรัทธาเชื่อมั่นอย่างแรงกล้า มิเช่นนั้นคุณจะไปไม่ได้ไกลเท่าไร”

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

“เรอัล โซเซียดาด” กับภารกิจที่ยิ่งใหญ่กว่าแชมป์

“เรอัล โซเซียดาด” กับภารกิจที่ยิ่งใหญ่กว่าแชมป์

โซเซียดาดเป็นหนึ่งในสโมสรร่วมก่อตั้งลาลีกาเมื่อปี 1929 เคยไปถึงจุดสูงสุดของลีกสเปนในฤดูกาล 1980-81 และ 1981-82 สองสมัยติดต่อกัน สำหรับซีซันปัจจุบันหลังแข่งขันนัดที่ 24 “ลา เรอัล” มี 44 คะแนน อยู่อันดับสี่ ตามหลังท็อป-3 บาร์เซโลนา 18 คะแนน, เรอัล มาดริด 9 คะแนน และแอตเลติโก มาดริด 1 คะแนนตามลำดับ อีกทั้งพวกเขายังเข้าถึงรอบ 16 ทีมสุดท้ายยูโรปา ลีก มีคิวเตะกับอาแอส โรมา ส่วนโกปา เดล เรย์ เพิ่งออกไปแพ้บาร์เซโลนา 0-1 รอบก่อนรองชนะเลิศปลายเดือนมกราคมที่ผ่านมา

“ท้องถิ่นนิยม” จึงเป็นสายใยสำคัญที่เชื่อมโยงแฟนบอลเข้ากับสโมสรอย่างเหนียวแน่นเหมือนเป็นดีเอ็นเอ แม้เวลาต่อมาความนิยมกีฬาลูกหนังจะแพร่กระจายไปทั่วโลก มีแฟนบอลจากทั่วทุกมุมโลก แม้แต่กลุ่มผู้ถือหุ้นหลัก บอร์ดบริหาร และเจ้าของสโมสร ก็เปลี่ยนไปอยู่ในมือของชาวต่างชาติที่มองฟุตบอลเป็นธุรกิจ แต่แฟนบอลหลักที่จ่ายเงินซื้อตั๋วปีเข้ามาส่งเสียงเชียร์ในสนามตลอดซีซันยังเป็นคนในเมืองและประเทศอังกฤษอยู่ดี นั่นจึงทำให้สโมสรเล็กในลีกรองๆสามารถขับเคลื่อนทีมไปได้เรื่อย ๆ

ไม่ใช่เพียงอังกฤษ “ท้องถิ่นนิยม” ยังมีความสำคัญต่อความนิยมในวงการฟุตบอลประเทศอื่นๆทั่วโลก รวมถึงประเทศไทยที่ค่อยๆแปรเปลี่ยนสโมสรที่ใช้ชื่อองค์กรหรือบริษัทหลายสิบปีมาเป็นชื่อจังหวัดอย่างเช่น ทีมการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคหลังถูกนายเนวิน ชิดชอบ เทคโอเวอร์ ก็เปลี่ยนชื่อเป็น บุรีรัมย์ พีอีเอ ก่อนเป็นบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ทุกวันนี้

เรื่องราวของสโมสรฟุตบอลผ่านมุมมองท้องถิ่นนิยมมีตัวอย่างให้อ่านมากมาย แต่ดูเหมือน “เรอัล โซเซียดาด” เป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจเพราะมีระดับความเข้มข้นของท้องถิ่นนิยมเหนือกว่ามาตรฐานทีมส่วนใหญ่

เรอัล โซเซียดาด หรือ “ลา เรอัล” หรือทีมราชันย์ เป็นสโมสรในซาน เซบาสเตียน (San Sebastian) เมืองท่องเที่ยวชายทะเลที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานในจังหวัดกีปุซโกอา (Gipuzkoa) ของแคว้นบาสก์ (Basque Country) เขตปกครองอิสระที่ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของสเปน 

ทีมก่อตั้งเมื่อปี 1909 พร้อมกฎเหล็กข้อหนึ่งเช่นเดียวกับแอธเลติก บิลเบา ทีมคู่อริร่วมแคว้น ที่จะเซ็นสัญญาเฉพาะกับนักเตะชาวบาสก์เท่านั้น ก่อนกำแพงเชื้อชาติถูกทำลายในเดือนกันยายน 1989 เมื่อโซเซียดาดซื้อตัวจอห์น อัลดริดจ์ กองหน้าทีมชาติไอร์แลนด์จากลิเวอร์พูลด้วยค่าตัว 1 ล้านปอนด์ ทำให้ปัจจุบัน ทีมราชันย์น้ำเงินขาวมีทั้งนักเตะบาสก์ สเปน และต่างชาติคละเคล้ากันไป อย่างไรก็ตาม ทีมเยาวชนของสโมสรยังสืบทอดนโยบายออล-บาสก์ ไม่ยกเลิกตามทันที สามารถพัฒนาผู้เล่นจนถึงระดับชาติหลายคนเช่น ชาบี อลอนโซ และอองตัว กรีซมันน์ เป็นต้น

ขอบคุณภาพจาก  https://www.fourfourtwo.com/features/everything-you-need-know-about-antoine-griezmann

โซเซียดาดเป็นหนึ่งในสโมสรร่วมก่อตั้งลาลีกาเมื่อปี 1929 เคยไปถึงจุดสูงสุดของลีกสเปนในฤดูกาล 1980-81 และ 1981-82 สองสมัยติดต่อกัน สำหรับซีซันปัจจุบันหลังแข่งขันนัดที่ 24 “ลา เรอัล” มี 44 คะแนน อยู่อันดับสี่ ตามหลังท็อป-3 บาร์เซโลนา 18 คะแนน, เรอัล มาดริด 9 คะแนน และแอตเลติโก มาดริด 1 คะแนนตามลำดับ อีกทั้งพวกเขายังเข้าถึงรอบ 16 ทีมสุดท้ายยูโรปา ลีก มีคิวเตะกับอาแอส โรมา ส่วนโกปา เดล เรย์ เพิ่งออกไปแพ้บาร์เซโลนา 0-1 รอบก่อนรองชนะเลิศปลายเดือนมกราคมที่ผ่านมา

ความสำเร็จทั้งเงินทั้งกล่อง และความรักจากคนท้องถิ่น

หลุยส์ มิเกล เอกีกาเรย์ ผู้สื่อข่าวสายฟุตบอลสเปนของอีเอสพีเอ็น เคยตั้งคำถามถึงวัฒนธรรมท้องถิ่นนิยมในกีฬาลูกหนังไว้ว่า ในยุคที่ฟุตบอลเป็นธุรกิจหรืออุตสาหกรรมที่มีความคิดโน้มเอียงไปทางบริโภคนิยม แม้ไม่มีการประกาศอย่างชัดเจนแต่เห็นได้ชัดว่า กลุ่มทุนเจ้าของสโมสรวางเป้าหมายหาเงินเป็นหลัก ลดน้ำหนักของความสำเร็จในสนามแข่งขัน

เอกีกาเรย์กล่าวเสริมว่า ตัวเขาไม่ได้ต้องการวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้ แต่เป็นเพียงยกข้อเท็จจริงขึ้นมาเพื่อนำไปสู่การตั้งคำถามว่า ขณะกำลังทำทุกอย่างเพื่อความสำเร็จทางการเงิน สโมสรยังสามารถรักษาความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับประชาชนในชุมชนซึ่งมีส่วนสำคัญต่อการเจริญเติบโตของทีมฟุตบอลนั้นๆผ่านประวัติศาสตร์ที่ยาวนานได้หรือไม่ ชุมชนท้องถิ่นยังจะเป็นหัวใจของสโมสรต่อไปหรือเปล่า เป็นไปได้ไหมที่จะยังรักษาการเต้นของหัวใจโดยไม่เสียหลักการตามพันธกิจข้อพื้นฐานของสโมสร

อย่างไรก็ตามคอลัมนิสต์แห่งสื่อใหญ่ อีเอสพีเอ็น ยังมั่นใจว่าถ้าจะมีสโมสรที่ประสบความสำเร็จทั้งเงินทั้งกล่องและรักษาความผูกพันของแฟนบอลท้องถิ่นไว้ได้ หนึ่งในนั้นคือ เรอัล โซเซียดาด ซึ่งยังไม่เคยจบลาลีกาต่ำกว่าอันดับหกนับตั้งแต่ไวรัสโควิดเริ่มระบาดไปทั่วโลก และระหว่างนั้น “ลา เรอัล” ยังเฉือนทีมใหญ่ร่วมแคว้นบาสก์ แอธเลติก บิลเบา 1-0 ในนัดชิงชนะเลิศโกปา เดล เรย์ ซีซัน 2019-20 ที่แข่งวันที่ 3 เมษายน 2021 ครองแชมป์เมเจอร์เป็นครั้งแรกในรอบ 34 ปี (ไม่นับแชมป์ลีกเซกุนดา ฤดูกาล 2009-10)

ขอบคุณภาพจาก  https://indianexpress.com/article/sports/football/real-sociedad-wins-2020-copa-del-rey-2021-final-in-2-weeks-7257893/

ถ้าซีซันนี้ โซเซียดาดจบลาลีกาด้วยอันดับท็อป-4 พวกเขาจะได้ลงสนามยูฟา แชปเปียนส์ ลีก เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ฤดูกาล 2013-14 หลังจากก่อนหน้าได้โควตาแข่งขันยูโรปา ลีก สามปีติดต่อกันกับอันดับ 6, 5, 6 บนตารางลีกสูงสุดแดนกระทิงดุ หากโซเซียดาดเบียดขึ้นไปจบด้วยอันดับสาม ถือเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งของทีมที่จ่ายค่าเหนื่อยรวม 134.2 ล้านยูโรต่ออันดับสถิติ เทียบกับ 683.5 ล้านยูโรของเรอัล มาดริด และ 656.4 ล้านยูโรของบาร์เซโลนา แม้กระทั่งยังน้อยกว่าเมื่อนำไปเทียบกับเซบีญาและบีญาร์เรอัล สองทีมที่อยู่อันดับต่ำกว่า

สโมสรฟุตบอลเป็นส่วนหนึ่งในโครงสร้างเชิงสังคมของชุมชน

บทความนี้ไม่ใช่เรื่องของความสำเร็จในฐานะทีมฟุตบอลหรือบริษัทธุรกิจ แต่ว่าด้วยสโมสรแห่งหนึ่งที่ให้ความสำคัญต่อชุมชนไว้ ณ ระดับที่สูงมาก

อันโดนี อิราโอลา ผู้อำนวยการและประธานบอร์ดบริหารของสโมสร ให้สัมภาษณ์กับอีเอสพีเอ็นว่า “เรอัล โซเซียดาด ไม่ใช่เป็นเพียงโครงการทางกีฬาแต่ยังเป็นโครงการเชิงสังคมอีกด้วย ทำไมหรือ? ก็เพราะนั่นเป็นวิถีแห่งความเป็นอยู่หรือการกระทำ มันไม่เกี่ยวกับชนะลาลีกาหรือยูโรปาลีก แต่เป็นภาพสะท้อนของประชาชนในชุมชนผ่านพฤติกรรมของพวกเรา เพื่อให้เกิดความรู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในสังคมของพวกเขา ซึ่งอีกด้านหนึ่ง พวกเขาก็อยู่ในสังคมของเราเช่นกัน ตรงนี้จึงทำให้เรอัล โซเซียดาด เป็นสโมสรทางสังคมเอามาก ๆ”

วิถีชีวิตของสโมสรเป็นมากกว่าฟุตบอล อีมานอล อัลกวาซิล ผู้จัดการทีมวัย 51 ปีของโซเซียดาด เกิดและเติบโตในจังหวัดกีปุซโกอา อยู่กับโซเซียดาดตั้งแต่ระดับเยาวชน ขึ้นมาเล่นทีมสำรองจนกระทั่งติดทีมชุดใหญ่ระหว่างปี 1990 ถึง 1998 มีสายเลือดน้ำเงินขาวหรือ Txuri-Urdin (ฉายาทีมในภาษา Euskera ของชาวบาสก์) อย่างเข้มข้น หลังแขวนสตั๊ดยังกลับมาเริ่มต้นอาชีพโค้ชที่โซเซียดาด เมื่อปี 2011 ไต่เต้าจากโค้ชทีมเยาวชน, ผู้ช่วยโค้ชทีมสำรอง, เฮดโค้ชทีมสำรอง ก่อนคุมทีมชุดใหญ่แทนอาเซียร์ การิตาโน ในเดือนธันวาคม 2018 และพาทีมชนะเลิศโกปา เดล เรย์

ขอบคุณภาพจาก  https://www.eurosport.es/futbol/copa-del-rey/2019-2020/video-imanol-alguacil-rueda-de-prensa-modo-aficionado-alegria-campeon_sto8204738/story.shtml

ซาน เซบาสเตียน เป็นเมืองเล็ก ๆ มีประชากรไม่ถึงสองแสนคน แต่มีความเข้มข้นทางวัฒนธรรมและการประกอบอาหาร เอกีกาเรย์กล่าวว่า ถ้าต้องการทำความเข้าใจสโมสรเรอัล โซเซียดาด ก็ต้องรู้จักจังหวัดกีปุซโกอา พวกเขาภาคภูมิใจในสายเลือดที่เก่าแก่สลับซับซ้อน มีความหวงแหนวิถีชีวิตและภาษาของตนเอง ทั้งหมดนี้สะท้อนและแสดงออกมาผ่านเรอัล โซเซียดาด และซูเบียตา (Zubieta) อะคาเดมีของสโมสร อย่างที่อิราโอลา ผู้อำนวยการและประธานบอร์ดบริหาร พูดกับนักข่าวไว้ข้างต้น

เรอัล โซเซียดาด เป็นสโมสรฟุตบอลระดับลาลีกาที่ไม่มีผู้ถือหุ้นใหญ่ แต่หุ้นสโมสรถูกกระจายอยู่ในมือของคนมากกว่า14,000 คน ไม่มีใครถือหุ้นเกินสองเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นการตัดสินใจใด ๆ จึงทำผ่านกระบวนการลงคะแนน

อิราโอลากล่าวเพิ่มเติมว่า “เราต้องการให้เรอัล โซเซียดาด เป็นของทุกคน เป็นสโมสรที่หยั่งรากลึกลงไปผ่านรูปแบบกีฬา ผู้เล่นเยาวชนในอะคาเดมีล้วนเกิดในจังหวัดกีปุซโกอา นั่นจึงทำให้สโมสรใกล้ชิดกับประชาชนมาก เราพยายามแสดงตัวเองในฐานะชาวบาสก์และชาวกีปุซโกอา”

เมืองท่องเที่ยวชายทะเล และอาหารอร่อย ไม่แพง หาง่าย

ซาน เซบาสเตียน อยู่ในจังหวัดกีปุซโกอาทางภาคเหนือของแคว้นบาสก์ ตั้งอยู่ริมชายฝั่งใต้ของทะเลกันตาเบรียที่แสนสวยงาม ทำให้เมืองนี้เป็นสถานตากอากาศชายหาดที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของประเทศสเปน ซาน เซบาสเตียนยังมีความโดดเด่นไปด้วยอาคารทางประวัติศาสตร์หลายแห่ง ซึ่งนักท่องเที่ยวสามารถเยี่ยมชมเมืองได้ด้วยการเดินเท้าหรือขี่จักรยานเนื่องจากเป็นเมืองขนาดเล็ก

จุดขายที่ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงเมื่อมาเยือนซาน เซบาสเตียน คืออาหาร โดยเฉพาะอาหารทะเลถึงขั้น “เคเตอร์วิงส์” บริษัทผู้ให้บริการด้านการจัดเลี้ยงชั้นแนวหน้าของอังกฤษ ยกให้ซาน เซบาสเตียน ครองแชมป์เมืองอาหารชั้นนำของโลก เพราะเต็มไปด้วยสีสันอันหลากหลายของสตรีทฟูด ตลาดสด บาร์ คาเฟ ภัตตาคารไฮเอนด์ และอาหารติดดาวมิชลิน ภายใต้บรรยากาศที่งดงามของสถาปัตยกรรมแบบเบล เอปอค (Belle Époque) ที่สำคัญคือ อาหารอร่อย ราคาไม่แพง และหาได้ง่าย 

ใครที่ชอบรับประทานอาหารติดดาว ซาน เซบาสเตียน เป็นเมืองที่ครอบครองดาวมิชลินมากเป็นอันดับสองของโลก เป็นรองเพียงกรุงโตเกียว และนำหน้านิวยอร์กที่รั้งอันดับสาม

ขอบคุณภาพจาก  https://www.getyourguide.com/san-sebastian-l94/san-sebastian-bike-tour-t110941/

สำหรับสโมสรโซเซียดาดมีชื่อเต็มว่า Real Sociedad de Fútbol, S.A.D. เรียกสั้น ๆ ว่า Real Sociedad (หรือ Royal Society ในภาษาอังกฤษ) ก่อตั้งเมื่อวันที่ 7 กันยายน 1909 “ลา เรอัล” เคยครองแชมป์ลาลีกาสองสมัยติดต่อกันในซีซัน1980-81 และ 1981-82 เป็นรองแชมป์สามสมัยในซีซัน 1979-80, 1987-88, 2002-03 เคยเป็นแชมป์โก เดล เรย์ สามสมัยในปี 1909, 1987, 2020 

โซเซียดาดเคยมีช่วงเวลาในลีกสูงสุดยาวนานถึงสี่สิบฤดูกาลตั้งแต่ปี 1967 ถึง 2007 ตกลงไปเล่นเซกุนดาสามปีจนกระทั่งชนะเลิศลีกเทียร์สองในซีซัน 2009-10 ซึ่งเป็นแชมป์สมัยที่สามหลังเคยสัมผัสมาในซีซัน 1948-49, 1966-67 ทำให้โซเซียดาดกลับมาอยู่ลาลีกาตั้งแต่ซีซัน 2010-11 จวบจนปัจจุบัน

นอกจากฟุตบอลทั้งทีมชายและหญิง โซเซียดาดยังมีกีฬาอีกหลายประเภทอาทิ กรีฑาลู่และลาน ฮ็อกกี และบาสก์ เปโลตา (basque pelota) ซึ่งเป็นกีฬาที่ใช้ไม้ตีลูกใส่กำแพง คล้ายรวมสควอชและแฮนด์บอลเข้าด้วยกัน

โซเซียดาดไม่เพียงพัฒนาด้านกีฬาแต่รวมถึงความเป็นมนุษย์

อาจกล่าวได้ว่า ศูนย์ฝีกซ้อมและอะคาเดมีซูเบียตาเปรียบได้กับสายเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงองค์กรแห่งนี้ นับตั้งสโมสรกำเนิดขึ้นในปี 1909 ต้องมีเด็กท้องถิ่นอย่างน้อยหนึ่งคนเล่นให้ทีมชุดใหญ่ เนื่องจากสโมสรให้ความสำคัญอย่างสูงต่อการพัฒนาเยาวชน ซึ่งดูได้จากตัวเลขรายได้ของ “ลา เรอัล” ที่นำไปใช้กับทีมซีเนียร์ประมาณ 55-60 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของลาลีกาที่ตกราว 75 เปอร์เซ็นต์ นั่นเท่ากับว่า ส่วนที่เหลือถูกใช้กับอะคาเดมี การศึกษา และการสนับสนุนชุมชนท้องถิ่น

เอกีกาเรย์ นักข่าวเชื้อสายบาสก์ของอีเอสพีเอ็น เล่าประสบการณ์ว่า ถ้าเดินไปรอบเมืองซาน เซบาสเตียน จะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศสนับสนุนทีมโซเซียดาดแม้ไม่ใช่แฟนบอลทีมนี้ก็ตาม เนื่องจากคนท้องถิ่นต่างตระหนักดีว่าสโมสรให้ความช่วยเหลือทั้งชุมชนและสโมสรเล็ก ๆ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งอย่างเช่นการให้ความช่วยเหลือด้านการฝึกซ้อมและโครงสร้างพื้นฐาน

สำหรับนักฟุตบอลเยาวชนจะได้รับการสนับสนุนด้านการศึกษา มีครูพิเศษมาช่วยติว เกือบครึ่งหนึ่งมีโอกาสเรียนระดับปริญญาตรีหรือปริญญาโท ขณะที่ขุมกำลังระดับซีเนียร์ 26 คน มีถึง 16 คนเคยเล่นให้ Sanse หรือทีมสำรอง และผู้เล่นใช้เวลาในทีมสำรองราว 8.2 ปีก่อนถูกโปรโมทขึ้นชุดใหญ่ มีเพียงแอธเลติก บิลเบา ทีมเดียวเท่านั้นที่มีนักเตะชุดใหญ่ที่ขึ้นมาจากทีมสำรองมากกว่า แม้กระทั่ง La Masia อะคาเดมีอันโด่งดังของบาร์เซโลนา ยังพัฒนาตัวเองจนติดทีมชุดใหญ่น้อยกว่าโซเซียดาด

โรแบร์โต โอลาเบ ผู้อำนวยการด้านกีฬาของสโมสร ให้ความเห็นว่า “เวลาเป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง” โอลาเบเป็นคนยืมตัวและให้โอกาสกับ มาร์ติน โอเดการ์ด ช่วงที่เรอัล มาดริด มองข้ามความสามารถ ก่อนโอเดการ์ดถูกปล่อยตัวให้อาร์เซนอลยืมและเซ็นสัญญาย้ายทีมถาวร ปัจจุบันเขาเป็นกัปตันทีมเดอะกันเนอร์สและมีโอกาสชูถ้วยชนะเลิศพรีเมียร์ลีกซีซันนี้

“แน่นอนมันมีเงินเป็นตัวเชื่อมโยง คุณต้องให้ทรัพยากรบุคคลกับทีม แต่คุณยังต้องลงทุนให้เวลากับผู้เล่นอายุน้อยด้วย มันเป็นความรับผิดชอบของสโมสรที่จะให้โอกาสแก่พวกเขา นักเตะดัง ๆ เก่ง ๆ เป็นความต้องการที่วิเศษสุดของทีมอยู่แล้ว แต่สโมสรมีความรับผิดชอบที่จะเปิดประตูให้กับคนหนุ่ม ๆ ด้วยเช่นกัน” 

“ในมุมมองส่วนตัว เรามีหน้าที่ต้องสร้างทีมและทำให้เติบโตไม่ใช่แค่เซ็นสัญญานักเตะใหม่เข้ามาทุกปี แต่ยังต้องสร้างนักเตะปีแล้วปีเล่า พวกเขาจะดีขึ้นด้วยการอดทนรอคอยและให้เวลาพวกเขาพัฒนาความสามารถ นี่รวมถึงอีมานอล (อัลกวาซิล ผู้จัดการทีม) ด้วยเช่นกัน”

ตัวอย่างหนึ่งของความอดทนคือ มิเกล โอยาร์ซาบัล แนวรุกและกัปตันทีม ซึ่งเล่นให้โซเซียดาดเกือบ 250 นัดแล้วในบอลลีก เขาเป็นคนสังหารจุดโทษนาทีที่ 63 ให้ต้นสังกัดครองแชมป์โกปา เดล เรย์ น่าเสียดายที่ไม่ติดทีมชาติสเปนชุดเวิลด์คัพ 2022 เพราะบาดเจ็บสาหัสที่หัวเข่า เขาเพิ่งต่อสัญญาใหม่ไปถึงปี 2028 หลังจากเข้ามาเพาะบ่นฝีเท้ากับโซเซียดาดตั้งแต่อายุเพิ่ง 14 ปี

ขอบคุณภาพจาก  https://www.realsociedad.eus/es/noticias/detalle/ilusion-y-diversion-en-zubieta

โอยาร์ซาบัลพูดถึงต้นสังกัดว่า “คนที่นี่ทำงานกันได้เจ๋งมาก พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้คุณเป็นคนที่ดีขึ้นทั้งในฐานะมนุษย์ธรรมดาและนักฟุตบอล แน่นอนเพื่อพลักดันจนติดทีมชุดใหญ่”

“ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาสโมสร คุณจะได้รับการปกป้องและเฝ้าดูแลเอาใจใส่ พวกเขาช่วยคุณทุกอย่างเท่าที่ทำได้ ไม่ใช่เพียงด้านกีฬา ซึ่งผมมองว่าเป็นเรื่องสำคัญมาก แม้กระทั่งชีวิตหลังฟุตบอล พวกเขายังมอบสิ่งที่จำเป็นมีประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน เขามอบเครื่องไม้เครื่องมือให้เราทั้งฟุตบอลและด้านอื่นของชีวิต”

เมื่อเสียงตะโกน “We will always be with you.” ดังก้องสนาม

Real Sociedad Femenino หรือทีมฟุตบอลหญิงของเรอัล โซเซียดาด ก่อตั้งในปี 2004 ตอนนี้เล่นอยู่ในลีกสูงสุด Primera División de la Liga de Fútbol Femenino หรือเรียกสั้น ๆ ว่า Liga F หลังจากเลื่อนชั้นสองปีติดต่อกันและยังเดินหน้าพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง พวกเธอครองแชมป์บอลถ้วย โกปา เดอ ลา เรย์นา (Copa de la Reina) ปี 2019 และครองตำแหน่งรองแชมป์ Liga F ฤดูกาลที่แล้ว ได้สิทธิลงเตะแชมเปียนส์ลีกฤดูกาลนี้ แต่พลาดเข้าไปเล่นรอบแบ่งกลุ่มหลังจากแพ้บาเยิร์น มิวนิก

ทีมหญิงโซเซียดาดมี นาตาเลีย อาร์โรโย วัย 36 ปี เป็นผู้จัดการทีมที่ถือว่าอายุน้อยมาก เธอเคยทำงานสื่อมวลชนเป็นอดีตนักข่าวและนักวิเคราะห์เกม ส่วนบอลลีกหลังแข่งขันนัดที่ 20 สาว ๆ “ลา เรอัล” มี 26 คะแนน รั้งอันดับ 8 จากทั้งหมด 16ทีม ตามหลังเลบันเต ทีมอันดับ 3 ซึ่งได้โควตารอบแรกแชมเปียนส์ลีก มากถึง 24 คะแนน ดูเหมือนเป็นปีที่ไม่ดีนักสำหรับพวกเธอ อย่างไรก็ตาม สโมสรยังเดินหน้าสนับสนุนทีมฟุตบอลหญิงต่อไปโดยมีโครงการระดับเอ็กซ์คลูซีพในซูเบียตาที่ประกอบไปด้วยสนามฟุตบอลความจุคนดูสี่พันคน และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ เหมือนทีมฟุตบอลชาย

อิราโอลา ผู้อำนวยการและประธานบอร์ดบริหาร กล่าวว่า “เรามีจำนวนนักฟุตบอลหญิงมากที่สุดในลีกสเปน  นี่เป็นส่วนหนึ่งของพันธกิจและดีเอ็นเอของสโมสร มันไม่มีทางเบี่ยงเบนหันเหไปทิศทางอื่นเพราะนี่ก็เป็นหนึ่งในความปรารถนาของชุมชนท้องถิ่น”

ทั้งหมดนี้เป็นประจักษ์พยานชัดเจนที่แสดงให้เห็นแล้วว่าในซาน เซบาสเตียน เมืองหลวงของจังหวัดกีปุซโกอา สายใยลายน้ำเงินขาวของเรอัล โซเซียดาด สามารถเชื่อมโยงยึดเหนี่ยวความสัมพันธ์กับผู้คนท้องถิ่นได้อย่างเหนียวแน่น ความจริงไม่เพียงซาน เซบาสเตียน แต่รวมถึงเทศบาลทั้งหมด 89 แห่งในจังหวัดกีปุซโกอา มีเพียงสามเทศบาลเท่านั้นที่ไม่มีสมาชิกอย่างเป็นการทางของสโมสรอยู่

ขอบคุณภาพจาก  https://twitter.com/RealSociedadEN/status/1439601017876852743/photo/1

ในส่วนภารกิจบนสนามแข่งขัน โซเซียดาดมุ่งมั่นให้จบลาลีกาด้วยอันดับสาม รวมถึงเข้าไปให้ลึกที่สุดบนเส้นทางยูโรปาลีกที่มีลูกทีมของยอดกุนซือ โชเซ มูรินโญ เป็นคู่แข่งรอบ 16 ทีมสุดท้าย แต่ไม่ว่าความสำเร็จจะมากหรือน้อย โซเซียดาดยังคงมั่นใจได้ว่าสโมสรมีผู้คนมากมายเดินเคียงข้างให้การสนับสนุนดังเช่นท่อนหนึ่งของเพลงเชียร์ “beti egongo gara zurekin.” ซึ่งแปลว่า “We will always be with you.”

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

กระจกหกด้านส่อง “เอมิเลียโน มาร์ติเนซ” ยอดนายประตูที่คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ

กระจกหกด้านส่อง “เอมิเลียโน มาร์ติเนซ” ยอดนายประตูที่คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ

ไม่ว่ารักหรือเกลียดเอมิเลียโน มาร์ติเนซ นายทวารจอมหนึบของสโมสรแอสตัน วิลลาและทีมชาติอาร์เจนตินา แต่ปฏิเสธได้ว่า “เอมิ” เป็นผู้รักษาประตูคนหนึ่งที่มีฝีมือระดับเวิลด์คลาสในทศวรรษ 2020

มาร์ติเนซเป็นหนึ่งในกุญแจดอกสำคัญที่ไขประตูพาอาร์เจนตินาครองแชมป์โลกที่รอคอยเป็นเวลา 36 ปี ซึ่งทำให้เขารับรางวัลถุงมือทองคำในฐานะผู้รักษาประตูยอดเยี่ยมของเวิลด์คัพ 2022 ที่ประเทศกาตาร์ และล่าสุดปลายเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา มาร์ติเนซได้รับเลือกให้เป็นผู้รักษาประตูยอดเยี่ยมประจำปี 2022 ของฟีฟา

ระหว่างพิธีมอบรางวัล ช่างภาพจับสีหน้าที่ไร้อารมณ์ของคิลิยัน เอ็มบัปเป ยอดกองหน้าทีมชาติฝรั่งเศส ซึ่งทำแฮททริกในนัดชิงชนะเลิศก่อนแพ้อาร์เจนตินาในการดวลจุดโทษ เปรียบเทียบกับใบหน้ายิ้มแย้มชื่นชมของลิโอเนล เมสซี กัปตันทีมชาติอาร์เจนตินา เป็นหลักฐานยืนยันที่ก่อนหน้านี้ สื่อมวลชนฝรั่งเศสเคยตีตราประทับนายด่านวัย 30 ปีว่า The most hated Argentine.

เหตุผลไม่ใช่เพราะเคืองแค้นที่มาร์ติเนซดับความหวังฝรั่งเศสที่จะชูถ้วยเวิลด์คัพสมัยที่สองติดต่อกันหลังจากงัดฟอร์มซูเปอร์เซฟป้องกันลูกยิงของร็องดาล โกโล มูอานี ก่อนหมดเวลาพิเศษ แถมยังเซฟลูกจุดโทษของคิงส์เลย์ โกมัน แต่เป็นการโยนบอลทิ้งเพื่อก่อกวนสมาธิจนโอเรเลียง ชูอาเมนี ซัดบอลออกข้าง

ขอบคุณภาพจาก  https://www.bbc.com/sport/football/64115904

หลังจากรับรางวัลถุงมือทองคำบนแท่นพิธี มาร์ติเนซยังแสดงกิริยาไม่สุภาพด้วยการเอาโทรฟีไปจ่อเป้ากางเกง ต่อจากนั้นยังเรียกร้องให้ยืนไว้อาลัยหนึ่งนาทีให้กับเอ็มบัปเปในห้องแต่งตัวนักกีฬาด้วย แค่นั้นยังไม่พอหลังกลับไปประเทศอาร์เจนตินา เขายังถือตุ๊กตาหน้าเอ็มบัปเปขณะร่วมขบวนพาเหรดฉลองความสำเร็จกลางกรุงบัวโนสไอเรสต์

ภายหลังงานประกาศผลรางวัลของฟีฟา มาร์ติเนซพยายามบรรเทาความเกลียดชังของคนฝรั่งเศสด้วยการพูดผ่าน TMC สถานีโทรทัศน์ของฝรั่งเศส ว่า “ด้วยความสัตย์ ผมรักประเทศฝรั่งเศส ผมเคยไปพักผ่อนช่วงวันหยุดที่นั่นหลายครั้ง ผมรักคนฝรั่งเศส ผมยังนอนห้องเดียวกับนักเตะฝรั่งเศสสองคนจากแอสตัน วิลลา”

“สำหรับทีมชาติฝรั่งเศส พวกเขาเกือบทำสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้คือ รักษาแชมป์โลก พวกเขายังชนะเลิศเนชันส์ ลีก เมื่อปี 2021เชื่อเถอะพวกเขามีอนาคตที่ยิ่งใหญ่รออยู่เบื้องหน้า”

ถึงกระนั้นยังคงเป็นไปได้ว่า มาร์ติเนซยังเป็นคนอาร์เจนไตน์ที่โดนเกลียดมากที่สุดในฝรั่งเศสอยู่ดี

สองปีครึ่ง จากตัวสำรองเป็นนายประตูเวิลด์คลาส

มาร์ติเนซใช้เวลาสองปีครึ่งเปลี่ยนตัวเองจากดินกลายเป็นดาว จุดเริ่มต้นอยู่ในเดือนกันยายน 2020 เมื่อย้ายมาอยู่แอสตัน วิลลา ด้วยค่าตัว 20 ล้านปอนด์ (รวมแอดออน) หลังจากมีโอกาสลงเป็นตัวจริงเกมพรีเมียร์ลีกแค่ 13 นัดให้กับอาร์เซนอลระหว่างปี 2012 ถึง 2020

ขอบคุณภาพ https://www.premierleague.com/news/1832188

ที่ตู้ล็อคเกอร์ มาร์ติเนซติดรายการเป้าหมายที่เขามีไว้พุ่งชน หนึ่งในลิสต์คือต้องเป็นผู้รักษาประตูที่เก่งที่สุดในโลก ซึ่งตอนนั้นดูเหมือนเป็นเป้าหมายที่เกินความจริงไปหน่อยสำหรับนายทวารที่ไม่เคยเป็นมือหนึ่งของต้นสังกัด แถมระหว่างอยู่ในสัญญากับอาร์เซนอล เขาถูกปล่อยยืมตัวให้หกสโมสรคือ ออกซ์ฟอร์ด, เชฟฟิลด์ เวนสเดย์, รอตเธอร์แฮม, วูลฟ์แฮมป์ตัน, เกตาเฟ และเรดดิง มีสถิติเล่นบอลลีกรวมกันเพียง 16 นัด

แต่นับจากเซ็นสัญญากับวิลลา มาร์ติเนซไม่เพียงได้สองรางวัลใหญ่ของผู้รักษาประตู แต่ยังมีเหรียญชนะเลิศโคปา อเมริกา และเวิลด์คัพ คล้องคอ

นีล คัทเลอร์ อดีตโค้ชผู้รักษาประตูที่ทำงานให้วิลลามายาวนาน เป็นคนหนึ่งที่เห็นพัฒนาการของมาร์ติเนซตลอดสองปีครึ่ง เขาเป็นคนชวนนายทวารอาร์เจนไตน์มาร่วมทีมเดอะ ไลออนส์ แห่งมิดแลนด์ส ก่อนกลายเป็นเพื่อนสนิทและนักจิตวิทยาอย่างไม่เป็นทางการให้มาร์ติเนซ

คัทเลอร์ให้สัมภาษณ์กับบีบีซี สปอร์ต ว่า “การเปลี่ยนตัวเองจากสถานภาพนายประตูตัวสำรองในพรีเมียร์ลีกมาชนะเลิศเวิลด์คัพภายในเวลาอันสั้นเป็นเส้นทางชีวิตที่ไม่เหมือนใครแน่นอน แต่ก็มีหลายเหตุผลที่ทำให้เอมิก้าวหน้าเร็วขนาดนี้ ซึ่งเริ่มจากความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าและการทำงานอย่างหนัก”

“ความตั้งใจที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองไปถึงจุดที่ต้องการนั้น มันยิ่งใหญ่มาก เขามีความปรารถนาที่ชัดเจน ซึ่งล้วนเป็นคุณสมบัติที่ทำให้ผมพยายามอย่างมากเพื่อดึงเอมิมาที่วิลลา แต่อีกด้านหนึ่งได้สร้างปัญหาใหญ่มากแก่เขา เพราะบางครั้งเอมิก็ทำอะไรมากเกินไปซึ่งเกิดจากการขาดประสบการณ์ เขาเคยบาดเจ็บเนื่องจากฝึกซ้อมรับลูกโทษมากเกินไป”

ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของมาร์ติเนซกับอาร์เซนอลคือชีวิตช่วงสุดท้ายที่เอมิเรตส์ สเตเดียม เป็นช่วงที่ไวรัสโควิดระบาดและนายประตูมือหนึ่ง เบิร์นด์ เลโน บาดเจ็บ เชาได้รับโอกาสลงตัวจริง 11 นัดติดต่อกันรวมทุกรายการ รวมถึงนัดชิงชนะเลิศ เอฟเอ คัพ เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 2020 ซึ่งอาร์เซนอลชนะเชลซี 2-1

ขอบคุณภาพจาก  https://www.mirror.co.uk/sport/football/news/emiliano-martinez-details-arsenal-team-22456740

แต่หลังจากลงตัวจริงในคอมมูนิตี ชิลด์ เมื่อวันที่ 29 สิงหาคมปีเดียวกัน ซึ่งอาร์เซนอลชนะลิเวอร์พูลจากการดวลลูกโทษ อนาคตของมาร์ติเนซเริ่มไม่มั่นคงเพราะเลโนกลับมาและต้องการตำแหน่งมือหนึ่งหรือไม่ก็ย้ายทีม นั่นทำให้มาร์ติเนซเลือกเป็นฝ่ายไป ขณะที่คัทเลอร์จับตาดูสถานการณ์ใกล้ชิด

คัทเลอร์กล่าวถึงช่วงเวลานั้นว่า “เรามีรายชื่อผู้รักษาประตู ผม, โยฮัน แลงเก (ผู้อำนวยการด้านกีฬาของวิลลา) และแผนกคัดเลือก นัดประชุมกันบ่อยมาก โยฮันและทีมสเกาท์มุ่งไปที่สถิติอย่างคลีทชีนหรือเปอร์เซ็นต์การเซฟ ซึ่งชื่อเอมิอยู่ลำดับล่างๆของลิสต์เพราะลงเล่นน้อย เมื่อนำไปเทียบกับผู้รักษาประตูรายอื่นในยุโรปที่เราจับตามองอยู่”

“โชคดีที่พวกเขาเปิดรับแนวคิดของผม ซึ่งมองไปที่สไตล์การเล่นและรูปร่างสรีระ ถ้าเป็นเรื่องชีวกลศาสตร์ (bio-mechanics) นั้น เอมิจัดอยู่ระดับที่เยี่ยมมาก เขาถูกกาเครื่องหมายถูกทุกช่องเลย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะโน้มน้าวให้ฝ่ายบริหารจ่ายเงิน 18 ล้านปอนด์เพื่อซื้อนายประตูที่ไม่ค่อยได้ลงตัวจริง แต่ผมก็ทำสำเร็จ ผมถึงขนาดเอาพาวเวอร์พอยท์มาอธิบายให้พวกเขาฟังเลย ว่าเอมิจะนำอะไรมาให้ทีมบ้าง รวมถึงแคแร็กเตอร์ของเขา”

“จากนั้นเป็นงานที่ผมต้องขายสโมสรให้เอมิบ้าง ผมคุยกับเขาทางโทรศัพท์หลายครั้งเพื่อเล่าให้ฟังว่าผมทำอะไรทำอย่างไร และอะไรที่เราจะประสบความสำเร็จร่วมกันได้ เอมิรู้ดีว่าผมจะทำทุกอย่างเต็มที่เพื่อให้เขาดีขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาต้องการเช่นกัน นี่เป็นจุดที่ทำให้เราเชื่อมต่อกัน จนกระทั่งเอมิรู้สึกได้แล้วว่า โอเค ผมจะย้ายไปวิลลา”

ด้านสว่างของนายทวารที่ถูกมองว่าไร้สปิริตนักกีฬา

คัทเลอร์ย้ายออกจากวิลลาในเดือนตุลาคมปีที่แล้วเมื่ออูไน เอเมรี ผู้จัดการทีมคนใหม่ ย้ายเข้ามาพร้อมสตาฟฟ์โค้ชส่วนตัว รวมถึงซาบี การ์เซีย ผู้ชำนาญการด้านผู้รักษาประตู ซึ่งเคยทำงานกับมาร์ติเนซมาแล้วที่อาร์เซนอล แต่สายใยระหว่างมาร์ติเนซกับคัทเลอร์ยังเหนียวแน่น นายทวารได้โพสต์ข้อความบนสื่อโซเชียลว่า คัทเลอร์เป็นโค้ชชาวอังกฤษที่ดีที่สุด หรือหลังจบพิธีมอบรางวัลเวิลด์คัพ 2022 เขาก็โทรศัพท์จากสนามลูเซลไปหาคัทเลอร์

ขอบคุณภาพจาก  https://www.dhakatribune.com/fifa-world-cup-2022/2022/12/19/argentina-goalkeeper-martinez-its-our-destiny

“สิ่งแรกที่ผมสัมผัสได้จากเอมิหลังนัดชิงชนะเลิศครั้งนั้นคือความผ่อนคลาย ผมภูมิใจกับเขาอย่างที่สุดเพราะรู้ดีว่าทุกอย่างที่เขาทุ่มเทมาตลอดชีวิตก็เพื่อสิ่งนั้น”

“เอมิทุ่มเททุกสิ่งเพื่อได้ไปเล่นฟุตบอลและคว้าแชมป์ด้วย เขามีนักโภชนาการส่วนตัวเช่นเดียวกับนักโยคะและครูสอนพิลาติส (การออกกำลังกายรูปแบบหนึ่ง เน้นเสริมสร้างความแข็งแรงและเสริมความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อ) ผมรู้มาว่าเขาออกไปว่ายน้ำกลางดึกเพื่อฟื้นฟูสภาพร่างกายให้พร้อมสำหรับการแข่งขันนัดต่อไป”

“งานของผมคือหาว่าอะไรจะช่วยให้เอมิเติบโต ดังนั้นผมจึงรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตนอกเหนือฟุตบอลของเขา เช่นเดียวกับรายละเอียดทั้งในและนอกสนามฝึกซ้อม คนอาจตำหนิเรื่องที่เขาทำระหว่างดวลจุดโทษกับฝรั่งเศสหรือตอนรับรางวัลถุงมือทองคำ แต่ผมมองเขาต่างจากคนอื่น จริงๆแล้วเอมิมีนิสัยเห็นอกเห็นใจคนอื่น เขาพร้อมทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือคนรอบตัว ต้องการให้คนอื่นมีความสุข อย่างที่วิลลา เขามักจัดงานเลี้ยงบาร์บีคิว พยายามชวนเพื่อนนักฟุตบอลและครอบครัวมาอยู่ร่วมกัน เพราะนั่นเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเขา”

คัทเลอร์กล่าวถึงการกระทำที่เหมือนไม่มีน้ำใจนักกีฬาของมาร์ติเนซที่กาตาร์ว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของเกมแพลน แต่เขามีส่วนผิดเช่นกันเพราะพวกเขาทำงานร่วมกันมานาน จึงทำให้เขาแสดงบุคลิกภาพและตัวตนอย่างนั้นออกไปในสถานการณ์เช่นนั้น

“แทนที่จะแสดงอารมณ์หงุดหงิดหรือหดหัวเข้าในกระดอง เราต้องการให้เขาแสดงถึงความมุ่งมั่นความเชื่อมั่น และล้อมรอบไปด้วยความเย่อหยิ่ง ซึ่งส่งผลต่อเกมหรือสถานการณ์นั้นๆในทางบวก”

“จากสถิติ มีความเป็นไปได้มากที่จุดโทษ คนยิงจะทำประตูได้ ดังนั้นประเด็นคือจะทำอย่างไรให้เขาหลุด ผมจำได้ครั้งแรกที่เราโฟกัสเรื่องไซโคคู่แข่งเป็นแมตช์วิลลากับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในเดือนกันยายน 2021 บรูโน แฟร์นันเดส ยิงจุดโทษพลาดหลังจากเอมิเข้าไปพูดกับเขาว่า คริสเตียโน โรนัลโด น่าจะเป็นคนยิงนะ ผมรู้จักนักเตะดี ผู้เล่นอย่างแฟร์นันเดสนั้น เขาเป็นคนแบบทำให้ลมออกหูง่าย คุณรู้ดีว่าไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักหรอก”

เส้นทางสุดทุรกันดารกว่าถึงวันรับมอบตำแหน่งมือหนึ่ง

“เอมิ” มีชื่อเต็มว่า ดาเมียน เอมิเลียโน มาร์ติเนซ เกิดวันที่ 2 กันยายน 1992 ที่เมือง Mar del Plata ประเทศอาร์เจนตินา เริ่มต้นเส้นทางนักฟุตบอลกับทีมเยาวชนของอินดีเพนเดียนเต ก่อนได้รับเทียบเชิญให้ไปทดสอบฝีเท้าที่อะคาเดมีของอาร์เซนอลหลังจากวันเกิดปีที่ 17 ไม่นานนัก ผลรับดีเกินคาด อาร์เซนอลเสนอสัญญานักเตะระดับเยาวชนให้เขา

สมัยเล่นให้ทีมอินดีเพนเดียนเต มาร์ติเนซมีฉายาว่า “ดิบู” (Dibu) ด้วยความที่มีลักษณะหน้าตาท่าทางคล้ายกับ “ดิบูโฮ” (Dibujo) จากหนังการ์ตูนทีวีในอาร์เจนตินาเรื่อง Mi familia es un dibujo และเขาก็ยินดีให้ทุกคนเรียกเขาด้วยชื่อเล่นนั้นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ขอบคุณภาพจาก  https://www.cadena3.com/noticia/pasen-y-vean/dibu-la-serie-que-inspiro-el-apodo-de-emiliano-martinez_297565

มาร์ติเนซอยู่ในทีมเยาวชนอาร์เซนอลระหว่างปี 2010 – 2012 ก่อนถูกปล่อยตัวให้ออกซ์ฟอร์ด ยูไนเต็ด ทีมในลีกทู แบบกะทันหันเนื่องจากไรอัน คลาร์ก และเวย์น บราวน์ ได้รับบาดเจ็บ ขณะที่คอนเนอร์ ริปลีย์ หมดสัญญายืมตัว นายประตูวัย 22ปี (ขณะนั้น) มีโอกาสสัมผัสบอลลีกอังกฤษครั้งแรกเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2012 เป็นแมตช์ปิดซีซันพบกับพอร์ทเวล ซึ่งเป็นฝ่ายชนะ 3-0

ต้นซีซันถัดมา 2012-13 มาร์ติเนซถูกใส่ชื่อเป็นตัวสำรองในเกมเยือนสโตค ซิตี เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2012 และพบลิเวอร์พูล เมื่อวันที่ 2 กันยายน จนกระทั่งวันที่ 26 กันยายน นายทวารอาร์เจนไตน์ได้โอกาสเล่นนัดแรกให้เดอะ กันเนอร์ส เป็นเกมลีกคัพ รอบสาม ซึ่งอาร์เซนอลถล่มโคเวนทรี ซิตี ทีมเยือน 6-1 และรอบต่อมา มาร์ติเนซได้เฝ้าประตูอีกครั้ง อาร์เซนอลเดินทางไปชนะเรดดิง 7-5

ฤดูกาล 2013-14 มาร์ติเนซถูกส่งให้เชฟฟิลด์ เวนสเดย์ ทีมในแชมเปียนชิพ ยืมตัวแบบฉุกเฉินนาน 28 วันเมื่อวันที่ 15ตุลาคม 2013 ก่อนมีการขยายสัญญาไปจนจบซีซัน ชีวิตช่วงที่เหลือ มาร์ติเนซต้องระหกระเหินไปเล่นให้ทีมในแชมเปียนชิพได้แก่ รอตเธอร์แฮม, วูลฟ์แฮมป์ตัน และเรดดิง ยกเว้นกับเกตาเฟที่อยู่ในลาลีกา สเปน ซีซัน 2017-18 ซึ่งมาร์ติเนซได้เล่นแค่ 7 นัดรวมทุกรายการ

หลังหมดสัญญายืมตัวกับเรดดิงในซีซัน 2018-19 มาร์ติเนซก็ได้ปักหลักกับทีมชุดใหญ่อาร์เซนอลเป็นครั้งแรกในซีซัน 2019-20 ซึ่งเขาได้ลงสนามมากถึง 23 นัดรวมทุกรายการ ก่อนย้ายไปเฝ้าประตูให้วิลลาในซีซัน 2020-21 ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการแจ้งเกิดในอาชีพนักฟุตบอล

มาร์ติเนซเก็บคลีนชีท 4 นัดจาก 7 นัดแรกในพรีเมียร์ลีก ก่อนปิดซีซันแรกกับวิลลาด้วย 15 คลีนชีท โดยเดอะ ไลออนส์ จบด้วยอันดับ 11 มาร์ติเนซลงเฝ้าเสาทั้ง 38 นัด เสีย 46 ประตู ส่งผลให้เขาได้ลงตัวจริงให้ทีมอาร์เจนตินาเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 2021 เป็นเกมรอบคัดเลือก ฟุตบอลโลก 2022 เสมอชิลี 1-1 ก่อนกลายเป็นผู้เล่นหลักของทีมนับจากนั้น รวมทั้งสิ้น 26 นัด ณ วันนัดชิงชนะเลิศเวิลด์คัพ

หนึ่งใน wishlist ที่ติดไว้กับตู้ล็อคเกอร์ที่วิลลาคือ การเล่นให้อาร์เจนตินา คัทเลอร์กล่าวว่า “ตอนมาถึงวิลลา เขาวางเป้าหมายไว้เยอะแยะ ทุกวันเมื่อเปิดตู้ เขาก็จะกาบางข้อออกไป รวมถึงการเป็นมือหนึ่งของทีมชาติ ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขามากที่ได้เล่นนัดแรกในเดือนมิถุนายน 2021”

“เขาเป็นคนประเภทขับเคลื่อนด้วยสถิติ ไม่ว่าจะเป็นการป้องกัน การตัดลูกครอส หรือการจ่ายบอลคอมพลีทของตัวเขาเอง เขาไม่เสียประตูมากที่สุดในโคปา อเมริกา 4 จาก 6 เกม”

“บางครั้งงานของผมก็เป็นแค่นักจิตวิทยา ต้องเข้าใจอารมณ์ของเขาหรือสิ่งที่เขากำลังคิด เขากระหายที่จะเก็บคลีทชีท เขาต้องการเซฟทุกอย่าง แม้กับสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ ดังนั้นอีกด้านหนึ่ง เขาต้องเรียนรู้การรับมือเมื่อไม่สมหวังหรือไม่ประสบความสำเร็จกับบางเรื่องด้วย”

ขอบคุณภาพจาก  https://www.the-sun.com/sport/6966041/emiliano-martinez-world-cup-france-pamela-anderson-adil-rami/

แล้วอะไรคือเป้าหมายที่มาร์ติเนซวางไว้ในอนาคต โค้ชคู่บารมีตอบว่า “สิ่งที่ยิ่งใหญ่ในตัวเอมีคือ ความกระหาย และที่ผ่านมาเขาได้เล่นน้อย นั่นทำให้เขาเป็นนักฟุตบอลอายุ 30 ปีในร่างของคนอายุ 22 ปี เขาจึงยังทำอะไรได้อีกมาก และยังยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้อีกหลายปี”

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

อูนิโอน เบอร์ลิน คลื่นลูกใหญ่จากตะวันออก กับความหวัง..สี่ปีสู่แชมป์บุนเดสลีกาสมัยแรก

อูนิโอน เบอร์ลิน คลื่นลูกใหญ่จากตะวันออก กับความหวัง..สี่ปีสู่แชมป์บุนเดสลีกาสมัยแรก

Footballing Fairytale ช่วยเพิ่มสีสันความสวยงามและเสน่ห์ให้กับกีฬาลูกหนัง ที่แฟนบอลจะได้เห็นทีมเล็ก ๆ ทีมรองบ่อนประสบความสำเร็จอย่างเช่น เดนมาร์กกับแชมป์ยูโร 1992 และกรีซในรายการเดียวกันอีก 12 ปีต่อมา

ปอร์โตกับถ้วยบิ๊กเอียร์ปี 2004 ถือเป็นเทพนิยายเรื่องหนึ่งก็ได้แม้ “เดอะ ดรากอนส์” จะเป็นมหาอำนาจลูกหนังในโปรตุเกส แต่บนสังเวียนระดับทวีป พวกเขาเป็นเพียงม้านอกสายตา ส่วนเอฟเอ คัพ บอลถ้วยเก่าแก่อายุ 152 ปี ช่วงศตวรรษใหม่ ก็มีตัวอย่างให้เห็นสองครั้ง ปี 2008 พอร์ตสมัธ ซึ่งเล่นในพรีเมียร์ลีกตอนนั้น ชนะคาร์ดิฟ คู่แข่งจากแชมเปียนชิพ1-0 และปี 2013 วีแกนเฉือนแมนฯซิตี 1-0 ได้สิทธิเล่นยูโรปาลีกแต่ตกชั้นเพราะจบพรีเมียร์ลีกด้วยอันดับ 18

บอลถ้วยและทัวร์นาเมนท์ที่ใช้เวลาแข่งขันสั้นๆราวหนึ่งเดือน ว่ายากแล้วที่จะเกิดเรื่องเล่าชวนฝัน กลับยากขึ้นไปอีกกับฟุตบอลลีกที่ต้องรักษาฟอร์มให้สม่ำเสมอนานถึง 8-9 เดือน ซึ่งหากทีมไหนทำสำเร็จ สามารถใช้คำว่า “ปฏิหาริย์” ได้ไม่เกินจริงดังที่เคยเกิดขึ้นกับ เวโรนา แชมป์เซเรีย อา ซีซัน 1984-85, ซามพ์โดเรีย เจ้าของสคูเดตโต ซีซัน 1990-91, โวล์ฟส์บวร์ก แชมป์บุนเดสลีกา ซีซัน 2008-09, มงต์เปลลิเยร์ แชมป์ลีกเอิง ซีซัน 2011-12 และเลสเตอร์ ซิตี แชมป์พรีเมียร์ลีก ซีซัน 2015-16 ซึ่งเป็นตำนานที่ถูกหยิบขึ้นมาอ้างบ่อยครั้งที่สุดในฟุตบอลต้นศตวรรษที่ 21

เลสเตอร์เป็นเทพนิยายลูกหนังที่ใกล้ชิดคนไทยมากที่สุดเพราะก่อนหน้านั้นหกปี กลุ่มทุน Asian Football Investments ซึ่งนำโดยบริษัทคิง พาวเวอร์ กรุ๊ป เข้าเทคโอเวอร์สโมสรในเดือนสิงหาคม 2010 และสื่อไทยได้ตั้งฉายา “เดอะ ฟ็อกซ์” ว่า “จิ้งจอกสยาม”

ซีซัน 2009-10 เลสเตอร์เพิ่งเลื่อนจากลีกวันขึ้นมาอยู่แชมเปียนชิพเป็นปีแรก ใช้เวลาห้าปีครองแชมป์ลีกเทียร์สองในฤดูกาล 2013-14 และจบพรีเมียร์ลีก ซีซัน 2014-15 ด้วยอันดับ 14 ก่อนที่ฤดูกาลต่อมา เคลาดิโอ รานิเอรี ซึ่งเพิ่งรับตำแหน่งผู้จัดการทีมปีแรก พาลูกทีมจิ้งจอกสยามสร้างประวัติศาสตร์ ชนะเลิศลีกสูงสุดสมัยแรก โกยแต้มทิ้งรองแชมป์ อาร์เซนอล 10คะแนน

ฤดูกาลนี้เชื่อว่าแฟนบอลทั่วโลกกำลังจับตามองไปที่ลีกเยอรมนีว่า จะเกิดเทพนิยายเรื่องใหม่ขึ้นหรือไม่ แต่ไม่ใช่คู่แข่งเจ้าประจำอย่างโบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ ที่มีสิทธิ์โค่นบาเยิร์น มิวนิก ลงจากบัลลังก์บุนเดสลีกาที่ครองยาวนานหนึ่งทศวรรษติดต่อกัน แต่ทีมนั้นเป็นแค่อดีตสโมสรจากเยอรมนีตะวันออก เพิ่งเข้ามาอยู่ระบบฟุตบอลลีกเมืองเบียร์ในปี 1990 และลงแข่งสังเวียนบุนเดสลีกาครั้งแรกในซีซัน 2019-20 แถมทำเซอร์ไพรส์จบด้วยอันดับ 11 ก่อนพัฒนาขึ้นเป็นอันดับ 7, อันดับ 5 และซีซันนี้เป็นการแข่งขันบุนเดสลีกาปีที่ 4 ของพวกเขาในประวัติศาสตร์สโมสรที่มีอายุเพียง 57 ปี (นับเฉพาะช่วงที่ใช้ชื่อทีมปัจจุบัน)

ขอบคุณภาพจาก  https://www.espn.in/football/german-bundesliga/story/4756083/how-unionfreiburg-are-turning-the-bundesliga-upside-down

ทีมนั้นคือ “อูนิโอน เบอร์ลิน” ซึ่งเคยยืนแป้นจ่าฝูงบุนเดสลีกาครั้งแรกในประวัติศาสตร์หลังชนะโคโลญจน์ ซึ่งเป็นแมตช์เดย์ที่ 6 ของซีซัน 2022-23 สามารถรักษาอันดับหนึ่งต่อเนื่องถึงนัดที่ 13 และล่าสุดนัดที่ 22 พวกเขาแพ้บาเยิร์น 0-3 ที่มิวนิก รั้งอันดับสาม มี 43 คะแนน ตามหลังแชมป์เก่าและดอร์ทมุนด์ทีมละสามคะแนน ส่วนยูโรปาลีก “ดิ ไอออน วันส์” เข้าถึงรอบ 16 ทีมสุดท้ายแล้ว เจอโรยัล ยูเนียน แซงต์-กิลลัวส์ จากเบลเยียม

งบทำทีมน้อย ใช้สอยประหยัดและชาญฉลาด

เว็บไซต์ข้อมูลสถิติสัญชาติเยอรมัน Transfermarkt เคยประเมินมูลค่านักเตะของสองทีมม้ามืดที่กำลังมาแรง อูนิโอน เบอร์ลิน กับ ไฟร์บวร์ก รวมกันอยู่ที่ 294 ล้านเหรียญสหรัฐ เทียบกับเหล่ายักษ์ใหญ่เมืองเบียร์ บาเยิร์น มิวนิก (967 ล้าน), อาร์เบ ไลป์ซิก (533 ล้าน), โบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ (531 ล้าน) และไบเออร์ เลเวอร์คูเซน (517 ล้าน)

อูนิโอน เบอร์ลิน เป็นเพียงแจ็คท่ามกลางเหล่าโกไลแอธ โอลิเวอร์ รูห์เนิร์ต ผู้อำนวยการด้านกีฬาของสโมสร ไม่มีงบมากพอจะซื้อผู้เล่นระดับแชมเปียนส์ลีกหรือยูโรปาลีก และแทบไม่เคยเซ็นสัญญากับนักเตะหนุ่มๆอายุน้อยกว่า 23 ปีเลย เขาวางเป้าไปที่ลีกยุโรประดับรองๆอย่างเบลเยียม, โปแลนด์ และเนเธอร์แลนด์

ขอบคุณภาพจาก  https://www.eulenspiegel.com/autoren/autor/1550-oliver-ruhnert.html

เก้าปีที่แล้ว เซรัลโด เบ็คเกอร์ ไม่สามารถพาตัวเองจากอะคาเดมีของอาแจ็กซ์ขึ้นมาอยู่ทีมชุดใหญ่ เขาต้องใช้เวลากับทีม PEC Zwolle และ ADO Den Haag จนกระทั่งซัมเมอร์ปี 2019 รูห์เนิร์ตได้เบ็คเกอร์มาแบบฟรีๆ โดยบอลลีกซีซันนี้ กองหน้าวัย 28 ปี ทำ 7 ประตู 4 แอสซิสต์จาก 21 นัด (สถิติก่อนนัดที่ 22 กับบาเยิร์น) ตอนนี้เบ็คเกอร์ถูกตีค่าตัวไว้ราว 16 ล้านเหรียญสหรัฐ

ซัมเมอร์ปีที่แล้ว จอร์แดน ซีบาตรเชอ ย้ายจากยัง บอยส์ เบิร์น ในสวิตเซอร์แลนด์ด้วยค่าตัว 6 ล้านเหรียญสหรัฐ ศูนย์หน้าอเมริกันวัย 26 ปี ที่มีส่วนสูง 191 เซนติเมตรลงสนามบุนเดสลีกา 19 นัด ทำ 4 ประตู 3 แอสซิสต์

เควิน แบห์เรนส์ กองหน้าวัย 32 ปี เล่นในลีกเทียร์สี่จนถึงปี 2018 ก่อนย้ายมาเอสเฟา ซานด์เฮาเซ่น ในบุนเดสลีกา 2 และเซ็นสัญญากับอูนิโอน เบอร์ลิน กลางปี 2021 โดยซีซันนี้ เขาลงบอลลีก 21 นัด ทำไป 4 ประตู 1 แอสซิสต์

“ดิ ไอออน วันส์” ยังเก็บรักษาผู้เล่นเก่าทรงคุณค่าด้วย หนึ่งในนั้นคือ คริสโตเฟอร์ ทริมเมล กัปตันทีมวัย 35 ปี ที่เล่นได้ทั้งแบ็คและวิงแบ็คฝั่งขวา เขาอยู่ราปิด เวียนนา ในลีกบ้านเกิด ออสเตรีย นานหกปีก่อนย้ายมาเล่นให้อูนิโอน เบอร์ลิน ในซีซัน 2014-15 สมัยยังอยู่บุนเดสลีกา 2 ปัจจุบันทริมเมลรับใช้สโมสรรวมทุกรายการ 287 นัด สำหรับบอลลีกซีซันนี้ เขาทำ 5แอสซิสต์จาก 17 นัด

กลางปีที่แล้ว อูนิโอน เบอร์ลิน ยังจ่ายราคาเบาๆได้สองมิดฟิลด์ใหม่เพื่อรับบทกองหนุนสำคัญคือ ยานิค ฮาเบเรอร์ จากไฟร์บวร์ก ที่ลงสนามบุนเดสลีก 19 นัด 1,351 นาที ทำ 5 ประตู 1 แอสซิสต์ และ มอร์เตน ธอร์สบี จากซามพ์โดเรีย ที่โชคร้ายบาดเจ็บ จำกัดผลงานไว้เพียง 14 นัด 452 นาที 1 ประตู 1 แอสซิสต์

อูนิโอน เบอร์ลิน ยังเซ็นยืมตัวหนึ่งปี ดีโอโก ไลเต กองหลังวัย 23 ปีจากปอร์โต มาช่วยเสริมแกร่งให้เกมรับ เขาเล่นบอลลีกไปแล้ว 17 นัด 1,459 นาที จ่ายให้เพื่อนจบหนึ่งสกอร์

โค้ชโลว์โปรไฟล์ ยึดหลัก “ทำงาน ทำงาน ทำงาน”

อีกหนึ่งบุคคลสำคัญโดยตำแหน่งที่พาทีมมาถึงจุดนี้ได้แก่ อูร์ส ฟิสเชอร์ โค้ชชาวสวิสวัย 57 ปี ซึ่งเซ็นสัญญาสองปีกับอูนิโอน เบอร์ลิน เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2018 และเพียงปีเดียวเขาก็พาทีมจากบุนเดสลีกา 2 ขึ้นมาลีกเทียร์หนึ่ง อีกทั้งยังทำเซอร์ไพรส์จบซีซัน 2019-20 ด้วยอันดับ 11 

ยูเลียน เยอร์สัน แบ็คขวาชาวนอร์เวเจียน ที่ร่วมทีมสมัยอยู่ในบุนเดสลีกา 2 ก่อนย้ายไปเล่นกับดอร์ทมุนด์ในตลาดฤดูหนาวที่ผ่านมา ย้อนถึงการเล่นของอูนิโอน เบอร์ลิน ว่า “ทุกนัดเราทำเหมือนกับที่เคยๆทำนั่นแหละ ยึดมั่นในสิ่งที่เราทำได้ดี ยึดมั่นกับแผน เล่นด้วยความกล้าหาญ การจัดระเบียบเกมรับที่อยู่ระดับต้นๆ การโต้กลับฉับพลันที่เราใช้ได้ผลมาตลอด และแน่นอน เราทำงานกันหนัก”

ขอบคุณภาพจาก  https://sport.sky.de/fussball/artikel/union-berlin-trainer-urs-fischer-bei-malmoe-nun-doch-auf-der-bank/12713449/34942

สไตล์ทำทีมของฟิสเชอร์สามารถนิยามด้วยสองคำคือ defending และ transition ภายใต้การรักษาระเบียบวินัยอย่างเข้มข้น อูนิโอน เบอร์ลิน ใช้ฟอร์แมทพื้นฐาน 3-5-2 หรือ 5-3-2 พร้อมหาจังหวะจู่โจมด้วยเคาน์เตอร์แอ็ทแท็ค ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญพาทีมจบซีซันที่แล้วด้วยอันดับห้า พลาดโควตาแชมเปียนส์ลีกเพียงคะแนนเดียว ส่วนซีซันปัจจุบัน ทีมยังไม่เคยหลุดท็อป-5 ของบุนเดสลีกาเลย แต่กระนั้น ฟิสเชอร์ยังให้สัมภาษณ์ว่าเขาแค่ทำงานไปสัปดาห์ต่อสัปดาห์ด้วยเป้าหมายให้ทีมยังได้เล่นในลีกสูงสุดต่อไป

คำพูดกับสื่ออธิบายตัวตนในการทำงานของฟิสเชอร์ได้ดี เขาบริหารจัดการทีมแบบไม่เปิดเผยต่อสาธารณชน ชอบโรเตชันผู้เล่น 11 คนแรกบ่อยครั้ง ซึ่งสร้างความงุนงงต่อเฮดโค้ชคู่แข่ง กุนซือสวิสยังรักษาบรรยากาศแข่งขันที่เข้มข้นในสนามฝึกซ้อม แต่ทำให้ห้องแต่งตัวนักกีฬาอบอวลไปด้วยความสุข

คริสโตเฟอร์ บีเออร์มานน์ นักเขียนเยอรมันเจ้าของหนังสือ Football Hackers: The Science and Art of a Data Revolution พูดถึงฟิสเชอร์ว่า “เขาเป็นโค้ชระดับท็อปแต่คนไม่ค่อยรู้จักเขานัก”

ตามประวัติ ฟิสเชอร์ไม่เคยออกจากสวิตเซอร์แลนด์ทั้งฐานะนักเตะและโค้ชจนกระทั่งบาเซิลไม่ต่อสัญญาใหม่กับเขาแม้เพิ่งพาทีมชนะเลิศสวิส คัพ ปี 2017 เขาว่างงานปีเศษก่อนเดินทางออกนอกประเทศเพื่อคุมทีมอูนิโอน เบอร์ลิน

บีเออร์มานน์เล่าต่อว่า “คนไม่รู้จักอูร์สเพราะเขาไม่ค่อยเก่งเรื่องทำการตลาดให้ตัวเอง เขามักปฏิเสธที่จะให้สัมภาษณ์ บางครั้งก็ให้ทีมงานรับหน้าที่แทน ขณะที่เยอร์เกน คล็อปป์ เป็นอีกปลายด้านหนึ่งของลำแสง เขามักมีวลีเด็ดๆนำมาอธิบายสถานการณ์เรื่องราวต่างๆได้ดี แต่อูร์สเป็นคนฝั่งตรงข้าม เขาดูน่าเบื่อกว่าที่ตัวเองเป็นจริงๆ สิ่งที่เขาทำคือเรื่องในสนามซ้อมและห้องแต่งตัวนักกีฬา”

บีเออร์มานน์ ซึ่งทำงานให้นิตยสารฟุตบอล 11Freunde เกาะติดอูนิโอน เบอร์ลิน มาตั้งแต่เลื่อนชั้นจากบุนเดสลีกา 2 “อูร์สมีอิทธิพลต่อนักเตะของเขามากดูอย่างเคดีรา เคยเป็นแค่นักเตะที่พอเล่นได้ แต่ฝีเท้าตอนนี้ยกระดับอยู่ในบุนเดสลีกาคลาสไปแล้วเพราะทำงานร่วมกับอูรส์”

รานี เคดีรา มิดฟิลด์ตัวรับวัย 26 ปี เล่นอยู่กับเอาส์บวร์กนานสี่ปีก่อนเซ็นสัญญากับอูนิโอน เบอร์ลิน เมื่อปี 2021 ซีซันนี้เขาเล่นบุนเดสลีกา 20 นัด และยูโรปาลีก 8 นัด เป็นกำลังสำคัญคนหนึ่งของทีม

“อูร์สและสตาฟฟ์โค้ชเปิดวิดีโอเทปอธิบายให้เคดีรารู้ว่าพวกเขาต้องการอะไรในฐานะมิดฟิลด์ จากนั้นเขาก็ปรับการเล่นให้ได้ คุณจะเห็นพัฒนาการของผู้เล่นเกือบทุกคนที่ทำงานกับอูร์ส เพราะถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องออกจากทีม”

“อูนิโอน เบอร์ลิน เป็นทีมที่มีการจัดวางเกมรับดีมาก คู่ต่อสู้ที่ครองบอลจะถูกกดดันเสมอ ทุกคนในทีมจะคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันไม่ให้เกิดช่องว่าง ไม่มีทีมไหนในบุนเดสลีกาที่จัดระบบเกมรับได้ดีแบบนี้อีกแล้ว นี่เป็นทีมที่ดีที่เปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่น พวกเขาเป็นนักเตะมีคุณภาพแต่ใช่ว่าจะมีสโมสรในพรีเมียร์ลีกเข้าคิวหวังซื้อพวกเขาหรอกนะ แต่พวกเขาล้วนมีทัศนคติที่ดี แล้วแฟนๆก็ไม่โห่นักเตะตัวเองในวันที่เล่นแย่ด้วย”

ความรักของเรา ทีมของเรา ความภูมิใจของเรา สโมสรของเรา

“Unsere liebe. Unsere mannschaft. Unser stolz. Unser verein.” เป็นเพลงเชียร์ประจำเพื่อให้กำลังใจนักเตะ ซึ่งแปลเป็นภาษาอังกฤษได้ว่า “Our love. Our team. Our pride. Our club.”

ยูเลียน เยอร์สันเปิดใจถึงการสนับสนุนที่ได้รับจากแฟนๆตลอดสี่ปีครึ่งที่อยู่กับอูนิโอน เบอร์ลิน ว่า “มันมอบพลังงานให้กับเรามากเลย คุณสัมผัสมันได้ตั้งแต่ตอนลงวอร์มอัพ การได้เล่นโดยมีแฟนบอลคอยหนุนหลังช่วยเราได้เยอะ เราจึงมีความเชื่อมั่นเสมอว่าสามารถเอาชนะใครก็ได้โดยเฉพาะที่นี่”

ที่นี่ก็คือ “สตาดิโอน อัน แดร์ อัลเทน เฟิร์สเตอร์ไอ” (Stadion An der Alten Försterei) ซึ่งมีความหมายว่า Stadium at the old forester’s house อยู่ในเมือง Köpenick ในเบอร์ลิน

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.co.uk/sport/20251962/union-berlin-bundesliga-bayern-munich-dortmund/

สนามแห่งนี้เปิดใช้เมื่อปี 1920 สมัยทีมยังใช้ชื่อ SC Union Oberschöneweide เคยได้รับการปรับปรุงสามครั้งในปี 1955, 2000, 2009 ซึ่งสองครั้งหลังสุดเกิดขึ้นหลังการรวมประเทศเยอรมนีตะวันออกกับตะวันตก ซึ่งอูนิโอน เบอร์ลิน ถูกจัดให้เล่นเทียร์สามของลีกเมืองเบียร์ และสนามเหย้าที่เก่าคร่ำคร่าตกยุคเป็นปัจจัยหนึ่งที่ขวางไม่ให้ทีมเลื่อนชั้นทั้งที่ทำผลงานได้ดี

กลางปี 2008 สโมสรตัดสินใจปรับปรุงสนามครั้งใหญ่แต่ขาดงบประมาณ นั่นทำให้เกิด “ปรากฎการณ์” แฟนบอล 2,333คนร่วมกันลงแรงทำงานนับ 140,000 ชั่วโมง เพื่อสร้างสนามฟุตบอลที่ใหญ่ที่สุดในนครเบอร์ลินตั้งแต่ปี 2009 และมีการจัดงานฉลองเปิดใช้งานครั้งแรกเมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 2013 ทีมเตะนัดพิเศษกับเซลติก แชมป์ลีกสกอตแลนด์ สนามมีความจุ 22,012 คน แบ่งเป็น 3,617 คนที่มีเก้าอี้ให้นั่ง ส่วนที่เหลือยืนบนเทอร์เรซ

จาค็อบ สวีทแมน นักข่าวชาวอังกฤษที่ย้ายมาอยู่นครเบอร์ลินตั้งแต่ปี 2007 กล่าวว่า “ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นมาก่อนในชีวิต มันสำเร็จได้อย่างน่าอัศจรรย์ด้วยน้ำมือของแฟน ๆ”

“ผมอยู่ในแมตช์สุดท้ายของสนามเก่าด้วย ผู้คนต่างกอดกันและกัน ผมไม่อยากขยับตัวออกไปจากที่นั่นเลย มันเป็นอะไรที่โรแมนติกมาก”

“ที่นี่ให้บรรยากาศเหมือนชุมชน แฟนบอลยืนตำแหน่งเดิมบนเทอร์เรซที่พวกเขายืนมาเกือบสามสิบปี ยืนข้าง ๆ คนเดิม จากรุ่นสู่รุ่น นั่นจึงเป็นเรื่องเศร้าเมื่อผมเข้าทำงานที่ออฟฟิศสโมสร เพราะนั่นทำให้ผมเสียตำแหน่งที่เคยยืนไป”

“พนักงานทุกคนในออฟฟิศสโมสรล้วนเป็นแฟนบอล ตั้งแต่ฝ่ายการตลาดยันคนขายตั๋ว คนเหล่านี้ใช้ชีวิตที่นี่มาทั้งชีวิต แปดสิบเปอร์เซ็นต์อยู่ในเมือง Kopenick รวมถึงเดิร์ค ซิงค์เลอร์ ก็สืบทอดตำแหน่งประธานสโมสรมาจากคุณปู่ ทั้งหมดทำให้สโมสรแห่งนี้มีความพิเศษ”

“ความรักของเรา ทีมของเรา ความภูมิใจของเรา สโมสรของเรา” จึงประโยคที่ฝังอยู่ในจิตวิญญาณของทุกคนเกี่ยวข้องกับอูนิโอน เบอร์ลิน

แจ็คจากตะวันออก หาญท้าล้มยักษ์แห่งตะวันตก

อูนิโอน เบอร์ลิน มีจุดกำเนิดมาจาก FC Olympia Oberschöneweide ที่ก่อตั้งสโมสรเมื่อปี 1906 (เยอรมนีแบ่งแยกดินแดนตะวันตกและตะวันออกระหว่างปี 1949 ถึง 1990) ใน Oberschöneweide ซึ่งสมัยนั้นเป็นชานเมืองเบอร์ลิน ก่อนเปลี่ยนชื่อเป็น SC Union 06 Oberschöneweide ในปี 1910 อูนิโอนเป็นหนึ่งในทีมแกร่งของเบอร์ลินตอนนั้น ครองแชมป์ระดับท้องถิ่นหลายสมัย และยังเข้าถึงรอบชิงแชมป์แห่งชาติเยอรมนี ปี 1923 แต่แพ้ฮัมบวร์ก เอสเฟา 0-3

สโมสรเปลี่ยนชื่ออีกหลายครั้งด้วยหลายเหตุผลโดยเฉพาะระหว่างทศวรรษ 1940 ถึง 1950 ก่อนมาเป็น TSC Berlin ในปี 1963 และ 1. FC Union Berlin (ชื่อเต็มอย่างเป็นทางการ) ในปี 1966 ซึ่งถูกใช้ยาวนานถึงปัจจุบัน แต่อูนิโอน เบอร์ลิน ไม่มีผลงานน่าประทับใจนัก ขึ้นๆลงๆระหว่างฟุตบอลลีกเทียร์ 1-2 ของเยอรมนีตะวันออก DDR-Oberliga และ DDR-Ligaส่วนบอลถ้วย อีสต์ เยอรมัน คัพ “ดิ ไอออน วันส์” เข้าถึงรอบชิงชนะเลิศสองครั้งคือ ปี 1968 ชนะ FC Carl Zeiss Jena 2-1 และปี 1986 แพ้ FC Lokomotive Leipzig 1-5

หลังจากสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี (เยอรมนีตะวันตก) รวมประเทศกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมนี (เยอรมนีตะวันออก) เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 1990 อูนิโอน เบอร์ลิน เข้าเป็นส่วนหนึ่งของระบบฟุตบอลลีกเยอรมนี เริ่มแข่งในลีกภูมิภาคNOFV-Oberliga Mitte ซึ่งเป็นระดับเทียร์สาม ก่อนถูกย้ายไปเล่นลีก Regionalliga Nordost และ Regionalliga Nord โดยทีมมนุษย์เหล็กชนะเลิศถึงห้าสมัยระหว่างปี 1991 ถึง 2001 แต่ไม่สามารถเลื่อนชั้นขึ้นไปแข่งขันในบุนเดสลีกา 2 เนื่องจากสโมสรมีปัญหาทางการเงินโดยเฉพาะปี 1997 ที่เจอวิกฤติถึงขั้นเกือบล้มละลาย

ในที่สุดก็ถึงวันสดใส อูนิโอน เบอร์ลินได้เล่นบุนเดสลีกา 2 หลังจากครองแขมป์ Regionalliga Nord ซีซัน 2000-01 แถมปีนั้นยังได้ชิงชนะเลิศ เยอรมัน คัพ กับชาลเก 04 แต่แพ้ 0-2 อย่างไรก็ตาม พวกเขาอยู่เทียร์สองได้แค่สามปีก็ตกไปอยู่ Regionalliga Nord (เทียร์สาม) ในซีซัน 2004-05 ตามด้วย NOFV-Oberliga Nord (เทียร์สี่) ซีซัน 2005-06 ซึ่งท้ายสุด อูนิโอน เบอร์ลิน เข้าวินและกลับขึ้นมาอยู่เทียร์สามอีกครั้งในซีซัน 2006-07

ฤดูกาล 2008-09 ลีกา 3 ถูกจัดตั้งขึ้นเป็นปีแรกในฐานะลีกเทียร์สามที่อยู่ระหว่าง 2. Bundesliga กับ Regionalliga (ที่กลายเป็นเทียร์สี่) โดยอูนิโอน เบอร์ลิน ซึ่งรั้งอันดับ 4 ของ Regionalliga Nord ในซีซันก่อนหน้านี้ ได้รับคัดเลือกให้ขึ้นมาเล่นลีกา 3 ด้วย

อูนิโอน เบอร์ลิน กลายเป็นแชมป์ทีมแรกในประวัติศาสตร์ลีกเทียร์สามใหม่เมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม 2009 เลื่อนขึ้นมาอยู่บุนเดสลีกา 2 อย่างสง่างาม แต่พวกเขาต้องใช้เวลาถึงสิบปีจึงได้สัมผัสลีกสูงสุดเป็นครั้งแรกหลังจบบุนเดสลีกา 2 ซีซัน 2018-19 ด้วยอันดับสาม ได้สิทธิเตะเพลย์ออฟกับซตุ๊ตการ์ต ทีมจากโซนตกชั้น (อันดับ 16) ของบุนเดสลีกา ผลเสมอกัน 2-2 แต่ทีมมนุษย์เหล็กชนะด้วยกฎการยิงประตูของทีมเยือน ส่งให้ทีมม้าขาวหล่นลงมาเทียร์สองแทน

ขอบคุณภาพจาก  https://talksport.com/football/549681/union-berlin-bundesliga/

นั่นทำให้ อูนิโอน เบอร์ลิน เป็นสโมสรจากเบอร์ลินตะวันออกทีมแรกที่ได้แข่งขันบุนเดสลีกา และเป็นทีมที่หกจากเยอรมนีตะวันออกต่อจาก ดีนาโม เดรสเดน, ฮันซา รอสต็อก, วีเอฟเบ ไลป์ซิก, เอเนอร์ยี คอตต์บัส และอาร์เบ ไลป์ซิก

ในการเตรียมทีมเพื่อร่วมสมรภูมิลีกสูงสุด ฤดูกาล 2019-20 อูนิโอน เบอร์ลิน คว้าตัว เนเวน ซูโบติซ ปราการหลังจากแซงต์ เอเตียน, แอนโธนี อูจาห์ กองหน้าจากไมน์ซ 05 และคริสเตียน เกนท์เนอร์ มิดฟิลด์จากซตุ๊ตการ์ต รวมถึงต่อสัญญากับมาร์วิน ฟรีดริช ผู้ยิงประตูสำคัญในเกมเพลย์ออฟกับซตุ๊ตการ์ต

อูนิโอน เบอร์ลิน พัฒนาผลงานในบุนเดสลีกตลอดสามซีซันแรก จบโปรแกรมแข่งด้วยอันดับ 11, 7, 5 ตามลำดับ และกำลังมีโอกาสคว้าแชมป์สมัยแรกในการแข่งขันบุนเดสลีกาเพียงฤดูกาลที่สี่ของพวกเขา

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

33 ปีที่เฝ้ารอ “สคูเดตโต” สมัยที่สาม ? นาโปลีเฉียดล่มสลายยุคโพสต์-มาราโดนา

33 ปีที่เฝ้ารอ “สคูเดตโต” สมัยที่สาม ? นาโปลีเฉียดล่มสลายยุคโพสต์-มาราโดนา

ยูเวนตุส มหาอำนาจลูกหนังอิตาลีแห่งทศวรรษ 2010 ไม่สามารถครองตำแหน่งสคูเดตโตเป็นสมัยที่ 10 ติดต่อกันเมื่ออินเตอร์ มิลาน ขึ้นเถลิงบัลลังก์แทนในซีซัน 2020-21 ตามด้วยเอซี มิลาน ในซีซันต่อมา และทั้งสองฤดูกาล ทีมม้าลายจบด้วยอันดับสี่ของตารางกัลโช เซเรีย อา และซีซันนี้ สถานการณ์ของพวกเขายิ่งย่ำแย่ แต่แชมป์มีโอกาสสูงมากที่จะเปลี่ยนมือไปอยู่กับนาโปลี ซึ่งครองสคูเดตโตเพียงสองสมัย และครั้งหลังสุดคือปี 1990 หรือ 33 ปีที่แล้ว

นาโปลีเพิ่งผงาดเหนือแผ่นดินรูปท็อปบู๊ทช่วงกลางทศวรรษ 1980 เมื่อทุ่มเงินมหาศาลซื้อดีเอโก มาราโดนา มาจากบาร์เซโลนา เพียงเจ็ดปีที่มี G.O.A.T ชาวอาร์เจนไตน์อยู่ในทีม นาโปลีครองแชมป์เซเรีย อา 2 สมัย, แชมป์อิตาเลียน คัพ 1 สมัย และแชมป์ยูฟา คัพ 1 สมัย แต่หลังจากมาราโดนาโดนแบน 15 เดือนเพราะถูกตรวจพบสารโคเคน “เดอะ บลูส์” ไม่เพียงฟอร์มในสนามย่ำแย่ ฐานะการเงินยังตกต่ำถึงขั้นล้มละลาย ต้องลงไปเตะระดับเทียร์สามในซีซัน 2004-05 แต่โชคดีสโมสรได้ อูเรลิโอ เด ลอเรนติส พระเอกขี่ม้าขาวจากวงการภาพยนตร์เข้ามาช่วยกอบกู้วิกฤติทันที

นาโปลีใช้เวลาเพียงสามปีกลับขึ้นมาเซเรีย อา ในซีซัน 2007-08 แต่ยังต้องปรับตัวจูนทีมช่วง 2-3 ปีแรกก่อนผลงานดีขึ้นเรื่อยๆ มีโอกาสใกล้เคียงแชมป์ลีกมากที่สุดในซีซัน 2017-18 กับตำแหน่งรองแชมป์ ที่แม้ทำแต้มรวมสูงสุดในประวัติศาสตร์สโมสรคือ 91 คะแนน แต่ยังเป็นรองยูเวนตุสอยู่ 4 คะแนน

แน่นอน “สคูเดตโต” ย่อมเป็นเป้าหมายความสำเร็จของเด ลอเรนติส ที่มุ่งมั่นทำให้นาโปลียิ่งใหญ่สมฐานะทีมที่มีฐานแฟนบอลจำนวนมากที่สุดเป็นอันดับสี่ของอิตาลี และรั้งอันดับห้าของสโมสรเซเรีย อา ที่มีรายได้สูงสุดจากตัวเลข 182 ล้านเหรียญสหรัฐในซีซัน 2017-18

จุดเปลี่ยนแปลงสำคัญเกิดขึ้นเมื่อนาโปลีแต่งตั้ง ลูเซียโน สปัลเล็ตติ คุมทีมแทนเจนนาโร กัตตูโซ เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม 2021 สปัลเล็ตติพาทีมจบซีซันแรกด้วยอันดับ 3 บนตารางเซเรีย อา ตามหลังแชมป์ เอซี มิลาน 7 คะแนน แต่ทิ้งอันดับ 4-5 ยูเวนตุสและลาซิโอถึง 9 และ 15 คะแนนตามลำดับ

สปัลเล็ตติประเดิมงานฤดูกาล 2021-22 ได้สวยหรูเก็บชัยชนะ 7 นัดรวด แต่เหมือนมีลางบอกเหตุก่อนนัดที่ 8 รถคันโปรด “เฟียต แพนดา” ของเขาโดนขโมย แม้ยังชนะนัดที่ 8 แต่สถิติหยุดแค่นั้นเพราะนัดต่อมา นาโปลีเสมอโรมา 0-0 ที่กรุงโรม ซ้ำร้ายต่อมาสปัลเล็ตติเจอปัญหานักเตะหลักเจ็บระนาวรวมถึงกองหน้า วิคเตอร์ โอซิมเฮน แถมผู้เล่นบางส่วนต้องไปแข่งขันแอฟริกา คัพ ออฟ เนชันส์ ทำให้ผลงานในสนามดร็อปลงจนแฟนบอลกลุ่มอัลตราทำป้ายขู่ว่า ถ้าอยากได้แพนดาที่หายไปคืนมา สปัลเล็ตติควรลาออกไปเสีย ซึ่งสื่อนำไปอำขำๆว่า เป็นตัวกระตุ้นให้สปัลเล็ตติรีดกึ๋นเค้นความสามารถของลูกทีมจนสถานการณ์ดีขึ้นจนปิดจ็อบปีแรกด้วยอันดับสาม

โมเมนตัมยังส่งผลต่อเนื่องถึงซีซันต่อมา ซึ่งขณะนี้เตะมา 23 จาก 38 นัด นาโปลีแพ้นัดเดียวเพราะโดนอินเตอร์ มิลาน เฉือน 0-1 เมื่อต้นเดือนมกราคมที่ผ่านมา โดยเสมอ 2 นัด ชนะมากถึง 20 นัด มี 62 คะแนน ทิ้งห่างรองจ่าฝูง ทีมงูใหญ่ 15คะแนน อีกทั้งยังได้ 56 ประตู เสีย 15 ประตู ผลต่างบวก 41 ประตู ตัวเลขดีที่สุดในเซเรีย อา ทั้งสามหมวดหมู่

ล่าสุดนาโปลีถูกยกเป็นเต็งหนึ่งที่จะครองตำแหน่งสคูเดตโตเป็นสมัยที่สาม และมีโอกาสไม่น้อยที่จะเก็บแต้มทะลุหลักร้อย หรืออย่างน้อยควรทำลายสถิติสูงสุดเดิมของสโมสรคือ 91 คะแนน

ประวัติศาสตร์สโมสรเริ่มต้นที่กะลาสีเรืออังกฤษ

สโมสรนาโปลี มีชื่อเต็มว่า Società Sportiva Calcio Napoli (S.S.C. Napoli) ตั้งอยู่ในเมืองเนเปิลส์ (หรือนาโปลีในภาษาอิตาเลียน) เมืองหลวงของแคว้น Campania ทางตอนใต้ของอิตาลี เป็นเมืองใหญ่อันดับสามของประเทศรองจากโรมและมิลาน ถ้ามองอิตาลีเป็นรองเท้าบู๊ท เนเปิลส์จะตั้งอยู่บริเวณหน้าแข้ง นาโปลีมีฉายาว่า Gli Azzurri (The Blues), Ciucciarelli (The Little Donkeys)

ขอบคุณภาพจาก  https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/87/Naples_Coppa_Lipton_1909.png

นาโปลีมีจุดเริ่มต้นเมื่อเกือบ 120 ปีที่แล้วจาก Naples Foot-Ball & Cricket Club (Naples FBC) สโมสรฟุตบอลแห่งแรกในเนเปิลส์ ซึ่งก่อตั้งเมื่อปี 1905 โดยวิลเลียม พอธส์ กะลาสีเรือชาวอังกฤษ กับเพื่อน เฮคเตอร์ เอ็ม เบยอน และคนท้องถิ่นกลุ่มหนึ่ง รวมถึงอเมดีโอ ซัลซี ที่เป็นประธานสโมสรคนแรก

ต่อมา กลุ่มชาวต่างชาติได้แยกตัวออกจากสโมสรในปี 1911 และก่อตั้งสโมสรใหม่ชื่อว่า Unione Sportiva Internazionale Napoli (U.S. Internazionale Napoli) แต่ช่วงกลางปี 1914 ได้เกิดสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และหลังจากฟุตบอลกลับมาแข่งต่อ สภาพเศรษฐกิจและวิกฤติการเงินทำให้สองสโมสรยุบรวมกันในชื่อ Foot-Ball Club Internazionale-Naples หรือ FBC Internaples เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 1922 โดยสีชุดแข่งเป็นส่วนผสมระหว่างเสื้อสีฟ้าของเนเปิลส์และกางเกงสีขาวของนาโปลี

สโมสรได้เปลี่ยนชื่อเป็น Associazione Calcio Napoli เมื่อวันที่ 25 สิงหาคม 1926 ในยุคจิออร์จิโอ อัสคาเรลลี เป็นประธานสโมสร ซึ่งเชื่อว่าถูกกดดันจากรัฐบาลฟาสซิสต์ใหม่ที่ต้องการให้สโมสรมีชื่อแสดงความเป็นอิตาเลียน ก่อนเปลี่ยนอีกครั้งเมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 1964 เป็น Società Sportiva Calcio Napoli จวบจนปัจจุบัน

ครึ่งศตวรรษแรกบนถนนลูกหนังเซเรีย อา-บี

ยุคแรกเริ่ม นาโปลีไม่ประสบความสำเร็จอะไร ต้องรอถึงปี 1962 จึงสามารถคว้าถ้วยโคปปา อิตาเลีย ซึ่งเพิ่งจัดแข่งขันเป็นปีที่ 15 หลังจากเฉือนสปาล 2-1 ในนัดชิงชนะเลิศ ส่วนสคูเดตโตต้องรอถึงปี 1987

ในส่วนของประวัติศาสตร์ฟุตบอลลีกหากเริ่มจากยุคกัลโช เซเรีย อาและบี ซึ่งเริ่มฤดูกาล 1929-30 เป็นปีแรกเมื่อนำ Divisione Nazionale ซึ่งแบ่งเป็นสองกลุ่มๆละ 16 ทีม นำผลอันดับตารางคะแนนฤดูกาล 1928-29 มาจัดทีมลงแข่งขัน Divisione Nazionale Serie A (เทียร์หนึ่ง) และ Divisione Nazionale Serie B (เทียร์สอง) โดยนาโปลีจบอันดับ 8 ร่วมกับลาซิโอ ทั้งคู่เตะเพลย์ออฟเสมอ 2-2 หลังต่อเวลา แต่แมตช์เป็นโมฆะเนื่องจากสหพันธ์ฟุตบอลอิตาลี (เอฟไอจีซี) ให้ทั้งสองเข้าไปเล่นเซเรีย อา เพื่อเพิ่มโควตาให้กับสโมสรจากภาคใต้

ขอบคุณภาพจาก  https://asuncion.italiani.it/scopricitta/attila-sallustro-el-primer-idolo-del-napoli/

แม้ไม่เคยสัมผัสแชมป์แต่นาโปลีทำผลงานในเซเรีย อา ได้ไม่เลว เคยขึ้นสูงสุดอันดับสามในซีซัน 1933–34 ดาวเด่นของยุคนี้คือ อัตติลา ซาลลุสโตร ซึ่งเล่นให้นาโปลีระหว่างปี 1926 – 1937 สถิติรวมทุกรายการ 266 นัด 108 ประตู ปัจจุบันรั้งอันดับ 5 ดาวซัลโวสูงสุดตลอดกาลของสโมสร

หลังได้อันดับ 15 รองบ๊วยฤดูกาล 1941-42 นาโปลีก็ตกไปเล่นเซเรีย บี หนึ่งซีซัน ก่อนเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง ส่วนซีซันแรกที่กลับมาหลังสงตราม ฟุตบอลลีกอิตาลี ซีซัน 1945-46 ถูกแบ่งใหม่เป็นสองกลุ่มคือ ภาคเหนือ เซเรีย อา และ ภาคกลาง-ภาคใต้ เซเรีย อา-บี ซึ่งนาโปลีจบอันดับหนึ่งของกลุ่มร่วมกับบารี ได้เตะเซเรีย อา ซีซัน 1946-47 โดยอัตโนมัติ

เล่นได้เพียงสองซีซัน นาโปลีก็ตกไปอยู่เซเรีย บี แต่ใช้เวลาสองซีซันเช่นกันกลับขึ้นมาอยู่เซเรีย อา หลังจากครองแชมป์เซเรีย บี ซีซัน 1949-50 ซึ่งเป็นความสำเร็จครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสรหากไม่นับ Campionato Centro-Sud Serie A-Bทัวร์นาเมนท์พิเศษหลังสงครามที่ครองร่วมกับบารี

นับจากนั้น นาโปลีก็อยู่ในลีกสูงสุดเป็นส่วนใหญ่ (ยกเว้นซีซัน 1961-62, 1963-64 และ 1964-65 ที่ร่วงไปลีกรอง) จนถึงยุคทองเมื่อได้ดีเอโก มาราโดนา เข้ามากลางทศวรรษ 1980 

ยุคทองกับมาราโดนา เจ็ดปี ห้าแชมป์

ก่อนหน้าการมาถึงของดีเอโก มาราโดนา กลางปี 1984 นาโปลีครองแชมป์อิตาเลียน คัพ สองสมัยในปี 1962 และ 1976แต่เพียงเจ็ดปีที่มีมาราโดนา “เดอะ บลูส์” ครองตำแหน่งสคูเดตโต ซึ่งรอคอยมานาน 61 ปี ในซีซัน 1986-87, 1989-90 แชมป์โคปปา อิตาเลีย ซีซัน 1986-87 แชมป์ยูฟา คัพ ซีซัน 1988-89 และแชมป์ซูเปอร์โคปปา อิตาเลีย ปี 1990

ขอบคุณภาพจาก  https://www.90min.com/posts/remembering-diego-maradona-s-scudetto-winning-napoli-side-of-1989-90

ช่วงสองปีที่บาร์เซโลนา แม้มีปัญหาบาดเจ็บรบกวน มาราโดนายังมีผลงาน 38 ประตูจาก 58 นัด แต่ด้วยความขัดแย้งกับฝ่ายบริหารโดยเฉพาะโจเซป หลุยส์ นูนเนซ ประธานสโมสร ทำให้เขาขอย้ายออกจากทีม และเป็นนาโปลีที่ยอมทุ่มเงินราว 10.48 ล้านปอนด์ ซื้อไปเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 1984 โดยมาราโดนาเดินทางถึงเมืองเนเปิลส์และปรากฏตัวต่อสายตาคนทั้งโลกในฐานะนักเตะนาโปลีครั้งแรกเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม มีแฟนบอลมากถึง 75,000 คน รอต้อนรับเขาที่สนามซาน เปาโล

ไม่เพียงมาราโดนา นาโปลียังสร้างทีมใหม่ผ่านนักเตะอย่างซีโร แฟร์รารา, ซัลวาตอเร บาญนี และแฟร์นานโด เด นาโปลี จนทีมลาน้อยทะยานขึ้นอันดับสามของซีซัน 1985-86 แต่สิ่งที่เหนือกว่ายังมาไม่ถึง ด้วยมาราโดนา, บรูโน กีออร์ดาโน และกาเรกา สามแนวรุกที่ถูกตั้งฉายาว่า Ma-Gi-Ca (มนต์วิเศษ) พานาโปลีไปถึงจุดพีคของประวัติศาสตร์สโมสร เป็นทีมที่สามที่ทำ “ดับเบิลแชมป์” สำเร็จในซีซัน 1986-87 ชนะเลิศเซเรีย อา ห่างยูเวนตุส 3 แต้ม และถลุงอตาลันตา 4-0 ในนัดแชมป์โคปปา อิตาเลีย

ฤดูกาลต่อมา นาโปลีได้เพียงรองแชมป์เซเรีย อา ตามหลังเอซี มิลาน 3 คะแนน และผ่านไปเล่นยูฟา คัพ ซีซัน 1988-89 ซึ่งมาราโดนาและผองเพื่อนสามารถปักธงบนสังเวียนยุโรปได้สำเร็จ ผ่านพีเอโอเค, โลโกโมทีฟ ไลปซิก, บอร์กโดซ์, ยูเวนตุส และบาเยิร์น มิวนิก เข้าไปชิงแชมป์กับซตุ๊ตการ์ตในเดือนพฤษภาคม 1989 นาโปลีชนะด้วยสกอร์รวม 5-4 ขณะที่เซเรีย อา นาโปลีได้รองแชมป์เป็นปีที่สองติดต่อกัน ถูกอินเตอร์ มิลาน ทิ้งขาด 11 แต้ม

นาโปลีครองสคูเดตโตสมัยที่สองในฤดูกาล 1989-90 โดยเฉือนมิลานเพียงสองคะแนน แต่ในปี 1991 มาราโดนาถูกตรวจพบว่าใช้โคเคน โดนโทษแบนนานถึง 15 เดือน ตั้งแต่เมษายน 1991 ถึงมิถุนายน 1992 ซึ่งมาราโดนาอ้างว่าเป็นการแก้แค้นของเอฟไอจีซี ที่เขาและอาร์เจนตินาเขี่ยอิตาลีตกรอบรองชนะเลิศ ฟุตบอลโลก 1990 ที่เมืองเนเปิลส์ โดยก่อนหน้าลงสนาม มาราโดนาขอร้องแฟนบอลเจ้าถิ่นช่วยเชียร์อาร์เจนตินา

นับจากถูกตัดสินโทษแบนครั้งนั้น มาราโดนาก็ไม่ได้เล่นให้นาโปลีอีกเลยก่อนย้ายไปเล่นให้เซบีญาในซีซัน 1992-93 แม้มีข่าวว่าเรอัล มาดริด และมาร์กเซย์ ต้องการตัวเขา มาราโดนาใช้เวลาอาชีพค้าแข้งที่เหลือในอาร์เจนตินากับนีเวลส์ โอลด์บอยส์ (1993 – 1994) และโบคา จูเนียร์ส (1995 – 1997)

ไร้มาราโดนา ทีมเสื่อมถอยทั้งการเล่นและการเงิน

ยุคโพสต์-มาราโดนา เริ่มในซีซัน 1991-92 นาโปลียังจบด้วยอันดับสี่บนตารางเซเรีย อา ก่อนเข้าช่วงขาลงจนกระทั่งรั้งก้นตารางของซีซัน 1997-98 ร่วงไปเล่นเซเรีย บี สองปี และกลับขึ้นมาอยู่ลีกสูงสุดในซีซัน 2000-01 แต่จบด้วยอันดับรองโหล่ ตกไปลีกรองอีกครั้งแถมรอบนี้ไหลลงไปถึงเทียร์สาม

หลังฤดูกาลแรกที่ไม่มีมาราโดนา นาโปลีเริ่มเสื่อมถอยทั้งผลงานในสนามและสภาพการเงิน นักเตะแกนหลักอย่างจิอันฟรังโก โซลา, ดาเนียล ฟอนเซกา, ซีโร แฟร์รารา และกาเรกา ต่างจากไปช่วงปี 1993 – 1994 แฟนๆพอมีรอยยิ้มบ้างกับบอลถ้วย เข้ารอบสามยูฟา คัพ ซีซัน 1994-95, เข้าชิงโคปปา อิตาเลียน ซีซัน 1996-97 แต่แพ้วิเซนซา 1-3 ต่างกับฟุตบอลลีกที่ย่ำแย่จนกระทั่งฤดูกาล 1997-98 นาโปลีชนะแค่สองนัด ร่วงลงไปเซเรีย บี สองซีซัน กลับขึ้นมาเซเรีย อา หนึ่งซีซัน และลงไปอีกครั้งในซีซัน 2001-02 

เดือนสิงหาคม 2004 นาโปลีถูกประกาศล้มละลาย อูเรลิโอ เด ลอเรนติส มหาเศรษฐีโปรดิวเซอร์หนังคนดัง ขี่ม้าขาวกอบกู้วิกฤติช่วยไม่ให้นาโปลีกลายเป็นตำนานทีมลูกหนังแห่งเนเปิลส์ แม้ต้องเปลี่ยนไปใช้ชื่อ “นาโปลี ซอคเกอร์” ชั่วคราวและโดนปรับตกไปอยู่เซเรีย ซี1/บี แม้ฤดูกาล 2003-04 จะจบด้วยอันดับ 13 ของเซเรีย บี ก็ตาม

ขอบคุณภาพจาก  https://www.sportpeople.net/napoli-acireale-serie-c1-2005-2006-le-fototifo-della-partita/

ถึงตกไปอยู่เทียร์สาม นาโปลียังมีแฟนๆติดตามให้กำลังใจอย่างเหนียวแน่น มีคนดูเฉลี่ยต่อนัดมากกว่าทีมส่วนใหญ่ในเซเรีย อา เคยสร้างสถิติคนดูสูงสุดในประวัติศาสตร์เซเรีย ซี ถึง 51,000 คนในหนึ่งนัด

แฟนบอลให้กำลังใจ “เด ลอเรนติส” ให้กำลังเงิน

นาโปลีครองแชมป์เซเรีย ซี1/บี ฤดูกาล 2005-06 ใช้เวลาเพียงสองปีขึ้นมาเซเรีย บี และกลับไปใช้ชื่อสโมสร Società Sportiva Calcio Napoli อีกครั้งในเดือนพฤษภาคม 2006 “เดอะ บลูส์” จบซีซัน 2006-07 ด้วยอันดับสอง กลับขึ้นมาอยู่บนเซเรีย อา อีกครั้งหลังใช้เวลาอยู่ในลีกรองนานหกปี

ลีกสูงสุดสามซีซันแรก นาโปลีจบด้วยอันดับ 8,12 และ 6 ซึ่งได้สิทธิแข่งยูโรปา ลีก ซีซัน 2010-11 แม้หยุดเส้นทางรอบ 32 ทีมสุดท้าย แต่ภายใต้การคุมทีมของวอลเตอร์ มาซซาร์รี นาโปลีรั้งอันดับสามบนตารางเซเรีย อา

ซีซัน 2011-12 นาโปลีได้อันดับห้าของเซเรีย อา แต่ตะลุยถึงนัดชิงโคปปา อิตาเลีย เจอกับยูเวนตุส เจ้าของตำแหน่งสคูเดตโตไร้พ่ายปีนั้น นาโปลีชนะ 2-0 ครองแชมป์รายการนี้เป็นสมัยที่สี่ ซึ่งรอคอยมานาน 25 ปี ทีมลาน้อยยังชนะเลิศเพิ่มอีกสองครั้งในซีซัน 2013-14 ชนะฟิออเรนตินา 3-1 และซีซัน 2019-20 เสมอยูเวนตุส 0-0 ก่อนชนะดวลจุดโทษ 4-2

สำหรับเซเรีย อา นาโปลีเป็นรองแชมป์ ฤดูกาล 2012-13 ตามหลังยูเวนตุส 9 คะแนน และนับจากนั้นเป็นเวลาเก้าปี นาโปลีหลุดอันดับท็อป-5 แค่ปีเดียว โดยเป็นรองแชมป์ 3 ครั้ง, อันดับสาม 3 ครั้ง, อันดับห้า 2 ครั้ง และอันดับเจ็ด 1 ครั้ง

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.co.uk/sport/20105214/napoli-serie-a-champions-league/

เครดิตต้องยกให้เต็มๆสำหรับการบริหารงานและเงินของเด ลอเรนติส ที่ไม่ใช่มหาเศรษฐีสายเปย์ แถมยังวางแผนและคิดรอบคอบเสียจนแฟนบอลมองว่าเป็นเจ้าของทีมที่มัธยัสถ์(หรือขี้เหนียว)เกินเหตุ

ฟาบริซิโอ โรมาโน นักข่าวคนดังเคยให้สัมภาษณ์ว่า เด ลอเรนติส และผู้อำนวยการ คริสเตียโน จิอันโตลี ร่วมกันตัดสินใจขายนักเตะที่เป็นขวัญใจของแฟนบอลและว่าที่ตำนานสโมสร ซึ่งเป็นความเสี่ยงอย่างเช่น อเรนโซ อินซิเญ, คาลิดู คูลิบาลี, ดรีส์ เมอร์เทนส์ และฟาเบียน รูอิซ

สำหรับฝั่งขาเข้าเนื่องจากนาโปลีเป็นทีมระดับกลางของยุโรป จึงไม่มีแรงดึงดูดสตาร์ดังด้วยเงินและชื่อเสียง กลุ่มนักเตะใหม่จึงได้แก่ คิม มิน-แจ เซ็นเตอร์แบ็ควัย 26 ทีมชาติเกาหลีใต้ ซึ่งเล่นสามปีในจีนก่อนย้ายมาอยู่เฟเนอร์บาห์เช, มาเธียส โอลิเวรา แบ็คซ้ายทีมชาติอุรุกวัยที่ข่วยให้เตกาเฟรอดตกชั้นลาลีกา, เลโอ ออสติการ์ด เซ็นเตอร์แบ็คชาวนอร์เวย์ของไบรท์ตัน ซึ่งสร้างผลงานได้ดีระหว่างที่เจนัวเซ็นยืมหกเดือนครึ่ง รวมถึงยืมตัวต็องกี อึนดอมเบเล จากสเปอร์ส, โจวานนี ซิเมโอเน จากเวโรนา และจีอาโกโม รัสปาโดรี จากซาสซูโอโล โดยตัวความหวังใหม่จริงๆคือ ควิชา ควารัทสเคเลีย ปีกดาวรุ่งทีมชาติจอร์เจีย ซึ่งซื้อจากดีนาโม บาตูมิ ด้วยสนนราคาเพียง 10 ล้านยูโร ส่วนหนึ่งเพราะสงครามในยูเครน

นั่นทำให้ตลาดซัมเมอร์ปีที่แล้ว นาโปลีสามารถลดค่าเหนื่อยผู้เล่นลงได้ประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ และทำกำไรได้ 13 ล้านยูโร แต่ที่สำคัญกว่าคือ การบริหารตลาดนักเตะรอบใหญ่ครั้งนั้นทำให้สปัลเล็ตติได้นักเตะที่ใช่สำหรับแนวทางของเขา ซึ่งชื่นชอบเกมบุกที่มีการครองบอลเป็นรากฐาน โดยกุนซือวัย 63 ปี ชอบระบบ 4-2-3-1 หรือ 4-3-3 ที่มี inverted wingers โดยปีกตัวในทั้งสองฝั่งคือ ควารัทสเคเลีย และมัตเตโอ โปลิตาโน ถือเป็นกุญแจสำคัญที่นำความสำเร็จมาสู่นาโปลีในซีซันนี้ และต้องไม่ลืม วิคเตอร์ โอซิมเฮน ศูนย์หน้าเนื้อหอมทีมชาติไนจีเรีย ซึ่งเฉพาะบอลลีกทำไป 18 ประตู 4 แอสซิสต์จาก 19 นัด

ถ้าเปรียบมาราโดนาเป็นคนนำนาโปลีไปสู่ยุคโชติช่วงชัชวาล เด ลอเรนติส ถือเป็นบุคคลที่กอบกู้สโมสรขึ้นมาจากซากปรักหักพังนับจากล้มละลายในปี 2004 ไม่เพียงพากลับเซเรีย อา อย่างรวดเร็วเพียงสามปี แต่ยังบริหารนาโปลีจนใกล้ที่จะครองสคูเดตโตสมัยที่สามที่รอนานกว่าสามทศวรรษ

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

Game of Thrones สู้ด้วยคมดาบ สู่สงครามลูกหนังบนสนามหญ้า

Game of Thrones สู้ด้วยคมดาบ สู่สงครามลูกหนังบนสนามหญ้า

นาน ๆ ครั้งที่จะมีสองทีมแข่งติดกัน ส่วนใหญ่เป็นเพราะบังเอิญเกมบอลถ้วยถูกจัดแทรกใกล้บอลลีก แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่สองทีมจะเตะพรีเมียร์ลีกแบบ back-to-back แถมยังเป็น rivalry match ระดับห้าดาวอย่าง The War of Roses ระหว่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด และ ลีดส์ ยูไนเต็ด ถือได้ว่าเป็นไปได้ยากที่สุดแต่ก็เป็นไปแล้วเมื่อทั้งคู่แข่งขันที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด ในวันพุธที่ 8 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ก่อนเจอกันอีกครั้งในวันอาทิตย์ที่ 12 กุมภาพันธ์ที่เอลแลนด์ โรด ซึ่งตั้งอยู่ห่างโรงละครแห่งความฝันประมาณ 64 กิโลเมตร

ตามคิวเตะแรกเริ่ม แมตช์ที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด ต้องแข่งช่วงเดือนกันยายนปีที่แล้ว แต่ถูกเลื่อนออกไปเนื่องจากการสวรรคตของสมเด็จพระราชินี อลิซาเบธที่สอง และเนื่องจากแมนฯยูไนเต็ด ยังอยู่บนเส้นทางลุ้นแชมป์ทั้งสี่รายการ พรีเมียร์ลีกจึงพยายามให้ทั้งคู่แข่งด้วยกันเร็วที่สุดเมื่อเข้าสู่ครึ่งหลังของซีซัน 2022-23 

เดือนกุมภาพันธ์ 2023 แมนฯยูไนเต็ดต้องเล่นรอบ 16 ทีมสุดท้าย ยูโรปา ลีก กับบาร์เซโลนา มิดวีคสองสัปดาห์ติดกัน คั่นกลางด้วยบอลลีกกับเลสเตอร์ และต่อด้วยนัดชิงชนะเลิศคาราบาว คัพ กับนิวคาสเซิลในวันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ ซึ่งทำให้เกมกับเบรนท์ฟอร์ดถูกเลื่อนออกไป ทีมปีศาจแดงยังต้องเตะรอบ 5 เอฟเอ คัพ กับเวสต์แฮมในวันที่ 1 มีนาคมอีก แมนฯยูไนเต็ดจึงเหลือคิวว่างเดียวกลางสัปดาห์ให้พรีเมียร์ลีกใส่โปรแกรมที่เลื่อนมาจากปีที่แล้ว ซึ่งเกมยังสนุกเข้มขัน ลีดส์ออกนำ 2-0 ก่อนเจ้าบ้านไล่ทันและยังเหลือเวลาร่วมยี่สิบนาทีให้ทั้งสองคลำเป้าหาประตูชัย แต่เกมลงเอยที่ผลเสมอ 2-2 

ก่อนแมตช์สองที่เอลแลนด์ โรด สงครามกุหลาบเกิดขึ้น 112 ครั้งรวมทุกรายการ แมนฯยูไนเต็ดชนะ 49 นัด ลีดส์ชนะ 26นัด และเสมอกัน 37 นัด แต่ถ้าเฉพาะเกมลีก แมนฯยูไนเต็ดชนะ 40 นัด ลีดส์ชนะ 23 นัด และเสมอ 34 นัด โดยลีกคัพ แมนฯยูไนเต็ดชนะทั้ง 5 นัดที่เจอกัน ส่วนเอฟเอ คัพ แมนฯยูไนเต็ดชนะ 4 นัด ลีดส์ชนะ 3 นัด และเสมอ 3 นัด

สามแมตช์ความทรงจำ “สงครามกุหลาบ”

ต้นเดือนกุมภาพันธ์เพื่อพรีวิวสงครามกุหลาบ สื่อฟุตบอลดัง 90min ได้จัดสามเกมแห่งความทรงจำระหว่างแมนฯยูไนเต็ดและลีดส์เอาไว้ ซึ่งเป็นการดวลสตั๊ดช่วงหลังที่แฟนบอลส่วนใหญ่ยังพอเชื่อมโยงกับการติดตามกีฬาลูกหนังได้

ขอบคุณภาพจาก  https://www.90min.com/posts/manchester-united-vs-leeds-united-classic-clashes

1998: แมนฯยูไนเต็ด 3 ลีดส์ 2

เป็นฤดูกาลที่แมนฯยูไนเต็ดทำทริปเปิลแชมป์ ซึ่งมีโมเมนต์ให้น่าจดจำมากมาย รวมถึงแมตช์หนึ่งที่หลายคนอาจลืมไปแล้วช่วงต้นซีซัน 1998-99 คือเฉือนชนะคู่อริเก่าแก่ในบ้าน เป็นเกมที่สองฝ่ายเปิดเกมบุกมอบความบันเทิงให้ผู้ชมทั้งในสนามและทางบ้าน เกมน่าจะลงเอยด้วยผลเสมอจกระทั่งนิคกี บัตต์ ส่งกองเชียร์ทีมเยือนกลับบ้านด้วยความผิดหวัง

2002: แมนฯยูไนเต็ด 4 ลีดส์ 3

ลีดส์เป็นทีมหนึ่งที่สร้างผลงานได้โดดเด่นขณะเปลี่ยนผ่านศตวรรษใหม่ ส่วนแมนฯยูไนเต็ดก็ครองความยิ่งใหญ่ภายใต้การกุมบังเหียนของเซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ทั้งสองเตะกันอย่างดุเดือดที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด สกอร์ยันกันที่ 3-3 ก่อนโอเล กุนนาร์ โซลส์ชาร์ จะทำประตูชัยให้ทีมปีศาจแดง

2010: แมนฯยูไนเต็ด 0 ลีดส์ 1

ลีดส์เริ่มเจอวิกฤติการเงินราวปี 2001 แถมรายได้หดหายเพราะไม่ได้เล่นแชมเปียนส์ ลีก สองปี ถึงขนาดยอมขายริโอ เฟอร์ดินานด์ ให้แมนฯยูไนเต็ดในราคาเฉียด 30 ล้านปอนด์ ปัญหานอกสนามส่งผลต่อฟอร์มในสนามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ลีดส์ลงไปอยู่แชมเปียนชิพ ซีซัน 2004-05 และลีกวัน ซีซัน 2007-08 ก่อนกลับมาเล่นลีกสูงสุดในซีซัน 2020-21 

เดือนมกราคม 2010 ลีดส์ ซึ่งเล่นอยู่ในลีกวันและได้แชมป์ซีซันนั้น ถูกจับสลากไปเยือนโอลด์ แทรฟฟอร์ด รอบสาม เอฟเอ คัพ แต่ลีดส์ล้มยักษ์ด้วยประตูเดียวของเยอร์เมน เบคฟอร์ด เป็นครั้งแรกที่เซอร์เฟอร์กูสันแพ้ทีมต่ำลีกกว่าในบอลถ้วยเก่าแก่รายการนี้ แต่แมนฯยูไนเต็ด ยังจบซีซัน 2009-10 ด้วยแชมป์ลีกคัพและรองแชมป์พรีเมียร์ลีก

สงครามกุหลาบยังเกี่ยวข้องกับสองพี่น้องตำนานทีมชาติอังกฤษ แจ็คกีและบ็อบบี ชาร์ลตัน ซึ่งอายุต่างกันสองปี แจ็คกีเป็นวันแมนคลับ เล่นให้ลีดส์ทีมเดียวระหว่างปี 1952 ถึง 1973 บ็อบบีเล่นให้แมนฯยูไนเต็ดระหว่างปี 1956 ถึง 1973 ก่อนย้ายไปเพรสตัน นอร์ธ เอนด์ และทีมอื่น ๆ 

พี่น้องชาร์ลตันเป็นนักเตะที่เล่นเกม Pennines derby มากที่สุดของสองสโมสร แจ็คกี 27 นัดรวมทุกรายการเท่ากับพอล เรียนีย์ ซึ่งอยู่กับลีดส์ระหว่างปี 1962 ถึง 1978 ส่วนบ็อบบีลงสนาม 29 นัดรวมทุกรายการ และยังทำสกอร์ได้มากที่สุดคือ 9ประตู ส่วนเจ้าของสถิติสูงสุดฝั่งลีดส์ได้แก่ มิค โจนส์ 7 ประตู

ขอบคุณภาพจาก  https://www.football365.com/news/opinion-why-do-leeds-and-manchester-united-hate-each-other-so

สำหรับสถิติน่าสนใจอื่น ๆ ของสงครามกุหลาบ

พบกันครั้งแรก: 20 มกราคม 1923 ฟุตบอลดิวิชั่นสอง (หรือแชมเปียนชิพในปัจจุบัน) เจ้าบ้าน แมนฯยูไนเต็ดเสมอลีดส์ 0-0 

ชนะมากที่สุดรวมทุกรายการ: ลีดส์ชนะแมนฯยูไนเต็ด 5-0 ฟุตบอลดิวิชั่นหนึ่ง ที่เอลแลนด์ โรด เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 1930 และแมนฯยูไนเต็ดชนะลีดส์ 6-0 ฟุตบอลดิวิชั่นหนึ่ง ที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด เมื่อวันที่ 9 กันยายน 1959

คนดูในสนามมากที่สุด: ที่เอลแลนด์ โรด 52,368 คน ลีดส์แพ้แมนฯยูไนเต็ด 0-1 เมื่อวันที่ 17 เมษายน 1965 และที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด 74,526 คน แมนฯยูไนเต็ด แพ้ลีดส์ 0-1 เมื่อวันที่ 3 มกราคม 2010

คนดูในสนามน้อยที่สุด: ที่เอลแลนด์ โรด 10,596 คน ลีดส์ชนะแมนฯยูไนเต็ด 3-1 เมื่อวันที่ 26 เมษายน 1930 และที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด 9,512 คน แมนฯยูไนเต็ดแพ้ลีดส์ 2-5 เมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 1931

ทำประตูมากที่สุดในหนึ่งนัด (3 ประตู): มิค โจนส์ (ลีดส์) วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 1972, สแตน เพียร์สัน (แมนฯยูไนเต็ด) วันที่ 27 มกราคม 1951, เดนนิส ไวโอลเลต (แมนฯยูไนเต็ด) วันที่ 21 มีนาคม 1959, แอนดี ริทชี (แมนฯยูไนเต็ด) วันที่ 24 มีนาคม 1979, บรูโน แฟร์นานเดส (แมนฯยูไนเต็ด) วันที่ 14 สิงหาคม 2021

การย้ายทีมระหว่างคู่อริตะวันตกเฉียงเหนือ

เป็นที่รู้กันดีว่าแฟนบอลจะไม่พอใจมาก ๆ ถ้านักเตะย้ายไปเล่นให้ทีมคู่อริโดยเฉพาะย้ายแบบตรง ๆ ไม่แวะเล่นให้ทีมอื่นก่อน ตัวอย่างช่วงตลาดซัมเมอร์ปีที่แล้ว คัลวิน ฟิลลิปส์ มิดฟิลด์ตัวรับทีมชาติอังกฤษของลีดส์ ซึ่งเป็นเป้าหมายหนึ่งที่แมนฯยูไนเต็ดต้องการเอาไปแก้ปัญหากองกลาง แต่สื่อมองว่าเป็นไปได้ยากเพราะฟิลลิปส์ไม่ใช่เป็นนักเตะในทีมลีดส์ แต่ยังเกิดในเมืองลีดส์ และพัฒนาฝีเท้ากับอะคาเดมีของลีดส์ (2010-2014) ก่อนเล่นให้ทีมชุดใหญ่ครั้งแรกในปี 2015 และในที่สุด ฟิลลิปส์ก็เซ็นสัญญากับแมนฯซิตีด้วยค่าตัว 49 ล้านยูโร

บางคนอาจสงสัยว่า ทำไมลีดส์ไม่เป็นคู่อริกับแมนฯซิตี เพื่อนบ้านของแมนฯยูไนเต็ด ซึ่งมีคำตอบจากฝั่งแฟนบอลลีดส์ว่า “ศัตรูของศัตรูคือมิตร” และอีกอย่างสีเสื้อของแมนฯยูไนเต็ดเป็นปัจจัยที่สร้างประวัติศาสตร์สงครามกุหลาบขึ้นมา

อลัน สมิธ เป็นกรณีศึกษาที่ชัดเจน เขาเกิดในรอธเวลล์ เมืองทางตะวันออกเฉียงใต้ของซิตี ออฟ ลีดส์ เติบโตจากอะคาเดมีของลีดส์ และเล่นทีมชุดใหญ่ในปี 1998 แถมเปิดตัวได้แจ๋วในวัยเพียง 18 ปี สามารถทำประตูลิเวอร์พูลได้ด้วย สมิธจบซีซันแรกด้วย 9 ประตูจาก 26 นัดรวมทุกรายการ

ขอบคุณภาพจาก  https://www.90min.com/posts/footballers-who-played-for-both-man-utd-leeds

ปี 2002 นักข่าวถามสมิธว่าถ้ามีสักสโมสรที่ไม่คิดอยากเล่นให้บ้างไหม เขาตอบว่า “มีซิ แมนฯยูไนเต็ด ไงล่ะ” และกระทั่งลีดส์ตกพรีเมียร์ลีกในปี 2004 สมิธยังให้สัมภาษณ์ว่าเขาจะลงเล่นแชมเปียนชิพเพื่อกอบกู้สโมสรขึ้นมาใหม่ แต่ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา สมิธเซ็นสัญญาย้ายไปสวมยูนิฟอร์มปีศาจแดง ทำให้แฟนบอลโกรธมากเหมือนถูกนักเตะขวัญใจทรยศ

จากข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้ นักเตะลีดส์ที่ย้ายไปอยู่โอลด์ แทรฟฟอร์ด โดยตรงมีจำนวน 6 คน เริ่มจากโจ จอร์แดน วันที่ 4มกราคม 1978 ค่าตัว 350,000 ปอนด์ ตามด้วยกอร์ดอน แม็คควีน วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 1978 ค่าตัว 500,000 ปอนด์, อาร์เธอร์ เกรแฮม วันที่ 1 สิงหาคม 1983 ค่าตัว 65,000 ปอนด์, เอริค คันโตนา วันที่ 12 พฤศจิกายน 1992 ค่าตัว 1.2 ล้านปอนด์, ริโอ เฟอร์ดินานด์ วันที่ 22 กรกฎาคม 2002 ค่าตัว 29.1 ล้านปอนด์ และอลัน สมิธ วันที่ 26 พฤษภาคม 2004 ค่าตัว 7 ล้านปอนด์

ส่วนที่ย้ายจากแมนฯยูไนเต็ดไปอยู่เอลแลนด์ โรด มีจำนวน 10 คน คนแรกคือ เฟรดดี กู้ดวิน วันที่ 16 มีนาคม 1960 ค่าตัว 10,000 ปอนด์ ตามด้วยจอห์นนี กิลส์ วันที่ 1 สิงหาคม 1963 ค่าตัว 33,000 ปอนด์, ไบรอัน กรีนฮอฟฟ์ วันที่ 1 สิงหาคม 1979 ค่าตัว 350,000 ปอนด์, กอร์ดอน สตรัคคัน วันที่ 2 มีนาคม 1989 ค่าตัว 300,000 ปอนด์, ลี ชาร์ป วันที่ 14 สิงหาคม 1996 ค่าตัว 4.5 ล้านปอนด์, แดนนี พัคห์ วันที่ 27 พฤษภาคม 2004 เป็นส่วนในดีลของอลัน สมิธ, เลียม มิลเลอร์ วันที่ 4พฤศจิกายน 2005 ยืมตัว, สกอตต์ วูตตัน วันที่ 21 กันยายน 2013 ไม่เปิดเผยข้อมูล, แคเมรอน บอร์ธวิก-แจ็คสัน วันที่ 7สิงหาคม 2017 ยืมตัว และดาเนียล เจมส์ วันที่ 31 สิงหาคม 2021 ค่าตัว 25 ล้านปอนด์

ลีดส์หวังซื้อเออร์วิน แต่กลับเสียคันโตนา

มีนักเตะคนหนึ่งที่น่าพูดถึงแม้ไม่ได้อยู่ในลิสต์ 16 คนแต่เคยเล่นทั้งลีดส์และแมนฯยูไนเต็ดเพียงไม่ได้ย้ายทีมโดยตรง แถมเป็นผู้เล่นที่ประสบสำเร็จสูง ได้รับการยกย่องในฝีเท้า เขาคือ เดนิส เออร์วิน ซึ่งว่ากันว่าเป็นหนึ่งในฟูลแบ็คยอดเยี่ยมตลอดกาลของพรีเมียร์ลีก แต่ขณะเดียวกัน เขาถูกประเมินค่าต่ำกว่าความเป็นจริงมาก 

เออร์วินเคยอยู่ในทีมเยาวชนของลีดส์เมื่อปี 1983 และขึ้นชุดใหญ่ปีเดียวกัน เล่นให้ลีดส์ 72 นัดในบอลดิวิชันสอง ก่อนย้ายไปอยู่โอลด์แฮมแบบฟรีค่าตัวในปี 1986 เขาช่วยทีมเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศลีกคัพปี 1990 แต่แพ้ฟอเรสต์ 0-1 ซึ่งปีเดียวกัน แมนฯยูไนเต็ดซื้อแบ็คชาวไอริชด้วยรคา 625,000 ปอนด์

เออร์วินเป็นนักเตะปีศาจแดง 12 ปี ลงเล่นพรีเมียร์ลีก 296 นัด คว้าแชมป์ 7 สมัย, แชมป์เอฟเอ คัพ 2 สมัย, แชมป์ลีก คัพ 1 สมัย และแชมป์แชมเปียนส์ลีก ปี 1999 ลีดส์เคยพยายามซื้อตัวเออร์วินกลับถิ่นประมาณปลายปี 1992 แต่การเจรจาครั้งนั้นนำไปสู่การที่แมนฯยูไนเต็ดได้เพชรเม็ดงามจากเอลแลนด์ โรด เขาคือ เอริค คันโตนา

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.co.uk/sport/football/5002397/eric-cantona-frenchman-manchester-united-controversial-career/

คันโตนาย้ายถิ่นฐานมาอยู่พรีเมียร์ลีกหลังประสบปัญหาวุ่นวายในฝรั่งเศส ก่อนพบบ้านใหม่ที่ลีดส์หลังทดสอบฝีเท้ากับเชฟฟิลด์ เวนสเดย์ เขาครองแชมป์ดิวิชันหนึ่งกับลีดส์ในซีซัน 1991-92 แต่กลับไม่สามารถแย่งตำแหน่งตัวจริง นั่นเปิดโอกาสให้เซอร์เฟอร์กูสันคว้าตัวไป

มีเรื่องเล่าวว่า ลีดส์อยากซื้อเออร์วินและถูกปฏิเสธ แต่ตอนนั้น เซอร์เฟอร์กูสันต้องการกองหน้าตัวใหม่ ข้อเสนอซื้อตัวเดวิด เฮิร์สต์, แมทท์ เลอ ทิสซิเยร์ และไบรอัน ดีน โดนปฏิเสธ การติดต่อกับลีดส์ทำให้ยอดกุนซือชาวสกอตต์เห็นโอกาสเซ็นสัญญากับคันโตนา เรื่องราวจากนั้นถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์เรียบร้อย

แม้คันโตนาอยู่กับแมนฯยูไนเต็ดไม่ถึงห้าปีเพราะตัดสินใจแขวนสตั๊ดหลังจบซีซัน 1996-97 แต่มีส่วนในความสำเร็จ แชมป์พรีเมียร์ลีก 4 สมัย และแชมป์เอฟเอ คัพ 2 สมัย แต่ที่สำคัญเป็นรากฐานสำคัญที่สร้างให้แมนฯยูไนเต็ดครองความยิ่งใหญ่นานถึงสองทศวรรษโดยสโมสรจ่ายเงินซื้อตัวจากลีดส์แค่ 1.2 ล้านปอนด์

Game of Thrones จุดเริ่มต้นของสงครามกุหลาบ

ประวัติศาสตร์ความเป็นคู่อริของลีดส์กับแมนฯยูไนเต็ด ต้องย้อนกลับไปไกลถึงกลางศตวรรษที่ 1500 เมื่อราชวงศ์แลงคัสเตอร์กับราชวงศ์ยอร์คสู้รบเพื่อแย่งความเป็นใหญ่ในอังกฤษ ทั้งสองต่างอ้างสิทธิ์ครองบัลลังก์เนื่องจากต่างสืบเชื้อสายมาจากพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ที่ปกครองอังกฤษช่วงปี 1327 ถึง 1377

ขอบคุณภาพจาก  https://www.worldhistory.org/image/11847/edward-iv-of-england–lancastrian-fugitives-at-tew/

ราชวงศ์แลงคัสเตอร์มีสัญลักษณ์เป็นกุหลาบแดง ส่วนราชวงศ์ยอร์คมีสัญลักษณ์เป็นกุหลาบขาว สงครามชิงบัลลังก์ครั้งนั้นจึงถูกเรียกขานว่า The War of Roses และต้องเพิ่มข้อมูลด้วยว่า แมนเชสเตอร์เป็นดินแดนส่วนหนึ่งในแลงคัสเชียร์ แมนฯยูไนเต็ดใช้สีแดงเป็นสัญลักษณ์ ส่วนลีดส์ใช้สีขาวและอยู่ในยอร์คเชียร์

หลังหมดยุคสงครามที่ใช้ดาบและหอก การต่อสู้ระหว่างแมนเชสเตอร์กับลีดส์ยังดำเนินต่อไปในช่วงปฏิวัติอุตสาหกรรมของอังกฤษ ทั้งสองเมืองใหญ่อยู่ใกล้กันและเป็นคู่แข่งกันโดยตรงเพื่อสร้างเสริมความมั่งคั่งของภูมิภาค บ่อยครั้งที่ความสำเร็จของเมืองหนึ่งหมายถึงความล้มเหลวของอีกเมือง

ในส่วนของฟุตบอล ถึงแม้สองสโมสรจะแข่งขันครั้งแรกเมื่อต้นปี 1923 ในดิวิชันสอง แต่สงครามบนสนามหญ้าจริง ๆ น่าจะเกิดขึ้นในอารมณ์แฟนบอลตอนที่มีผู้จัดการทีมชื่อ แมทท์ บัสบี และ ดอน เรวี

ทศวรรษที่ 1960 แมนฯยูไนเต็ดและลีดส์ถูกสร้างทีมโดยสุดยอดผู้จัดการทีม สองฝ่ายห่ำหั่นกันดุเดือดราวกับทำสงครามเมื่อเจอกัน หนึ่งในตำนานคือรอบรองชนะเลิศ เอฟเอ คัพ ปี 1965 เมื่อเกิดเหตุวิวาทระหว่างสองดาวดัง เดนิส ลอว์ และแจ็คกี ชาร์ลตัน ซึ่งหนังสือพิมพ์ยอร์คเชียร์ตีข่าวว่า “ทั้งสองฝ่ายทำตัวเหมือนสุนัขตะคอกและคำรามใส่กันเพื่อแย่งกระดูก”

ลีดส์ชนะสงครามกุหลาบนัดรีเพลย์ก่อนไปแพ้ลิเวอร์พูลในนัดชิงชนะเลิศ ขณะที่แมนฯยูไนเต็ดครองแชมป์ดิวิชั่นหนึ่งด้วยการเฉือนลีดส์เพียงผลต่างประตู

สงครามกุหลาบยังดำเนินต่อไป ทั้งสองทีมยังใส่กันเกินร้อยทุกครั้งที่พบกัน ไม่ว่าทศวรรษที่ 1970 ซึ่งลีดส์เป็นทีมชั้นนำของอังกฤษ แมนฯยูไนเต็ดได้ลุ้นเพียงบอลถ้วย หรือทศวรรษ 2000 ที่แมนฯยูไนเต็ดครองความยิ่งใหญ่ ลีดส์เจอวิกฤติการเงินและร่วงลงไปถึงเทียร์สาม

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

บันทึกความสำเร็จของ “โชเซ มูรินโญ” ในวัยแซยิดกับการก้าวสู่ปีที่ 23 บนถนนกุนซือ

บันทึกความสำเร็จของ “โชเซ มูรินโญ” ในวัยแซยิดกับการก้าวสู่ปีที่ 23 บนถนนกุนซือ

เมื่อวันที่ 26 มกราคมที่ผ่านมา โชเซ มูรินโญ มีอายุครบแซยิดหรือ 60 ปี ผ่านชีวิตผู้จัดการทีมกว่าสองทศวรรษนับตั้งแต่นั่งเก้าอี้ตำแหน่งใหญ่ที่เบนฟิการะยะสั้น ๆ สองเดือนครึ่งช่วงปลายปี 2000 “เดอะ สเปเชียล วัน” เป็นหนึ่งในตัวละครสำคัญที่สร้างสีสันทั้งโทนสว่างและมืดให้วงการลูกหนังโลก

ถ้าเทียบกับวัฏจักรชีวิตเฮดโค้ชอาชีพแถวหน้าโดยเฉลี่ย มูรินโญเพิ่งเดินบนถนนสายนี้แค่ครึ่งทาง ยังสามารถคุมทีมต่อไปสองทศวรรษไม่ยาก แต่เท่าที่ผ่านมาต้องถือว่ากุนซือชาวโปรตุกีสประสบความสำเร็จสูงกว่าคนวัยเดียวกัน มูรินโญเป็นผู้จัดการทีมให้เก้าสโมสร คว้าโทรฟีไปแล้ว 26 ใบ นับตั้งแต่เป็นนายใหญ่ที่ปอร์โตเมื่อปี 2002 จนถึงปัจจุบัน มีเพียงท็อตแนม ฮ็อตสเปอร์ ที่เขาไม่สามารถนำถ้วยรางวัลมาประทับตู้โชว์สโมสร

ความสำเร็จระดับทวีป มูรินโญชูโทรฟีมาแล้วทั้งแชมเปียนส์ ลีก (สองสมัย), ยูฟา คัพ (ชื่อขณะนั้น), ยูโรปา ลีก แม้กระทั่งยูโรปา คอนเฟอเรนซ์ คัพ ในซีซันแรกที่จัดแข่งรายการนี้ ส่วนสังเวียนในประเทศ มูรินโญนำแชมป์ลีกสูงสุด 4 ชาติรวม 8 ซีซันมามอบให้กับปอร์โต (2002–2004), เชลซี 2004–2007 และ 2013-2015), อินเตอร์ มิลาน (2008–2010) และเรอัล มาดริด (2010–2013)

มูรินโญยังมีเกียรติประวัติส่วนตัวมากมายเช่น FIFA World Coach of the Year ปี 2010, Premier League Manager of the Season สามสมัย, Serie A Coach of the Year สองสมัย, UEFA Manager of the Year สองสมัย, Portuguese Coach of the Century เมื่อปี 2015 เป็นต้น เขายังครอบครองสถิติโลกจากการบันทึกของกินเนสส์อาทิ ผู้จัดการทีมอายุน้อยที่สุดที่คุมทีมแข่งขันแชมเปียนส์ ลีก 100 นัด (49 ปี 12 เดือน), ไม่แพ้แมตช์เหย้าบอลพรีเมียร์ลีกติดต่อกันมากที่สุด (77 นัด), เสียประตูน้อยที่สุดในพรีเมียร์ลีกหนึ่งซีซัน (15 ประตู) เป็นต้น

แต่มูรินโญเคยมีช่วงที่ถูกสบประสาทว่าเป็นผู้จัดการตกยุคพ้นสมัยไปแล้ว (ทั้งที่อายุห้าสิบปีเศษ) เริ่มจากที่แมนฯยูไนเต็ด (2016–2018) ซึ่งแม้คว้าแชมป์ลีกคัพและยูโรปา ลีก แต่ไม่สามารถนำถ้วยพรีเมียร์ลีกกลับสู่โอลด์ แทรฟฟอร์ด ตามมาที่ท็อตแนม ฮ็อตสเปอร์ (2019–2021) ซึ่งมูรินโญเก็บข้าวของออกจากกรุงลอนดอนโดยไม่มีเหรียญรางวัลใดๆติดมือ ก่อนกู้ศรัทธาคืนสู่โปรไฟล์ที่โรมาหลังจากชนะเลิศคอนเฟอเรนซ์ คัพ คัพ ในซีซันแรกที่คุมทีมจัลโลรอสซี เขายังเหลือสัญญากับโรมาถึงวันที่ 30 มิถุนายน 2024 หรือหลังจบซีซันหน้า

5 อันดับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในอาชีพผู้จัดการทีม

แจ็ค ออตเวย์ นักข่าวเซ็คชันเอ็กซ์เพรสส์ สปอร์ต ของสื่อเดลี เอ็กซ์เพรสส์ ได้จัดความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาชีพผู้จัดการทีมของมูรินโญไว้ 5 อันดับดังนี้

⚽️ อันดับ 5 : ดับเบิลแชมป์ของแมนฯ ยูไนเต็ด

ขอบคุณภาพจาก  https://www.eurosport.co.uk/football/premier-league/2017-2018/jose-mourinho-wants-to-be-manchester-united-manager-for-next-15-years_sto6258226/story.shtml

เมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2015 เชลซีแถลงข่าวแยกทางเป็นครั้งที่สองกับมูรินโญหลังจากทีมแพ้ 9 จาก 16 นัดบอลพรีเมียร์ลีก แต่แค่ครึ่งปี มูรินโญกลับมาเดินบนถนนอังกฤษอีกครั้ง เซ็นสัญญาสามปีพร้อมออปชันปีที่สี่เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2016และเพียงสองเดือนเศษ กุนซือโปรตุกีสก็นำโทรฟีใบแรกมาให้ทีมปีศาจแดงเมื่อเอาชนะเลสเตอร์ 2-1 ในเกมเอฟเอ คอมมูนิตี ชิลด์

นั่นเป็นความสำเร็จเล็กๆในซีซันแรกของมูรินโญที่แมนเชสเตอร์โดยฤดูกาล 2016-17 เขายังพาทีมชนะเลิศอีเอฟแอล คัพ และยูโรปา คัพ ส่วนปีที่สอง แมนฯยูไนเต็ดได้รองแชมป์พรีเมียร์ลีกและเอฟเอ คัพ ก่อนพ้นตำแหน่งเมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2018 แต่ถือว่าเป็นมูรินโญเป็นกุนซือที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในยุคโพสต์-เฟอร์กี เพราะนอกจากมูรินโญแล้ว มีหลุยส์ ฟาน กัล คนเดียวที่ชนะเลิศรายการเมเจอร์คือ เอฟเอ คัพ ซีซัน 2015-16 แต่สี่วันต่อมา แมนฯยูไนเต็ดก็ปลดขรัวเฒ่าชาวดัตช์ และเลือกมูรินโญมาสานงานต่อ

⚽️ อันดับ 4: โค่นบัลลังก์ของบาร์เซโลนา

ขอบคุณภาพจาก  https://www.eurosport.com/football/la-liga/2011-2012/more-work-to-do_sto3256584/story.shtml

มูรินโญเซ็นสัญญาสี่ปีกับเรอัล มาดริด เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2010 เป็นผู้จัดการทีมคนที่ 11 ในรอบเจ็ดปีของโลส บลังโกส แต่ก่อนกุนซือแดนฝอยทองมาที่กรุงมาดริด ดูเหมือนทีมราชันชุดขาวมีโอกาสเพลี่ยงพล้ำปล่อยให้บาร์เซโลนาครองความยิ่งใหญ่บนสังเวียนลีกแดนกระทิงดุ ลิโอเนล เมสซี และเพื่อนๆชนะเลิศลา ลีกา สองสมัยติดต่อกันในซีซัน 2008–09, 2009–10 ก่อนเพิ่มเป็นครั้งที่สามในซีซัน 2010–11 ปีแรกของมูรินโญกับทีมเรอัล มาดริด ซึ่งมีแต้มตามหลังบาร์เซโลนา 4คะแนน

ซีซัน 2011-12 หรือปีที่สองของการทำงาน มูรินโญนำโลส บลังโกส นั่งบัลลังก์ลีกสเปนได้สำเร็จ ชนะถึง 32 นัด เสมอ 4 นัด แพ้เพียง 2 นัด สะสมแต้มได้แตะ 100 คะแนน ทิ้งบาร์เซโลนา 9 คะแนน ลูกทีมของมูรินโญยังทำสกอร์สูงถึง 121 ประตู มีผลต่าง +32 ประตู ทั้งที่ฤดูเดียวกัน บาร์เซโลนายังโชว์ฟอร์มระดับท็อป ได้ 114 ประตู เสียเพียง 29 ประตู ผลต่าง +29ประตู และเมสซีได้ตำแหน่งดาวซัลโวสูงสุดที่ตัวเลข 50 ประตู ขณะที่คริสเตียโน โรนัลโด ตามมาติด ๆ เป็นรองแค่ 4 ประตู ทั้งสองทิ้งอันดับสาม ราดาเมล ฟัลเกา ของแอตเลติโก มาดริด ที่ทำได้ 24 ประตู

วันที่ 22 พฤษภาคม 2012 มูรินโญเซ็นสัญญาใหม่สี่ปีกับมาดริด แต่หลายเดือนต่อมาในห้องแถลงข่าวหลังรอบรองชนะเลิศ นัดสอง ของแชมเปียนส์ ลีก ที่เพิ่งโดนโบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ เขี่ยตกรอบ มูรินโญพูดเป็นนัยๆว่า นี่อาจเป็นฤดูกาลสุดท้ายของเขาที่มาดริด นักข่าวระบุว่าเขาไม่กินเส้นกับขาใหญ่ของทีมอย่างกัปตันทีม อิเกร์ กาซิยาส, เซร์คิโอ รามอส และโรนัลโด รวมถึงมีความสัมพันธ์ค่อนข้างแย่กับสื่อมวลชนสเปน

หลังแพ้แอตเลติโก มาดริด นัดชิงชนะเลิศโกปา เดล เรย์ เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2013 มูรินโญยอมรับว่า ซีซัน 2012-13 เป็นปีที่เลวร้ายที่สุดในอาชีพ และถัดจากนั้นสามวัน ฟลอเรนติโน เปเรซ ประธานสโมสร ประกาศแยกทางกับมูรินโญหลังจบฤดูกาลนี้ ซึ่งแชมป์ลา ลีกา ก็กลับไปอยู่ในมือของบาร์เซโลนาอีกครั้ง

⚽️ อันดับ 3: ฤดูกาลแรกที่สโมสรเชลซี

ขอบคุณภาพจาก  https://www.independent.co.uk/sport/football/premier-league/jose-mourinho-last-two-premier-league-title-wins-were-not-special-ones-8771703.html

มูรินโญมาถึงสแตมฟอร์ดบริดจ์กลางปี 2004 พร้อมสถาปนาตัวเองเป็น The Special One และลงมือพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเขาเป็นคนพิเศษตัวจริงเสียงจริงเพราะแค่ซีซันแรกที่ทำงานในอังกฤษ เขานำเหล่าขุนพลเชลซีคว้าแชมป์ อีเอฟแอล คัพ และพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2004-05 โดยลิ้มรสความปราชัยแค่นัดเดียว ก่อนที่ปลุกปั้นแฟรงค์ แลมพาร์ด และจอห์น เทอร์รี เป็นนักเตะระดับตำนานของเดอะบลูส์

ไม่กี่เดือนก่อนใช้ชีวิตที่ลอนดอน มูรินโญส่งสัญญาณท้าทายไปยังเซอร์เฟอร์กูสันด้วยการนำทีมปอร์โตส่งแมนฯยูไนเต็ดตกรอบ 16 ทีมสุดท้าย แชมเปียนส์ ลีก ซีซัน 2003-04 ด้วยสกอร์รวม 3-2 และเขาเซ็นสัญญาสามปีกับเชลซีเมื่อวันที่ 2มิถุนายน 2004 เป็นกุนซือชาวโปรตุกีสคนแรกในพรีเมียร์ลีก มูรินโญพูดในห้องแถลงข่าวว่า “เชลซีมีนักเตะระดับท็อปหลายคน แต่ขอโทษนะถ้าผมดูเหมือนหยิ่งโอหังไปหน่อย (ที่จะบอกว่า) เราก็มีผู้จัดการทีมระดับท็อป แต่ผมเป็นแชมป์ยุโรป (กับปอร์โต) และ I think I’m a special one.”

มูรินโญดึงสตาฟฟ์โค้ชจากปอร์โตมาร่วมงานที่อังกฤษด้วยอย่างเช่น ผู้ช่วยผู้จัดการทีม, โค้ชด้านฟิตเนสส์, หัวหน้าแมวมอง และโค้ชผู้รักษาประตู แต่ยังให้ สตีฟ คลาร์ก ทำหน้าที่ผู้ช่วยผู้จัดการทีมต่อไป

โรมัน อบราโมวิช มหาเศรษฐีชาวรัสเซีย สนับสนุนการทำงานของมูรินโญเต็มที่ อนุมัติเงินให้ซื้อนักเตะใหม่กว่า 50 ล้านปอนด์ รวมถึง ดิดิเยร์ ดร็อกบา ที่ย้ายจากมาร์กเซย์ด้วยค่าตัว 24 ล้านปอนด์ มูรินโญพัฒนาทีมใหม่ของเขาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทะยานขึ้นแป้นจ่าฝูงพรีเมียร์ลีกช่วงต้นเดือนธันวาคม 2004 และฉลุยเข้ารอบน็อคเอาท์ แชมเปียนส์ ลีก

มูรินโญนำถ้วยอีเอฟแอล คัพ มาใส่ตู้โชว์ของสโมสรหลังจากชนะลิเวอร์พูล 3-2 (ต่อเวลา) ในนัดชิงชนะเลิศที่คาร์ดิฟฟ์ ส่วนแชมเปียนส์ ลีก เชลซีผ่านบาร์เซโลนาและบาเยิร์น มิวนิก ก่อนหยุดเส้นทางที่รอบรองชนะเลิศเพราะแพ้ลิเวอร์พูลด้วยสกอร์รวม 0-1 จากลูกปัญหาของหลุยส์ การ์เซีย ที่เรียกขานในชื่อระดับตำนานว่า Ghost Goal

เท่านั้นยังไม่พอ มูรินโญเขย่าบัลลังก์เซอร์เฟอร์กูสันด้วยการนำเชลซีชนะเลิศลีกสูงสุดเป็นสมัยแรกในรอบครึ่งศตวรรษ พร้อมสร้างสถิติใหม่เก็บแต้มสูงสุด (ขณะนั้น) สูงถึง 95 คะแนน มากกว่ารองแชมป์ อาร์เซนอล 12 คะแนน แถมยังเสียประตูน้อยที่สุดเพียง 15 ลูกจากชัยชนะ 29 นัด เสมอ 8 นัด แพ้ 1 นัด

⚽️ อันดับ 2 อินเตอร์คว้าทริปเปิลแชมป์ทีมแรกในอิตาลี

ขอบคุณภาพจาก  https://www.beinsports.com/th-en/serie-a/news/remembering-inters-treble-were-the-nerazzur-5/1470640

แม้คว้าถ้วยแชมป์หกใบในสามปีให้กับเชลซี แต่เมื่อวันที่ 20 กันยายน 2007 เดอะบลูส์ตัดสินใจแยกทางกับมูรินโญที่มีความเห็นขัดแย้งกับอบราโมวิชและบอร์ดบริหาร ยอดกุนซือว่างงานเกือบปีก่อนเซ็นสัญญาสามปีกับอินเตอร์ มิลาน เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน 2008 หลังจากโรแบร์โต มันชินี ถูกไล่ออกไม่กี่วัน

เช่นเดียวกับมูรินโญ มันชินีประสบความสำเร็จที่อินเตอร์ มิลาน ได้สคูเดตโต 3 สมัยและโคปปา อิตาเลีย 2 สมัย แต่ “เดอะ สเปเชียล วัน” ก็ทำผลงานไม่น้อยหน้าในช่วงสองปีที่อิตาลี แชมป์เซเรีย อา 2 สมัยและโคปปา อิตาเลีย 1 สมัย แต่ที่เหนือกว่าคือ ชนะเลิศแชมเปียนส์ ลีก ฤดูกาล 2009-10 ด้วยชัยชนะเหนือบาเยิร์น มิวนิก 2-0 เป็นสโมสรแรกของอิตาลีที่ทำทริปเปิลแชมป์ได้สำเร็จ

เพียงวันเดียวหลังนำถ้วยหูใหญ่มาให้อินเตอร์ มูรินโญให้สัมภาษณ์ว่า “น่าเศร้าใจแต่เกือบแน่นอนแล้ว นี่เป็นเกมสุดท้ายของผมกับอินเตอร์ และหากไม่ได้คุมทีมเรอัล มาดริด คุณจะเหมือนมีช่องว่างในอาชีพ” ซึ่งหลังจากนั้น มาดริดและอินเตอร์เริ่มเจรจากันก่อนตกลงค่าชดเชยลงตัวเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 2010 อินเตอร์ยกเลิกสัญญาให้มูรินโญไปเป็นนายใหญ่ของโลส บลังโกส

กลับมาตอนรับงานที่อินเตอร์ มูรินโญยังใช้สูตรความสำเร็จเดิม ดึงทีมงานเก่าที่คุ้นเคยจากเชลซีและปอร์โต พร้อมเลือกคนในมาเป็นผู้ช่วยได้แก่ จูเซปเป บาเรซี อดีตนักเตะและอดีตเฮดโค้ชอะคาเดมี แต่ต่างจากที่เชลซี มูรินโญประกาศความตั้งใจซื้อผู้เล่นเมเจอร์ไม่กี่คนในตลาดซัมเมอร์ปี 2008 ซึ่งเขาทำตามที่ลั่นวาจาเพียงเซ็นสัญญามันชินี ปีกบราซิล 13 ล้านยูโร, ซัลลีย์ มุนตารี มิดฟิลด์กานา 14 ล้านยูโร และริคาร์โด ควาเรสมา ปีกโปรตุกีส 18.6 ล้านยูโรพ่วงแถมเปเล่ มิดฟิลด์ดาวรุ่งโปรตุกีส

มูรินโญประเดิมซีซัน 2008-09 ด้วยถ้วยซูเปอร์โคปปา อิตาเลีย ก่อนปิดฤดูกาลด้วยตำแหน่งสคูเดตโต ทิ้งห่างเอซี มิลาน ถึง 10 คะแนน แต่แพ้ซามพ์โดเรียในรอบตัดเชือกโคปปา อิตาเลีย และสุดทางแชมเปียนส์ ลีกแค่รอบแรกของการน็อคเอาท์เพราะแพ้แมนฯยูไนเต็ดด้วยสกอร์รวม 0-2 ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้แฟนบอลอย่างมาก แต่มูรินโญก็แก้ตัวด้วยสามแชมป์ในซีซัน 2009-10

⚽️ อันดับ 1 : ปอร์โตผงาดครองเจ้าสโมสรทวีปยุโรป

ขอบคุณภาพจาก  https://www.uefa.com/uefachampionsleague/news/0250-0c5101f9aa40-9dbe7a990dfe-1000–mourinho-recalls-porto-s-2004-victory-march/

ก่อนหน้าปี 2004 ไม่มีใครคิดว่าทีมอย่างปอร์โตจะชนะเลิศถ้วยใบใหญ่ที่สุดของยุโรปแม้ฤดูก่อนหน้า มูรินโญเพิ่งพาทีมครองแชมป์ยูฟา คัพ ฤดูกาล 2002-03 แต่เขาสร้างปาฏิหาริย์ เดินผ่านแมนฯยูไนเต็ด เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศแชมเปียนส์ ลีก ฤดูกาล 2003-04 ในสภาพที่คู่แข่งอย่างโมนาโกต้านทานไหวและแพ้ไป 0-3

มูรินโญรับตำแหน่งผู้จัดการทีมปอร์โตเมื่อวันที่ 23 มกราคม 2002 ตอนนั้น “เดอะ ดรากอนส์” อยู่อันดับ 5 บนตารางลีก แต่มูรินโญพาปอร์โตจบซีซัน 2001-02 ด้วยอันดับ 3 หลังชนะ 11 จาก 15 นัด และให้สัญญาว่าจะพาสโมสรสู่ตำแหน่งแชมป์ปีหน้า 

ช่วงเตรียมทีมก่อนฤดูกาล 2002-03 มูรินโญติวเข้มยกระดับความฟิตของลูกทีมเพื่อรองรับการเล่นแบบ “pressão alta” หรือไฮเพรสส์นั่นเอง ผลลัพธ์คือ ปอร์โตชนะ 27 นัด เสมอ 5 นัด แพ้ 2 นัด ครองแชมป์ปรีไมรา ลีกา ด้วย 86 คะแนน เป็นสถิติใหม่ของลีกแดนฝอยทอง แถมทิ้งห่างรองแชมป์ เบนฟิกา ทีมเก่าของเขา 11 คะแนน แค่นั้นยังไม่พอในเดือนพฤษภาคม 2003 ปอร์โตยังชนะเลิศบอลถ้วยโปรตุเกสและยูฟา คัพ ด้วยชัยชนะเหนือเซลติก

ฤดูกาลต่อมา มูรินโญนำดับเบิลแชมป์แบบเต็มแม็กซ์มาให้ปอร์โต ปรีไมรา ลีก และแชมเปียนส์ ลีก จากนั้นต้นเดือนมิถุนายน 2004 มูรินโญออกไปหาความท้าทายที่อังกฤษกับเชลซีเป็นรอบแรก

หากอยากพัก ผู้จัดการทีมชาติเป็นทางเลือกที่ดี

ไม่มีใครปฏิเสธความยิ่งใหญ่และความสำเร็จของมูรินโญตลอด 22 ปีเศษในฐานะผู้จัดการทีม แต่ยอดกุนซือวัย 60 ยังไม่เคยลงสมรภูมิลูกหนังระดับนานาชาติ ซึ่งมีความเป็นไปได้ไม่น้อยหากมูรินโญรู้สึกเหนื่อยล้าจากงานและความรับผิดชอบที่หนักแบบวันต่อวัน การคุมทีมชาติเป็นตัวเลือกที่ดี

ที่ผ่านมา มีข่าวมูรินโญถูกทาบทามจากสมาคมฟุตบอลแห่งชาติของบางประเทศ รวมถึงข่าวลือล่าสุดที่อาจคุมทีมชาติโปรตุเกสแทนเฟร์นันโด ซานโตส ที่ล้มเหลวจากเวิลด์คัพที่กาตาร์ แต่แล้วตำแหน่งกลับตกเป็นของชาวสเปนอย่างโรแบร์โต มาร์ตีเนซ ทั้งที่นับแต่ปี 1935 โปรตุเกสมีเฮดโค้ชเป็นคนต่างชาติแค่สองคนคือ ออตโต กลอเรีย และเฟลิเป สโกลารี ทั้งคู่เป็นชาวบราซิล

อีกทางที่เป็นไปได้คือทีมชาติอังกฤษ หากแกเรธ เซาธ์เกต พ้นตำแหน่งในวันข้างหน้า แม้หลายคนมีความเชื่อมั่น ทีมชาติอังกฤษควรคุมทีมโดยคนอังกฤษ แต่มูรินโญเป็นโค้ชยอดฝีมือและผ่านประสบการณ์พรีเมียร์ลีกอย่างโชกโชน อาจได้รับการยกเว้น

แต่ไม่ว่าจะเลือกเดินต่อไปบนเส้นทางแบบไหน มูรินโญยังเป็นผู้จัดการทีมที่สร้างสีสันให้กับวงการอย่างแน่นอน แถมยังไม่มีข่าวหลุดออกมาว่าเขาคิดจะเลิกอาชีพนี้ในระยะเวลาอันใกล้

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Special Content

เวาท์ เว็กฮอร์สต์ บนทางชีวิตที่ต้องสู้เพื่อลบคำสบประมาท

เวาท์ เว็กฮอร์สต์ บนทางชีวิตที่ต้องสู้เพื่อลบคำสบประมาท

ตลาดนักเตะฤดูหนาวปี 2023 เมื่อวันที่ 13 มกราคมที่ผ่านมา แมนฯยูไนเต็ด เซ็นสัญญายืมเวาท์ เว็กฮอร์สต์ ศูนย์หน้าดัตช์หุ่นเสาโทรเลขจากเบิร์นลีย์เพื่อใช้งานครึ่งหลังของซีซัน ทดแทนการเสียคริสเตียโน โรนัลโด แต่หลายคนในวงการรวมถึงมาร์โก ฟาน บาสเทน และเวสลีย์ สไนจ์เดอร์ สองตำนานทีมชาติเนเธอร์แลนด์ ให้ข้อสังเกตว่าท้ายสุดแล้วดีลนี้ไม่น่าจะเวิร์ก

เว็กฮอร์สต์มีโอกาสพิสูจน์ตัวเองบนสังเวียนพรีเมียร์ลีกเป็นครั้งที่สองหลังล้มเหลวกับเบิร์นลีย์ในครึ่งหลังของฤดู 2021-22 หลังย้ายมาจากโวลฟ์สบวร์กในเดือนมกราคม 2022 เขาทำได้แค่ 2 ประตูจาก 20 นัด เดอะ คลาเรตส์ หล่นลงไปเล่นแชมเปียนชิพและปล่อยให้เบซิคตัสยืมตัวหนึ่งซีซันก่อนยกเลิกสัญญาเมื่อแมนฯยูไนเต็ดยื่นข้อเสนอเข้ามา

เว็กฮอร์สต์สร้างผลงานได้ดีในลีกตุรกี ทำ 8 ประตู 4 แอสซิสต์จาก 16 นัด ส่วนบอลถ้วยเล่น 2 นัด 1 ประตู แต่สำหรับพรีเมียร์ลีก ศูนย์หน้าส่วนสูง 197 เซนติเมตร ยังถูกตั้งเครื่องหมายคำถาม

เว็กฮอร์สต์เล่นบอลลีกให้แมนฯยูไนเต็ดไปแล้วสองนัดในฐานะตัวจริง เริ่มจากแมตช์เสมอคริสตัล พาเลซ 1-1 แม้เอริก เทน ฮาก เปลี่ยนตัวออกในนาทีที่ 69 แต่เว็กฮอร์สต์ยังได้รับคำชมจากกุนซือชาติเดียวกันในเรื่องประสานงานกับบรูโน แฟร์นานเดส ซึ่งเล่นตำแหน่งเบอร์ 10 และช่วยดึงกองหลังคู่แข่งให้หลุดตำแหน่ง

ส่วนบิ๊กแมตช์ที่แพ้อาร์เซนอล 2-3 เว็กฮอร์สต์ได้เล่นครบ 90 นาที แม้สัมผัสบอลในเขตโทษอาร์เซนอลแค่สองครั้ง และไม่มีโอกาสส่องลุ้นสกอร์เลย แต่ยังมีส่วนร่วมในเกมด้านอื่น ลงมาเชื่อมเกมแดนกลางและช่วยเกมรับ จ่ายบอล 22 ครั้ง คอมพลีท 63.6% สัมผัสบอล 22 ครั้ง แท็คเกิล 2 ครั้ง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เว็กฮอร์สต์โดนสบประมาทไม่เชื่อมั่นในฝีเท้าเพราะศูนย์หน้าดัตช์วัย 30 ปี ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องพิสูจน์ตัวเองเกือบตลอดอาชีพค้าแข้ง ซึ่งความจริงแล้วย้อนกลับไปสมัยเป็นนักเตะเยาวชนด้วยซ้ำ

ถูกหยามฝีเท้าไม่มีทางได้เล่นฟุตบอลระดับอาชีพ

สองวันหลังเนเธอร์แลนด์แพ้อาร์เจนตินาและตกรอบแปดทีมสุดท้ายฟุตบอลโลกที่กาตาร์ เว็กฮอร์สต์ ซึ่งนัดนั้นลงสำรองทำสองประตู เดินทางกลับบ้านเกิดที่ Borne เมืองเล็กๆทางตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ใกล้ชายแดนเยอรมนี เพื่อดูพี่ชาย ทเวน เว็กฮอร์สต์ ลงเตะให้ทีมสมัครเล่น RKSV NEO ซึ่งเป็นสโมสรแรกของเว็กฮอร์ตส์ ตอนนี้ทีมอยู่ในดิวิชั่น 5 ของฟุตบอลเมืองกังหันลม เขายังติดตามและสนับสนุนทีมเก่าในวัยเด็ก

เว็กฮอร์สต์เกิดวันที่ 7 สิงหาคม 1992 เริ่มเล่นฟุตบอลเยาวชนกับทีมท้องถิ่น RKSV NEO และ DETO Twenterand ก่อนย้ายไปอยู่สโมสรอาชีพ วิลเลม ทเว ในปี 2011 แต่ทำได้ดีที่สุดเพียงเล่นให้ทีมสำรองจนกระทั่งปีต่อมา เว็กฮอร์สต์เซ็นสัญญากับเอ็มเมินในดิวิชั่น 2 และได้ลงสนามให้ทีมชุดใหญ่ครั้งแรกตอนอายุ 20 ปี ซึ่งถือว่าช้าเมื่อเทียบกับนักเตะที่ไปได้ไกลถึงตัวทีมชาติ

ขอบคุณภาพจาก  https://www.tubantia.nl/borne/wout-weghorst-in-een-shirt-van-neo-bij-oranje-stemt-sponsor-tevreden-mooie-reclame-toch~a7099252/

จีราร์ด โบส อดีตหัวหน้าโค้ชของ NEO พูดถึงเว็กฮอร์สต์ตอนเป็นวัยรุ่นว่า “คุณคงไม่คิดหรอกว่าเวาท์ เว็กฮอร์สต์ จะได้เล่นฟุตบอลอาชีพ แต่เขาเชื่อมั่นในตัวเองเสมอและพร้อมทุ่มเททำงานหนัก เขาไม่ใช่ผู้เล่นที่มีเทคนิคอะไร แมวมองมักมองข้ามเขาเสมอ แต่ถึงเป็นแบบนั้น แต่เขายังก้าวหน้าไปเรื่อยๆ ทำให้คนที่เคลือบแคลงสงสัยเขารู้สึกฉงน”

โบสยังย้อนถึงเมื่อครั้งเว็กฮอร์สต์ซ้อมกับทีมชุดใหญ่ของ NEO รุ่นอายุ 15 ปีว่า “เขาเป็นตัวแสบของฝ่ายตรงข้าม ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่ชอบเขา แต่นั่นแหละเขาสมัยวัยรุ่น เวาท์มีแรงขับเพื่อประสบความสำเร็จในกีฬาฟุตบอลเสมอ แม้บางเรื่องที่เขาทำจะสร้างความหงุดหงิดให้คนอื่น เขาเป็นคนหยิ่งยะโสในสนาม แต่ก็เฉพาะตอนเล่นฟุตบอลเท่านั้น เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยนอกสนาม”

เยอร์เกน บรูกเกมาน เทรนเนอร์ที่สอนผู้เล่นเยาวชนระดับ C1 (อายุต่ำกว่า 15 ปี) และ D1 (อายุต่ำกว่า 13 ปี) เป็นอีกคนที่เคยทำงานกับเว็กฮอร์สต์สมัยนั้น “ผมจำได้ในการเดินทางไปต่างประเทศครั้งหนึ่ง ผู้เล่นบางคนฉวยโอกาสหนีไปข้างนอกตอนกลางคืน แต่เวาท์ยอมรับอะไรแบบนั้นไม่ได้”

พออายุ 19 ปี เว็กฮอร์สต์ย้ายไปอยู่ DETO Twenterand ก่อนเข้าร่วมระบบอะคาเดมีของวิลเลม ทเว (2011-2012) และเอ็มเมิน (2012-2014) ตามด้วย เฮราเคิลส์ อัลมีโร (2014-2016) และอาแซด อัลค์มาร์ (2016-2018) จนกระทั่งออกไปค้าแข้งนอกเนเธอร์แลนด์เป็นครั้งแรก เซ็นสัญญาสี่ปีกับโวลฟ์สบวร์กในเดือนมิถุนายน 2018 เขาจบซีซั่นแรกด้วยสถิติ 34 นัด 17 ประตู ครองอันดับ 3 (ร่วม) บนตารางดาวซัลโวบุนเดสลีกาฤดูกาล 2018-19 ซึ่งต้องบันทึกด้วยว่าเมื่อวันที่ 16มีนาคม 2019 ในเกมลีกที่โวลฟ์สบวร์กชนะฟอร์ตูนา ดุสเซลดอร์ฟ 5-2 เว็กฮอร์ตส์ทำแฮททริกได้

เว็กฮอร์ตส์ค้าแข้งในลีกเมืองเบียร์สามซีซั่นครึ่ง ลงสนามรวมทุกรายการ 144 นัด ทำ 70 ประตูให้กับโวลฟ์สบวร์ก ก่อนย้ายไปสวมเสื้อเบิร์นลีย์

เมินคำสบประมาท ทุ่มเทเกินร้อยพุ่งชนเป้าหมาย

เยอรูน เวลด์มาเต อดีตเพื่อนร่วมทีมที่เฮราเคิลส์ อัลมีโร เป็นอีกคนที่ยืนยันความมุ่งมั่นที่จะลบคำสบประมาทของคนรอบตัว “ผมยังจำการซ้อมครั้งหนึ่งได้ เราอยู่ฝ่ายตรงข้างกัน เขาพูดกับผมว่า ‘นี่นายรับมือกับเกมระดับนี้ไม่ได้เหรอ’ เฮ้ย! เขาเพิ่งมาจากสโมสรดิวิชั่น 2 และนั่งเก้าอี้สำรองด้วย แต่เวาท์มีความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตัวเองในระดับที่ไม่ธรรมดาเลย เขามักถามเทรนเนอร์ว่ามีแผนอะไรบ้างที่จะช่วยให้เขาเก่งขึ้น เขาไม่เคยกลัวอะไร ตรงนี้แหละที่ผมนับถือเวาท์จริงๆ”

วันที่ 13 กันยายน 2014 เว็กฮอร์สต์ทำประตูแรกในเกมเอเรอดีวีซีได้สำเร็จ แม้เฮราเคิลส์เป็นฝ่ายแพ้อาแจ็กซ์ 1-2 แต่ถือว่าเว็กฮอร์สต์บรรลุความฝันที่ขึ้นชื่อบนสกอร์บอร์ดในลีกสูงสุดประเทศเนเธอร์แลนด์

สองปีต่อมา เว็กฮอร์สต์ย้ายไปอยู่กับอาแซด อัลค์มาร์ ด้วยค่าตัวราว 1.5 ล้านยูโร และเขายังเป็นคนเดิม หนึ่งในเรื่องที่ถูกเล่าขานในสโมสรคือ เว็กฮอร์สต์ไม่ยอมออกจากสนามซ้อมหากไม่ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองแม้นั่นหมายถึงเคี่ยวตัวเองถึงขั้นอาเจียนก็ตาม “จากชีวิตที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้ว่า ต้องทำงานหนักมากๆเท่านั้นเพื่อจะได้สิ่งที่ต้องการ” เว็กฮอร์สต์เคยให้สัมภาษณ์กับอีเอสพีเอ็น

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.ie/sport/football/2761735/west-ham-eyeing-swoop-for-az-alkmaars-dutch-goalscoring-machine-wout-weghorst/

สองปีต่อมา เว็กฮอร์สต์ย้ายไปอยู่กับอาแซด อัลค์มาร์ ด้วยค่าตัวราว 1.5 ล้านยูโร และเขายังเป็นคนเดิม หนึ่งในเรื่องที่ถูกเล่าขานในสโมสรคือ เว็กฮอร์สต์ไม่ยอมออกจากสนามซ้อมหากไม่ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองแม้นั่นหมายถึงเคี่ยวตัวเองถึงขั้นอาเจียนก็ตาม “จากชีวิตที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้ว่า ต้องทำงานหนักมากๆเท่านั้นเพื่อจะได้สิ่งที่ต้องการ” เว็กฮอร์สต์เคยให้สัมภาษณ์กับอีเอสพีเอ็น

เว็กฮอร์สต์ได้เล่นทีมชาติในยุคโรนัลด์ คูมัน เมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2018 ขณะอายุ 25 ปี 7 เดือน 16 วัน เป็นแมตช์อุ่นเครื่อง เนเธอร์แลนด์แพ้อังกฤษ 0-1 แม้เขาถูกเปลี่ยนตัวลงมาแทนปราการหลัง สเตฟาน เดอ ฟรีจ์ ในนาทีที่ 89 สามเดือนต่อมาเขาย้ายจากอาแซดไปโวลฟ์สบวร์กด้วยค่าตัว 10.5 ล้านยูโร ซึ่งเงินส่วนหนึ่งไหลเข้าคลังของทีม NEO ตามสัญญาที่เคยเซ็นไว้ และเมื่อบวกกับส่วนแบ่งจากค่าตัว 14 ล้านปอนด์ที่โวลฟ์สบวร์กได้รับจากเบิร์นลีย์ ทำให้ NEO ได้เงินก้อนโตนำไปติดตั้งแผงโซลาร์และระบบไฟแอลอีดี รวมถึงปรับปรุงโรงอาหาร

เส้นทางฟุตบอลอาชีพของเว็กฮอร์สต์ดูเหมือนดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ความล้มเหลวที่เบิร์นลีย์ทำให้เขาถูกตั้งข้อสงสัยว่าฝีเท้าดีพอสำหรับพรีเมียร์ลีกหรือไม่ โดยเฉพาะกับสโมสรยักษ์ใหญ่อย่างแมนฯยูไนเต็ด ซึ่งสองตำนานกองหน้ารุ่นพี่ร่วมชาติ รุด ฟาน นิสเตอรอย และโรบิน ฟาน เพอร์ซี เคยตั้งมาตรฐานไว้

ราล์ฟ พี่ชายอีกคนหนึ่งของเว็กฮอร์สต์ ให้สัมภาษณ์กับอีเอสพีเอ็นว่า “พวกเราภูมิใจในตัวเวาท์มาก นี่จะเป็นอีกครั้งหนึ่งที่เขาต้องพลักดันตัวเองให้ขึ้นไปทะลุเพดาน แน่นอนเขาต้องพยายามหยุดเสียงวิพากษ์วิจารณ์อีกครั้ง เวาท์แค่ทำงานของตัวเองไปเรื่อยๆ”

ลูกเศรษฐีธุรกิจน้ำมันที่พ่อแม่ไม่ยอมให้ยึดอาชีพนักฟุตบอล

ไม่เพียงต้องต่อสู้กว่าสิบปีเพื่อให้เป็นที่ยอมรับในฐานะนักฟุตบอลอาชีพ หากย้อนไปสมัยเด็ก เว็กฮอร์สต์ยังต้องต่อสู้กับความคิดของพ่อแม่ที่อยากให้ลูกชายคนที่สามของครอบครัวทำอาชีพอะไรที่ดูมั่นคงกว่านักฟุตบอล

เว็กฮอร์สต์มีพี่ชายสองคนคือ ทเวนกับราล์ฟ และมีน้องชายหนึ่งคนคือ เนียค ทั้งสี่เป็นลูกของฟรานส์ (พ่อ) และแอสตริด (แม่) ที่มีฐานะร่ำรวยจากธุรกิจน้ำมันและแก๊สทั้งขายส่งขายปลีกโดยตัวเลขเมื่อปี 2021 บริษัท Avia ของครอบครัวเว็กฮอร์สต์มีปั้มน้ำมันราว 130 แห่งในเนเธอร์แลนด์

ขอบคุณภาพจาก  https://lifebogger.com/wout-weghorst-childhood-biography-story-facts/

ก่อนเข้าเรียนระดับปริญญาตรี เว็กฮอร์สต์ทำให้พ่อแม่มึนงงระคนเป็นห่วงเมื่อบอกว่าอยากเป็นนักฟุตบอลอาชีพ แน่นอนฟรานส์และแอสตริดขอให้เขาทบทวนหรือมองอาชีพอื่นเหมือนทเวนที่ต้องการเป็นนักบินและราล์ฟเป็นสถาปนิก ขณะที่เนียค ต่อมาเลือกเรียนเพื่อสืบทอดธุรกิจของครอบครัว

เว็กฮอร์สต์ยืนกรานหนักแน่นที่จะเล่นฟุตบอลเป็นอาชีพ แต่ให้คำมั่นกับพ่อแม่ว่าไม่ทิ้งเรื่องเรียน ซึ่งเขาทำตามสัญญา คว้าปริญญาตรีมาได้สองใบ ส่วนเส้นทางของกีฬาลูกหนังนั้น เว็กฮอร์สต์เริ่มต้นกับสโมสร NEO ด้วยทักษะความสามารถที่อยู่ลำดับท้ายๆของเพื่อนร่วมรุ่น แต่เขายังเชื่อมั่นว่าตนเองต้องทำความฝันได้สำเร็จ ว่ากันว่าเขาเหมือนเดนเซล ดุมฟรีย์ส สมัยวัยรุ่น ทั้งสองมีความมุ่งมั่นปรารถนาสูงแต่ไร้ซึ่งฝีเท้า

เว็กฮอร์สต์ดูเหมือนเป็นนักเตะไม่มีอนาคตทั้งที่ NEO, DETO และอะคาเดมีของวิลเลม ทเว ซึ่งบังเอิญแม่ของเขาเป็นเพื่อนกับภรรยาของเยน ฟาน เอช ผู้อำนวยการสโมสรในขณะนั้น ท้ายที่สุด ฟาน เอข ได้ส่งแมวมองไปดูการเล่นของเว็กฮอร์สต์ ซึ่งสร้างความประทับใจและได้ร่วมทีมวิลเลม ทเว ในเอเรอดีวีซี แต่ไม่สามารถไต่เต้าจนเล่นให้ทีมชุดใหญ่ก่อนถูกขายให้เอ็มเมินในดิวิชั่น 2 ซึ่งเขามีโอกาสเล่นเกมระดับซีเนียร์เป็นครั้งแรก

เว็กฮอร์สต์กล่าวถึงช่วงชีวิตหัวเลี้ยวหัวต่อว่า “เป้าหมายของผมคือ พลักดันตัวเองอย่างหนักเพื่อเป็นนักฟุตบอลอาชีพ ซึ่งมันไม่ง่ายเลย แต่ผมไม่เคยคิดว่าตนเองจะทำไม่ได้ พ่อแม่มักพูดว่า ลูกควรมองหาอะไรทำแทนถ้ามันไม่เป็นไปตามเป้า แต่ผมตอบกลับไปเสมอ ไม่ครับ ผมทำได้แน่และจะเป็นนักเตะอาชีพที่ดีด้วย”

แม้กระทั่งช่วงค้าแข้งกับอาแซด อัลค์มาร์ เว็กฮอร์สต์ก็ไม่เป็นที่ชื่นชอบของแฟนบอลเพราะสไตล์การเล่นที่ดุดันและอาศัยพละกำลังไม่ใช่กองหน้าแบบที่พวกเขาต้องการคือผู้เล่นที่คล่องแคล่วรวดเร็วและมีลูกเล่นอย่างเดนนิส เบิร์กแคมป์ แม้ระหว่างปี 2016-2018 เว็กฮอร์สต์จะทำ 31 ประตูจาก 60 นัดบอลลีกให้อาแซดก็ตาม

ชีวิตถัดจากนั้นของเว็กฮอร์สต์ยังถูกตั้งคำถามเป็นระยะๆตามผลงานกับสโมสร … ที่โวลฟ์สบวร์ก ดี, ที่เบิร์นลีย์ แย่, ที่เบซิคตัส ดี และล่าสุด แมนฯยูไนเต็ด ยังไม่มีคำตอบ

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.co.uk/sport/21039717/man-utd-confirm-wout-weghorst-loan/

ฟาน นิสเตอรอย ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้จัดการทีมของพีเอสวี ไอน์ดโฮเฟน เป็นคนหนึ่งที่เชื่อมั่นในตัวเว็กฮอร์สต์ “ผมคิดว่า เวาท์เพียบพร้อมทั้งบุคลิกภาพและคุณภาพมากพอสำหรับยูไนเต็ด ผมเคยทำงานกับเขาในทีมชาติ เขาเป็นคนที่เยี่ยมมากๆ เปี่ยมไปด้วยจิตใจต่อสู้แข่งขันที่สูงเหลือเชื่อ เราเห็นอะไรแบบนั้นมาแล้วในฟุตบอลโลก ผมเชื่อมั่นเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ในเรื่องนี้ว่า เขามีคุณสมบัติที่จะสร้างอิมแพ็คให้กับยูไนเต็ด”

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer) 

Categories
Football Business

ไล่ผู้จัดการทีม งานง่ายของแฟนบอล มองเส้นทางสโมสรปิดจ็อบ ปล่อยกุนซือเก่า หากุนซือใหม่

ไล่ผู้จัดการทีม งานง่ายของแฟนบอล มองเส้นทางสโมสรปิดจ็อบ ปล่อยกุนซือเก่า หากุนซือใหม่

Sacking Season เป็นศัพท์ที่ใช้เรียกฤดูหรือช่วงเวลาปลดผู้จัดการทีมในพรีเมียร์ลีก มักเริ่มจากเดือนกันยายนถึงปลายเดือนพฤศจิกายน บางปีอาจยาวไปถึงช่วงเปิดตลาดซื้อขายฤดูหนาวในเดือนมกราคม แต่โดยเฉลี่ยแล้ว กุนซือพรีเมียร์ลีกคนแรกจะตกงานหลังคุมทีมไปได้ 10.8 นัดของซีซัน

นับจากลีกสูงสุดของอังกฤษใช้ชื่อ “พรีเมียร์ลีก” ในฤดูกาล 1992-93 ผู้จัดการทีมคนแรกที่โดนไล่ออกคือ เอียน พอร์เตอร์ฟิลด์ ของเชลซี ซึ่งมีโอกาสคุมทีม 29 นัดก่อนพ้นตำแหน่งในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 1993 ส่วนกุนซือที่ตกเก้าอี้เร็วที่สุดในประวัติศาสตร์ได้แก่ เคนนี เดลกลิช ซึ่งต้องเก็บข้าวของออกจากสโมสรนิวคาสเซิลในวันที่ 27 สิงหาคม 1998 หลังจากซีซัน 1998-99 เพิ่งเตะแค่สองนัด 

ซีซันปัจจุบันมีผู้จัดการรับใบแดงจากสโมสรไปแล้วห้าคน เริ่มจากสกอตต์ พาร์คเกอร์ ของบอร์นมัธเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม 2022 ตามด้วยโธมัส ทูเคิล ของเชลซีในเดือนกันยายน, บรูโน ลาเก ของวูลฟ์แฮมป์ตัน และสตีเวน เจอร์ราร์ด ของแอสตัน วิลลา ทั้งคู่ตกงานในเดือนตุลาคม และราล์ฟ ฮาเซนฮึทเทิล ของเซาแธมป์ตันในเดือนพฤศจิกายนก่อนพรีเมียร์ลีกพักเบรกให้เวิลด์คัพราวหนึ่งสัปดาห์

พรีเมียร์ลีกกลับมาเตะใหม่เกือบหนึ่งเดือนยังไม่มีสโมสรไหนเปลี่ยนม้ากลางศึก รวมถึงแกรห์ม พอตเตอร์ ที่มีข่าวว่าเก้าอี้ตำแหน่งร้อนผ่าวที่เชลซี ซึ่งล่าสุด สกายเบต บริษัทรับพนันในอังกฤษ ให้เป็นแค่เต็งสี่ที่จะถูกปลด โดยมีแฟรงค์ แลมพาร์ด (เอฟเวอร์ตัน) เป็นเต็งหนึ่ง ตามด้วยเดวิด มอยส์ (เวสต์แฮม) และแกรี โอนีล (บอร์นมัธ) ซึ่งเพิ่งรับงานแทนพาร์คเกอร์ไม่ถึงห้าเดือน

แม้ว่าจะพ้น Sacking Season ไปแล้ว แต่เหตุการณ์ไล่ออก “หลงฤดู” ยังเกิดขึ้นได้โดยเฉพาะกับทีมที่เสี่ยงตกชั้น การหาผู้จัดการทีมใหม่มากู้วิกฤติช่วงครึ่งหลังของซีซันอาจเป็นคำตอบที่ใช่

สถานการณ์ไหนที่สโมสรเริ่มคิดปลดกุนซือใหญ่

เป็นเรื่องง่ายสำหรับแฟนบอลที่จะไล่ผู้จัดการทีมบนสื่อโซเชียลเพียงเพราะไม่พอใจผลแข่งขันไม่กี่นัด หรือแสดงอารมณ์ในสนามผ่านการตะโกนหรือทำป้าย แต่สำหรับผู้มีอำนาจตัดสินใจไม่ว่าจะเป็นประธานสโมสร บอร์ดบริหาร ซีอีโอ หรือผู้อำนวยการฝ่ายกีฬา มีตรรกะความคิดและขั้นตอนปฏิบัติมากเยอะ ทั้งปลดผู้จัดการทีมคนเก่าและหาผู้จัดการทีมคนใหม่

ทอร์-คริสเตียน คาร์ลเซน แมวมองชาวนอร์เวเจียน อดีตซีอีโอและผู้อำนวยการด้านกีฬาของอาแอส โมนาโก สโมสรแถวหน้าของลีกเอิง ประเทศฝรั่งเศส เล่าเรื่องราวหลังฉากที่นำไปสู่หนึ่งในสิ่งที่ไม่อยากทำมากที่สุดในสายงานของเขา เริ่มจากเหตุผลของการไล่ผู้จัดการทีม (หรือหัวหน้าโค้ชสำหรับหลายประเทศ)

ขอบคุณภาพจาก  https://www.manchestereveningnews.co.uk/sport/football/football-news/thomas-tuchel-sacked-chelsea-news-24950905

ผลแข่งขันที่ย่ำแย่เป็นแรงกระตุ้นพื้นฐานที่สุดของเรื่องนี้ แต่ยังมีเหตุผลอื่นด้วยอย่างเช่นการปรับเปลี่ยนโครงสร้างการบริหารสโมสรอย่างที่เกิดขึ้นกับทูเคิลหลังจากทอดด์ โบห์ลีย์ เทคโอเวอร์เชลซีจากโรมัน อับราโมวิช ได้ไม่นาน หรืออย่างกรณีที่บอร์นมัธไล่พาร์คเกอร์หลังจากเขาวิจารณ์สโมสรไม่สนับสนุนเรื่องเสริมนักเตะมากเพียงพอ

การดิ้นรนหนีตกชั้นก็เป็นแรงกระตุ้นที่ดี เช่นเดียวกับผลกระทบที่ส่งต่อรายได้เช่น ไม่ได้โควตาฟุตวอลสโมสรยุโรป หรือตกรอบแบ่งกลุ่มแชมเปียนส์ลีก โดยเฉพาะฟุตบอลยุคปัจจุบันที่กลายเป็นธุรกิจเต็มตัวเป็นแหล่งรายได้มหาศาล จึงปฏิเสธไม่ได้ว่าเหตุผลทางการเงินเศรษฐกิจมีส่วนอย่างมากต่อการตัดสินใจของผู้มีอำนาจในสโมสร

ในมุมมองคนนอก ผู้อำนวยการกีฬามีบทบาทสำคัญแต่ความจริงแล้ว น้อยคนที่จะมีอำนาจตัดสินใจเด็ดขาด แต่เป็นเจ้าของสโมสรหรือบอร์ดบริหารมากกว่าว่าจะทำอย่างไรกับความคิดเห็นของผู้อำนวยการกีฬา

สโมสรทำอะไรหลังมอบใบแดงแก่ผู้จัดการทีม

หลายครั้งการปลดก็ไม่ต้องรอให้ถึงฤดูกาลจบลง เพียงทีมโชว์ฟอร์มได้น่าผิดหวังดูไร้อนาคตแม้ไม่ตกชั้นหรืออยู่ครึ่งล่างของตารางอันดับ สโมสรอาจเริ่มมองหาทางปรับปรุงทีมสำหรับซีซันหน้าตั้งแต่ต้นกุมภาพันธ์หรือมีนาคม

ข่าวลือไล่ผู้จัดการทีมบนหน้าสื่อกับการต้องแยกทางกันจริงๆระหว่างสองฝ่ายเป็นอารมณ์ที่กดดัน อึดอัด และไม่สบายใจอย่างยิ่ง คาร์ลเซนเล่าขั้นตอนหลังมติของบอร์ดบริหารออกมาอย่างชัดเจนว่า ทีมงานด้านสื่อสารจะเป็นกลุ่มแรกที่รับรู้ข่าวนี้เพื่อร่างคำแถลงการณ์ที่เป็นมิตรและทำงานตามลำดับขั้นตอน แน่นอนต้องแจ้งเรื่องนี้แก่ตัวหลักๆของสโมสรก่อนข่าวถูกกดปุ่ม “ส่ง” ไปยังสื่อสำนักต่างๆ ไม่ใช่ปล่อยให้อ่านเจอเองในสื่อ

แล้วเมื่อใดที่ตัวละครสำคัญของเรื่องนี้จะรับรู้ข่าวนี้ อดีตซีอีโอและผู้อำนวยการกีฬาของโมนาโกบอกว่าสโมสรส่วนใหญ่มีลำดับเวลาที่เหมาะสมเพื่อแจ้งข่าวให้ผู้จัดการทีมทันทีที่มติการประชุมออกมาอยู่แล้ว แต่ก็เคยมีกรณีแปลกๆเกิดขึ้นเช่นกันอย่างส่งข้อความผ่านอีเมลหรือ WhatsApp หรือหากย้อนอดีตไปไกลๆ บางคนอ่านเจอจากประกาศบนบอร์ดสโมสร

น้อยครั้งที่ผู้จัดการทีมจะโดนปลดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เกือบทั้งหมดต่างสัมผัสความน่าจะเป็นที่เกิดขึ้นล่วงหน้าอยู่แล้ว จึงค่อนข้างทำใจได้แม้จะมีความสะเทือนใจก็ตาม บางคนยอมรับได้ บางคนอาจโล่งใจด้วยซ้ำ แต่มักไม่มีคำพูดหลุดจากปากของพวกเขาจนกว่าจะได้รับคำแนะนำจากที่ปรึกษากฎหมายส่วนตัว ซึ่งงานหลักคือทำข้อตกลงกับผู้บริหารสูงสุดของสโมสร แน่นอนเป็นเรื่องผลประโยชน์ด้านเงินทอง

ทั้งนี้ขึ้นกับเงื่อนไขการเลิกจ้างที่ระบุไว้ในสัญญา ซึ่งดูเหมือนควรเป็นเช่นนั้น แต่ความจริงคือไม่ได้เกิดขึ้นกับผู้จัดการทีมทุกคน บางคนต้องพึ่งพาที่ปรึกษาทางกฎหมายเพื่อเรียกร้องเงินชดเชยหรือยืนกรานที่จะรับเงินส่วนที่เหลือของสัญญา

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thesun.co.uk/sport/football/4108559/jose-mourinho-happy-manchester-united-lost-to-barcelona-in-final-game-of-their-tour-of-united-states/

สำหรับตัวอย่างเงินชดเชย แมนฯยูไนเต็ดต้องจ่ายให้โชเซ มูรินโญ ประมาณ 15 ล้านปอนด์หลังไล่ออกในเดือนธันวาคม 2018 หรือก่อนหน้านั้นปีเดียวกัน เชลซีได้จ่ายเงินประมาณ 26 ล้านปอนด์ให้กับอันโตนิโอ คอนเต และทีมงานของเขา ควบคู่ไปกับค่าใช้จ่ายด้านกฎหมาย แน่นอนว่า รายจ่ายส่วนนี้ก็มีน้ำหนักไม่น้อยที่บอร์ดบริหารนำมาชั่งตวงวัดเพื่อตัดสินใจปลดหรือไม่ปลดผู้จัดการทีม

มีอีกประเด็นที่น่าสนใจเพราะแฟนบอลอาจเคยรับรู้จากหน้าสื่อว่า นักเตะมีอิทธิพลต่ออนาคตของนายใหญ่ตัวเอง ซึ่งเรื่องนี้คาร์ลเซนตอบชัดเจนว่า ผู้เล่นไม่มีส่วนโดยตรงต่อการประเมินว่าผู้จัดการทีมจะอยู่หรือจะไป แต่มีผลทางอ้อมมากกว่าเพราะความสัมพันธ์ระหว่างผู้จัดการทีมกับนักฟุตบอลมักอยู่ในสายตาของผู้มีอำนาจ แต่ก็มีบางกรณีที่นักเตะหรือเอเยนต์ใกล้ชิดสนิทสนมกับบุคคลระดับบิ๊กในสโมสรที่สามารถนำไปสู่การปลดผู้จัดการทีม แต่เรื่องนี้มักอยู่ในสภาพคลุมเคลือไม่เคยมีความชัดเจน

ยุ่งยากซับซ้อนกว่าการปลดคือหาคนใหม่มาแทน


มาถึงขั้นตอนที่สำคัญยิ่งกว่าไล่คนเก่าออก คือหาคนใหม่มาแทนเพื่อพาทีมขึ้นไปสู่ระดับสูงขึ้น คำถามคือ ประธานสโมสร ซีอีโอ บอร์ดบริหาร หรือผู้อำนวยการกีฬา มีคนอยู่ในใจล่วงหน้าหรือไม่ คาร์ลเซนเฉลยว่าแน่นอนย่อมมีแต่ไม่ได้หมายความคนนั้นจะถูกเรียกเข้ามารับงานทันที แม้นักข่าวจะเชื่อเช่นนั้นก็ตามในบางกรณี แต่คาร์ลเซนให้ข้อมูลจากประสบการณ์ส่วนตัวว่า มักมีใบสมัครส่งเข้ามายังสโมสรมากมายทั้งจากเอเยนต์หรือผู้จัดการทีมที่ว่างงานเอง เวลาเร็วที่สุดที่ตัวเขารู้คือหกนาทีหลังข่าวไล่ผู้จัดการทีมถูกประกาศออกไป

อย่างไรก็ตามสโมสรต่างตระหนักดีว่า การเร่งรีบให้ขั้นตอนนี้จบลงเท่ากับเพิ่มความกดดันและความเสี่ยง แม้ว่าสโมสรชั้นนำส่วนใหญ่มักจับตาผู้จัดการทีมที่น่าสนใจให้อยู่ในเรดาร์อยู่แล้วแม้ทีมยังไม่ตกอยู่ในสถานการณ์น่าเป็นห่วงก็ตาม มันเป็นเรื่องปกติของการทำธุรกิจ เป็นการลดความเสี่ยงหรือเหตุปัจจัยอื่นๆเช่น ผู้จัดการทีมของพวกเขาอาจหันไปสนใจสโมสรที่ใหญ่กว่า รวยกว่า และดีกว่า การเตรียมพร้อมจึงเป็นสิ่งจำเป็น

โดยทั่วไป ซีอีโอหรือผู้อำนวยการกีฬาจะคัดกรองประวัติย่อหรือซีวี (curriculum vitae) จนเหลือผู้สมัครจำนวนน้อยที่สุดที่เข้าสู่ขั้นตอนสัมภาษณ์ก่อนคัดเลือกจนเหลือชอร์ตลิสต์ประมาณ 2-3 คนเพื่อนำเสนอต่อเจ้าของหรือคณะกรรมการบริหารของสโมสร แต่มีประธานสโมสรบางคนชอบลงลึกในรายละเอียด ต้องการขับเคลื่อนกระบวนการตั้งแต่แรกเริ่ม

ขอบคุณภาพจาก  https://www.thisisanfield.com/2023/01/fsg-sources-dismiss-qatar-purchase-claims-in-liverpool-fc-sale-update/

การนัดสัมภาษณ์แบบไม่มีข้อผูกมัด ทีมงานต้องวางแผน ประสานงาน และจัดเตรียมอย่างพิถีพิถัน สถานที่ต้องเหมาะสำหรับการสัมภาษณ์หลายครั้งอย่างห้องสวีทหรือห้องประชุมในโรงแรม ซึ่งต้องทำให้มั่นใจว่าผู้สมัครจะไม่เจอกันเองบริเวณล็อบบี (แต่ยังมีเรื่องแบบนี้เกิดบ่อย) รวมถึงการดูแลเรื่องพาหนะและเส้นทางเดินทางที่แตกต่างกัน

ประเด็นการพูดคุยหลักๆ ผู้จัดการทีมที่พอมีประสบการณ์จะรู้ดีอยู่แล้ว สามารถเตรียมคำตอบล่วงหน้าได้อาทิ เงื่อนไขทางการเงิน แนวคิดด้านกลยุทธ์และแท็คติก แนวทางการฝึกสอนบริหารจัดการ เป็นต้น สิ่งสำคัญคือต้องสั้นแต่ชัดเจน ผู้จัดการทีมบางคนรับมือการสัมภาษณ์ได้ดี สร้างความประทับใจเมื่อแรกพบทั้งนิสัยใจคอความเป็นมิตร บรรยากาศการพูดคุยมีส่วนสำคัญต่อการตัดสินใจไม่ใช่น้อย ทั้งนี้ผู้อำนวยการกีฬามักมีข้อมูลอ้างอิงพื้นฐานที่ผ่านการตรวจสอบอย่างละเอียดของผู้สมัครแต่ละคนดีอยู่แล้ว ตระหนักดีก่อนเรียกตัวว่าคนนั้นเหมาะกับสโมสรหรือไม่

การสนทนาแม้เพียงสั้นๆแต่ผู้อำนวยการกีฬาจะพยายามมองให้ออกว่า ผู้สมัครต้องการทำงานมากน้อยแค่ไหน มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษหรือไม่ในสนามฝึกซ้อมและการจัดการเกมโดยเฉพาะกับสโมสรแถวหน้า ทักษะด้านมนุษยสัมพันธ์ มีโอกาสก่อให้เกิดความขัดแย้งหรือได้รับการร่วมมือร่วมใจ การรับมือกับแรงกดดันมหาศาล สามารถเป็นหน้าตาของสโมสรเมื่ออยู่ต่อหน้าสื่อมวลชนและสาธารณชน เผชิญหน้ากับวัฒนธรรมการทำงานในสโมสรที่แต่ละแห่งไม่เหมือนกัน หรือแม้กระทั่งความเก่งหลายภาษายังถูกนำมาพิจารณา

ผู้จัดการทีมบางคนโดยเฉพาะไฮ-โปรไฟล์ มักอยากนำสตาฟฟ์ที่คุ้นเคยเข้ามาทำงาน ซึ่งตรงนี้ ผู้อำนวยการกีฬาต้องพิจารณาว่ามีผลต่องบประมาณและทีมงานชุดปัจจุบันหรือไม่ หากมีโอกาสนำไปสู่ความวุ่นวายภายใน การตอบปฏิเสธเป็นทางเลือกอันดับหนึ่ง

คาร์ลเซนตบท้ายว่า ผู้สมัครที่สมบูรณ์แบบในเชิงอุดมคติไม่มีอยู่จริง การตัดสินใจจึงขึ้นอยู่กับการจัดลำดับความสำคัญ บวกข้อดีข้อเสียว่า สโมสรให้น้ำหนักปัจจัยข้อไหนมากน้อยกว่ากัน บางครั้งอาจจำเป็นต้องขอความเห็นจากแหล่งข้อมูลภายนอกที่เชื่อถือได้

หลังสิ้นสุดการสัมภาษณ์ ผู้อำนวยการกีฬาจะเสนอบทสรุปของการสัมภาษณ์ให้กับเจ้าของหรือบอร์ดบริหาร ซึ่งบางสโมสรอาจเชื่อมั่นในการตัดสินใจของผู้อำนวยการกีฬาและปล่อยให้ดำเนินการขั้นตอนต่อไปเอง แต่ปกติแล้วจะมีการนัดสัมภาษณ์รอบสุดท้ายอีกครั้ง ซึ่งส่วนใหญ่จะเน้นไปพูดคุยเรื่องอื่น รายละเอียดทางเทคนิคหรือแท็คติกเล็กๆน้อยๆ วิสัยทัศน์ในภาพรวมของสโมสร ความทะเยอทะยาน เป้าหมายร่วมกัน และการใช้จ่ายเงินในตลาดซื้อขาย

และเช่นเดียวกับการสัมภาษณ์ครั้งแรกๆ บรรยากาศในวงสนทนาครั้งสุดท้ายยังมีความสำคัญสูงสุด ผู้สมัครแม้เป็นตัวเต็งอันดับหนึ่งจำเป็นต้องทำให้เจ้าของและบอร์ดบริหารรู้สึกสบายใจ สัมผัสถึงความสัมพันธ์อันดีเมื่อต้องทำงานด้วยกัน

สโมสรเริ่มต้นช่วงฮันนีมูนครั้งใหม่กับผู้จัดการทีมใหม่

มาถึงจุดนี้สโมสรจะเหลือผู้สมัครเพียงคนเดียวหรือว่าที่ผู้จัดการทีมคนใหม่ ผู้อำนวยการกีฬาหรือซีอีโอจะติดต่อเอเยนต์ของผู้สมัครเพื่อคุยในรายละเอียด ส่วนใหญ่มีขึ้นที่โรงแรม ร้านอาหารหรู หรือสำนักงานของสโมสร การนัดหมายจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ระยะเวลาของสัญญาถูกกำหนดไว้แล้ว แต่ยังมีบางส่วนต้องหารือให้เข้าใจตรงกันเช่น เงินเดือน โบนัส ผลกระทบทางภาษี และผลประโยชน์ด้านอื่นอาทิ ที่พักอาศัย ยานพาหนะ

ขอบคุณภาพจาก  https://bleacherreport.com/articles/10016941-antonio-conte-signs-contract-as-tottenham-manager-after-nuno-espirito-santo-firing

เมื่อทั้งสองฝ่ายได้ข้อสรุปร่วมกัน ทีมงานฝ่ายสื่อสารจะกลับเข้ามาอีกครั้งเพื่อรับช่วงต่อ ผู้จัดการทีมคนใหม่จะถูกพาไปแนะนำให้รู้จักกับเจ้าหน้าที่สโมสรฝ่ายต่างๆ ตามด้วยการประกาศแต่งตั้งอย่างเป็นทางการและการแถลงข่าวเบื้องต้น

แม้ผ่านช่วงที่ชลมุนฝุ่นตลบแต่คลุมเครือไปแล้ว ผู้อำนวยการกีฬายังต้องอยู่ใกล้ชิดคอยช่วยเหลือผู้มาใหม่ให้สามารถปรับตัวกับสโมสรได้ จากนั้นปล่อยให้ผู้จัดการทีมทำงานกับนักเตะของเขาก่อนจะกลับมาทำงานใกล้ชิดกันอีกครั้งในตลาดซื้อขายรอบถัดไป

เรียบเรียง : ฐปน วันชูเพลา (Senior Football Writer)