Tag: #KMDLaLiga

“การทำประตู” ถือเป็นหนึ่งในเหตุการณ์คลาสสิกที่เกิดขึ้นในการแข่งขันฟุตบอล และมีนักเตะบางคน ที่สร้างความมหัศจรรย์ ด้วยการยิงประตูเป็นกอบเป็นกำ จนถูกยกย่องให้เป็น “ตำนาน” ของสโมสรนั้น ๆ

ในประวัติศาสตร์ของลาลีกา สเปน ตลอด 91 ฤดูกาลที่ผ่านมา มีนักเตะทีทำประตูได้มากที่สุด 5 อันดับแรก ประกอบด้วยลิโอเนล เมสซี่,  คริสเตียโน่ โรนัลโด้, เทลโม ซาร์ร่า, อูโก้ ซานเชซ และราอูล กอนซาเลซ

นอกจากดาวซัลโวประจำการแข่งขันแล้ว ยังมีนักเตะที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ทำประตูได้มากที่สุดของแต่ละสโมสรด้วย และนี่คือรายชื่อดาวยิงสูงสุดตลอดกาล ของทั้ง 20 ทีม ในลีกสูงสุดแดนกระทิงดุ ซีซั่น 2022/23

แอธเลติก บิลเบา : เทลโม ซาร์ร่า (251 ประตู)

เทลโม ซาร์ร่า อดีตเจ้าของสถิติดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของลาลีกา 251 ประตู จาก 277 นัดกับบิลเบา และชื่อของเขา ถูกนำไปตั้งเป็นรางวัล “ซาร์ร่า โทรฟี่” ที่มอบให้กับดาวซัลโวชาวสเปนในแต่ละซีซั่น

แอตเลติโก มาดริด : อาเดรียน อเสคูเดโร่ (150 ประตู)

อาเดรียน อเสคูเดโร่ เคยค้าแข้งให้กับแอต.มาดริด ในช่วงทศวรรษที่ 1940s ถึง 1950s และทำไปได้ถึง 150 ประตู จากการลงเล่น 287 นัด เฉพาะในลีกสูงสุด และจนถึงปัจจุบัน ก็ยังไม่มีใครที่ทำลายสถิตินี้ได้

โอซาซูน่า : ซาบิโน่ อันโดเนกุย (57 ประตู)

ซาบิโน่ อันโดเนกุย ลงเล่นให้กับโอซาซูน่ามามากกว่า 10 ฤดูกาล ในช่วงทศวรรษที่ 1950s ถึง 1960s ยิงได้ 57 ประตู จาก 131 นัด ในลาลีกา และสถิติดาวซัลโวตลอดกาลของเขา ก็ยังคงอยู่จนถึงตอนนี้

กาดิซ : มากิโก้ กอนซาเลซ (41 ประตู)

ช่วงที่ค้าแข้งกับกาดิซ มากิโก้ กอนซาเลซ ทำได้ 41 ประตู จาก 149 นัดในลาลีกา ทำให้สหพันธ์ประวัติศาสตร์และสถิติฟุตบอลนานาชาติ (IFFHS) ยกให้เป็นผู้เล่นชาวเอล ซัลวาดอร์ที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา

เอลเช่ : ฮวน อังเคล โรเมโร่ อิซาซี่ (79 ประตู)

ฮวน อังเคล โรเมโร่ อิซาซี่ อดีตกองหน้าชาวปารากวัยของเอลเช่ ในช่วงทศวรรษที่ 1960s ถึง 1970sยังคงเป็นเจ้าของสถิติดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของสโมสรแห่งนี้ ด้วยผลงาน 79 ประตู จาก 183 นัดในลาลีกา

บาร์เซโลน่า : ลิโอเนล เมสซี่ (474 ประตู)

เจ้าของสถิติดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของบาร์เซโลน่า คงเป็นใครอื่นไปไม่ได้ นอกจากลิโอเนล เมสซี่ ซูเปอร์สตาร์ชาวอาร์เจนติน่า ลงเล่นตั้งแต่ปี 2004 – 2021 ถล่มตาข่ายได้ถึง 474 ลูก จาก 520 นัดเฉพาะในลีก

เกตาเฟ่ : มานู เดล โมราล (37 ประตู)

มานู เดล โมราล อดีตกองหน้าชาวสเปน ลงเล่นให้กับเกตาเฟ่ ตั้งแต่ซีซั่น 2006/07 ถึง 2010/11 ทำได้ 37 ประตู จาก 159 ในลาลีกา ซึ่งเขายังคงเป็นเจ้าของสถิติดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของสโมสรจนถึงตอนนี้

กิโรน่า : คริสเตียน ซตูอานี่ (40 ประตู)

คริสเตียน ซตูอานี่ แม้จะเคยเล่นในลีกสูงสุดเพียงแค่ 2 ฤดูกาล แต่ยิงไปถึง 40 ประตู จาก 65 นัด และในฤดูกาลนี้ ก็หวังจะทำประตูเพิ่มอีก เพื่อครองสถิติดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของสโมสรนี้ไว้ให้นานที่สุด

ราโย บาเยกาโน่ : อัลแบร์โต้ บูเอโน่ (28 ประตู)

อัลแบร์โต้ บูเอโน่ อดีตแข้งอคาเดมี่ของเรอัล มาดริด เคยค้าแข้งอยู่กับราโย บาเยกาโน่ 2 ซีซั่น ทำได้ 28 ประตู จาก 73 นัดในลีกสูงสุด ซึ่งทำให้เขาเป็นเจ้าของสถิติดาวซัลโวสูงสุดในประวัติศาสตร์ของสโมสรนี้

เซลต้า บีโก้ : ยาโก้ อัสปาส (133 ประตู)

8 ฤดูกาลในลาลีกาของยาโก้ อัสปาส กับเซลต้า บีโก้ ยิงได้ 133 ประตู จากการลงเล่น 269 นัด และแน่นอนว่า เขายังมีโอกาสเพิ่มสถิติไปได้เรื่อย ๆ ตราบใดที่สโมสรของเขา ยังคงโลดแล่นอยู่บนเวทีลีกสูงสุด

เอสปันญ่อล : ราอูล ตามูโด้ (130 ประตู)

ราอูล ตามูโด้ ตำนานกองหน้าชาวสเปน ช่วงปลายทศวรรษที่ 1990s ถึง 2000s ลงเล่นกับเอสปันญ่อล13 ฤดูกาล ทำได้ 130 ประตู จาก 340 นัด เฉพาะในลาลีกา ยึดอันดับ 1 ดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของสโมสร

เรอัล มายอร์ก้า : ซามูเอล เอโต้ (54 ประตู)

ก่อนที่จะโด่งดังกับบาร์เซโลน่า ซามูเอล เอโต้ กองหน้าชาวแคเมอรูน เป็นนักเตะเจ้าของสถิติดาวยิงสูงสุดอันดับ 1 ในประวัติศาสตร์ของเรอัล มายอร์ก้า ด้วยผลงาน 54 ประตู จาก 133 นัดในลีกสูงสุดของสเปน

เรอัล เบติส : โปลี่ รินคอน (78 ประตู)

โปลี่ รินคอน อดีตกองหน้าเรอัล เบติส ในช่วงทศวรรษที่ 1980s ลงเล่น 8 ฤดูกาล ยิงได้ 78 ประตู จาก 223 นัดในลาลีกา และยังคงเป็นเจ้าของสถิติผู้ทำประตูสูงสุดตลอดกาลในประวัติศาสตร์สโมสร จนถึงปัจจุบันนี้

เรอัล มาดริด : คริสเตียโน่ โรนัลโด้ (311 ประตู)

คริสเตียโน่ โรนัลโด้ ซูเปอร์สตาร์ชาวโปรตุเกส ผู้ที่เข้ามาเปลี่ยนประวัติศาสตร์ของเรอัล มาดริดไปตลอดกาล ด้วยการระเบิดตาข่าย 311 ประตู จาก 292 เกมในลาลีกา ขึ้นแท่นดาวยิงสูงสุดอันดับ 1 ของสโมสรเรียบร้อย

เรอัล โซเซียดัด : เฆซุส มาเรีย ซาทรูสเตกี (133 ประตู)

เฆซุส มาเรีย ซาทรูสเตกี ตำนานกองหน้าของเรอัล โซเซียดัด ในช่วงทศวรรษที่ 1970s ถึง 1980s เขาคือเจ้าของสถิติอันดับ 1 ดาวซัลโวตลอดกาลของสโมสรแห่งนี้ ด้วยการยิง 133 ประตู จาก 297 นัด เฉพาะในลาลีกา

เรอัล บายาโดลิด : อลัน ปีเตอร์แนค (55 ประตู)

อลัน ปีเตอร์แนค กองหน้าชาวโครเอเชีย ลงเล่นให้กับเรอัล บายาโดลิด ตั้งแต่ฤดูกาล 1995/96 ถึง 1999/2000 ทำได้ 55 ประตู จาก 153 นัด ในลีกสูงสุด และยังครองตำแหน่งดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของสโมสรจนถึงปัจจุบัน

เซบีย่า : ฆวน อาร์ซ่า (181 ประตู)

ฆวน อาร์ซ่า สุดยอดดาวยิงของเซบีย่า ในช่วงทศวรรษที่ 1940s ถึง 1950s ลงเล่นให้กับเซบีย่าตั้งแต่อายุ 20 ปี ยิงได้ 181 ประตู จาก 347 นัด กลายเป็นเจ้าของสถิติดาวซัลโวสูงสุดตลอดกาลของสโมสร จนถึงปัจจุบันนี้

อัลเมเรีย : อัลบาโร่ เนเกรโด้ (32 ประตู)

อัลบาโร่ เนเกรโด้ ดาวยิงเลือดมาดริด เคยค้าแข้งกับอัลเมเรีย สมัยที่ทีมอยู่ในลีกสูงสุด 2 ฤดูกาล และเขาคือเจ้าของสถิติผู้ทำประตูสูงสุดตลอดกาลของสโมสรอยู่ในเวลานี้ โดยยิงไป 32 ประตู จาก 70 นัด

บาเลนเซีย : มุนโด้ (186 ประตู)

มุนโด้ อดีตตำนานนักเตะบาเลนเซีย ในช่วงทศวรรษที่ 1940s ถึง 1950s ยิงได้ถึง 186 ประตู จากการลงเล่น 208 นัด เฉพาะในลีกสูงสุด และครองอันดับ 1 ดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของสโมสร จนถึงปัจจุบันนี้

บียาร์เรอัล : เคราร์ด โมเรโน่ (65 ประตู)

เคราร์ด โมเรโน่ กองหน้าเลือดคาตาลัน ลงเล่นกับบียาร์เรอัลเฉพาะในลีกสูงสุดมาแล้ว 5 ฤดูกาล ยิงได้ 65 ประตู จาก 146 นัด และยังคงเป็นหนึ่งในความหวังการทำประตูให้กับสโมสรแห่งนี้ เพื่อเพิ่มสถิติต่อไป

สำหรับลาลีกา สเปน 2022/23 ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในสัปดาห์หน้า มีนักเตะเพียง 3 คนเท่านั้น ที่ยังลงเล่นให้กับสโมสรปัจจุบัน คือ คริสเตียน ซตูอานี่, ยาโก้ อัสปาส และเคราร์ด โมเรโน่

ในวงการฟุตบอล นอกจากจะวัดความสำเร็จของทีมแล้ว ความสำเร็จส่วนบุคคลก็สำคัญไม่แพ้กัน เพราะจะเป็นตัวชี้วัดที่บอกถึงระดับความสามารถ และมูลค่าของนักฟุตบอลคนนั้นๆ ได้เป็นอย่างดี

ชื่อของ “ฌูลส์ กุนเด้” เป็นที่พูดถึงมากขึ้น หลังเข้ามามีบทบาทสำคัญในเกมรับของเซบีย่า จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่บรรดาสโมสรยักษ์ใหญ่ ต่างหมายปองที่จะล่าลายเซ็นของปราการหลังรายนี้มาให้ได้

โดยเฉพาะเชลซี เป็นทีมที่มีข่าวให้ความสนใจดาวเตะวัย 23 ปี มากที่สุด เพื่อหวังที่จะเข้ามาแทนที่ของอันโตนิโอ รูดิเกอร์ ที่ตัดสินใจย้ายไปเรอัล มาดริด แต่เป็นบาร์เซโลน่า ที่ยื่นข้อเสนอเข้ามาอย่างจริงจัง

ในที่สุด ก็เป็นเจ้าบุญทุ่มแห่งสเปน ที่ปาดหน้าคว้าเซ็นเตอร์แบ็กทีมชาติฝรั่งเศส ไปร่วมทีมด้วยค่าตัว 50 ล้านยูโร บวกกับแอด-ออนอีกประมาณ 5-10 ล้านยูโร กลายเป็นนักเตะใหม่คนที่ 6 ในช่วงซัมเมอร์นี้

ตลอด 3 ฤดูกาลกับเซบีย่า ในยุคของกุนซือฆูเลน โลเปเตกี กุนเด้ได้แสดงให้เห็นถึงความคงเส้นคงวาที่ดีในการเล่นเกมรับ เสียรวม 97 ประตู น้อยสุดเป็นอันดับ 3 รองจากเรอัล มาดริด และแอตเลติโก้ มาดริด

กุนเด้ ต้องการที่จะย้ายไปสปอติฟาย คัมป์ นู แทนที่จะเป็นสแตมฟอร์ด บริดจ์ เพราะมองว่ามีความทะเยอทะยานมากกว่า และนี่คือ 5 เรื่องราวของเขา ที่คุณอาจยังไม่เคยรู้มาก่อน

เติบโตกับอคาเดมี่ของบอร์กโดซ์

เมื่อปี 2013 กุนเด้ในวัย 15 ปี ได้เริ่มต้นฝึกวิชาฟุตบอลกับทีมเยาวชนของบอร์กโดซ์ ในฝรั่งเศส จากนั้นได้เลื่อนขึ้นสู่ทีมสำรอง ก่อนที่จะได้ลงสนามกับทีมชุดใหญ่ 70 นัด รวมทุกรายการ ตลอด 2 ซีซั่นกับบอร์กโดซ์

เคยเล่นตำแหน่งแบ็คขวามาก่อน

ในช่วงแรกที่อยู่กับบอร์กโดซ์ กุนเด้เล่นในตำแหน่งฟูลแบ็กฝั่งขวา แต่ในเวลาต่อมา กุสตาโว โปเยต์ กุนซือของทีมในเวลานั้น ขอให้เขาไปเล่นเซ็นเตอร์แบ็ก ซึ่งก็ทำได้ยอดเยี่ยม และกลายเป็นตำแหน่งการเล่นหลักในปัจจุบัน

อดีตเพื่อนร่วมทีมของชูอาเมนี่

กุนเด้ เคยเป็นเพื่อนร่วมสโมสรเดียวกับออเรเลียง ชูอาเมนี่ ตั้งแต่อยู่กับทีมเยาวชนของบอร์กโดซ์ และเมื่อชูอาเมนี่ย้ายไปเรอัล มาดริด ในซัมเมอร์นี้ นั่นหมายความว่า ทั้งคู่จะมีโอกาสพบกันในศึก “เอล กลาซิโก้” ซีซั่นนี้

เหตุผลที่สวมเสื้อหมายเลข 12

สมัยที่อยู่กับเซบีย่า กุนเด้เลือกสวมเสื้อหมายเลข 12 เพราะเป็นวันเกิดของเขา และได้แรงบันดาลใจจากเฟเดริก กานูเต้ ตำนานดาวยิงชาวมาลีที่เคยสร้างชื่อในถิ่นรามอน ซานเชซ ปิซฆวน ซึ่งสวมเสื้อหมายเลข 12

แฟนพันธุ์แท้บาสเกตบอล NBA

กุนเด้ เป็นผู้ที่หลงใหลในกีฬาบาสเก็ตบอลเป็นอย่างมาก และเคยไปชมการแข่งขัน NBA ที่สหรัฐอเมริกามาแล้ว โดยเขาเป็นแฟนคลับของอัลเลน ไอเวอร์สัน ตำนานนักยัดห่วงชื่อดัง เนื่องจากชื่นชอบในทรงผมสุดเท่

ถึงแม้ว่ากุนเด้จะมีส่วนสูงแค่ 179 เซนติเมตร แต่มีสไตล์การเล่นที่ครบเครื่อง ทั้งความแข็งแกร่ง ยืนตำแหน่งได้ดี อ่านเกมได้ยอดเยี่ยม เข้าถึงบอลเร็ว เอาชนะในการดวลตัวต่อตัวได้บ่อยๆ แถมเล่นบอลได้ดีทั้ง 2 เท้า

บาร์เซโลน่า ดึงตัวฌูลส์ กุนเด้มาเสริมทัพ เพื่อหวังเพิ่มศักยภาพเกมรับของบาร์เซโลน่าให้ดีขึ้นกว่าเดิม และคาดว่าจะเป็นตัวแทนที่ดีของเคราร์ด ปิเก้ ที่เตรียมนับถอยหลังอาชีพค้าแข้งในอีกไม่นานนี้

เมื่อพูดถึง “ฉายา” ในวงการฟุตบอล ก็เปรียบเสมือนชื่อเล่น ที่ใช้เรียกแทนชื่อจริงของสโมสรนั้น ๆ โดยในแต่ละสโมสร จะตั้งฉายาที่แตกต่างกันไป มีทั้งตั้งแบบเรียบง่าย หรือตั้งแบบแปลกประหลาดจนน่าตกใจ

เหตุผลในการตั้งฉายาของแต่ละสโมสรฟุตบอล ก็มีที่มาแตกต่างกันออกไป ไม่ว่าจะมาจากชื่อสถานที่ตั้ง, ชื่อบุคคลสำคัญ, สัญลักษณ์, ประวัติศาสตร์, ตำนานหรือความเชื่อในท้องถิ่น และอื่น ๆ อีกมากมาย

ลาลีกา จะพาไปทำความรู้จักกับฉายาของทั้ง 20 สโมสร ในลีกสูงสุดแดนกระทิงดุ ฤดูกาล 2022/23ว่ามีเรื่องราวความเป็นมาอย่างไรกันบ้าง

แอธเลติก บิลเบา : The Lions

ฉายา “The Lions” ของแอธเลติก บิลเบา มาจากชื่อของซาน มาเมส (San Mamés) นักบุญไบแซนไทน์ที่ถูกทรมานร่างกาย และกำลังจะกลายเป็นอาหารของสิงโต แต่ก็สามารถทำให้สิงโตเชื่อง และรอดพ้นจากการเป็นเหยื่อได้สำเร็จ

แอตเลติโก มาดริด : The Mattress Makers หรือ The Indians

ฉายาแรก “Mattress Makers” หมายถึง สีแดง-ขาวจากวัสดุที่ใช้ปูที่นอนในสมัยก่อน อีกฉายาคือ “Indians” มีที่มาจากในช่วงต้นทศวรรษที่ 1970s แอตเลติโก มาดริด นิยมดึงนักเตะจากอเมริกาใต้เข้าสู่ทีมหลายคน ซึ่งเป็นนักเตะผิวสี และไว้ผมยาว จนถูกแฟนบอลทีมคู่แข่งล้อเลียนว่าเป็นพวกอินเดียนแดง

โอซาซูน่า : The Rojillos (The Reds)

ฉายา “The Rojillos” ของโอซาซูน่า ในภาษาสเปน หมายถึง “The Reds” หรือ สีแดง ซึ่งมาจากสีพื้นหลังของธงแคว้นนาวาร์ (Navarre) ที่ตั้งของสโมสร นอกจากนี้ สีแดงยังปรากฎอยู่บนเสื้อแข่งขันชุดเหย้า และโลโก้ของสโมสรอีกด้วย

กาดิซ : The Yellow Submarine

มีฉายา “Yellow Submarine” เช่นเดียวกับบียาร์เรอัล แต่มีที่มาที่แตกต่างกัน โดยกาดิซได้รับฉายานี้ เพราะในช่วงปี 1980-1986 สถานะของสโมสรอยู่ในลีกดิวิชั่น 2 และลีกสูงสุด ขึ้น-ลงสลับกันไป คล้ายกับการเคลื่อนไหวของเรือดำน้ำ

เอลเช่ : The Green Stripes

ในยุคแรก เสิ้อแข่งขันของเอลเช่มีสีขาวล้วน แต่ในปี 1926 ได้เพิ่มแถบสีเขียวแนวขวางไว้ส่วนบนของเสื้อ ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากต้นปาล์ม ต้นไม้ที่นิยมปลูกกันมากในเมืองเอลเช่ จึงทำให้สโมสรฟุตบอลแห่งนี้ ได้รับฉายาว่า “Green Stripes”

บาร์เซโลน่า : The Culés

ในอดีต มีแฟนบอลบาร์เซโลน่าจำนวนหนึ่งที่อยู่ในสนาม “La Escopidora” สนามเหย้าแห่งแรกของสโมสรที่มีขนาดเล็กมาก นั่งเรียงกันเป็นแถวยาวด้านบนสุดของกำแพงบนอัฒจันทร์ ซึ่งคนที่เดินผ่านไปมาก็ได้เห็นแผ่นหลัง และก้นของพวกเขาเหล่านี้ จึงเป็นที่มาของฉายา “Culés” ที่แปลว่า กลุ่มคนที่ชอบโชว์แผ่นหลัง

เกตาเฟ่ : The Dark Blues

ในยุคแรก สโมสรแห่งนี้ใช้ชื่อว่า “Club Getafe Deportivo” ใช้ชุดแข่งสีน้ำเงินเข้ม ก่อนถูกยุบทีมในปี 1982 และในปีต่อมา ได้ก่อตั้งสโมสรขึ้นมาใหม่ ใช้ชื่อว่า “Getafe Club de Fútbol” ใช้ชุดแข่งสีน้ำเงินเข้มเช่นเดิม จึงได้ฉายาว่า “Dark Blues”

กิโรน่า : The White and Reds

ฉายา “White and Reds” หรือสีขาว-แดง มีที่มาจากสีของชุดแข่งชัน และโลโก้ของสโมสรที่มีลักษณะคล้ายหยดน้ำเรียงสลับกันสีละ 4 แถว สื่อถึงเมืองกิโรน่า จุดที่มีแม่น้ำ 4 สาย ไหลมาบรรจบกัน ซึ่งอยู่บนธง และตราประจำเมืองกิโรน่าด้วย

ราโย บาเยกาโน่ : The Red Sashes

ก่อนหน้านี้ เสื้อแข่งขันของราโย บาเยกาโน่ มีสีขาวล้วน จนกระทั่งในช่วงกลางทศวรรษที่ 1940s ได้เพิ่มแถบสีแดงทแยงพาดผ่าน ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากสโมสรฟุตบอลริเวอร์เพลท ในประเทศอาร์เจนติน่า จึงได้รับฉายาว่า “Red Sashes”

เซลต้า บีโก้ : The Sky Blues หรือ The Olívicos

ฉายา “Sky Blues” มาจากสีของท้องฟ้าที่อยู่บนเสื้อแข่งขัน ส่วนฉายา “Olívicos” ในภาษาสเปนหมายถึง Olive หรือต้นมะกอกที่ปลูกไว้ในโบสถ์แห่งหนึ่ง สื่อความหมายถึงสันติภาพและความสามัคคี ซึ่งอยู่บนธง และตราประจำเมืองบีโก้ด้วย

เอสปันญ่อล : The Parakeets

คำว่า “Parakeet” แปลตรงตัวว่า นกแก้ว มีที่มาจากฝูงนกแก้วที่มาทำรังบนต้นไม้รอบ ๆ สนาม Estadio de Sarriá ซึ่งเคยถูกใช้เป็นสนามเหย้าของเอสปันญ่อล ตั้งแต่ปี 1923 ถึง 1997 ก่อนจะย้ายมาใช้สนาม “อาร์ซีดีอี สเตเดี้ยม” ในปัจจุบัน

เรอัล มายอร์ก้า : The Vermilions

ฉายาของเรอัล มายอร์ก้าคือ “Vermilion” ที่แปลว่า สีแดงสด ซึ่งเป็นสีชุดแข่งหลักของสโมสร เริ่มใช้มาตั้งแต่ปี 1922 โดยก่อนหน้านั้นได้ใช้ชุดแข่งสีดำมาก่อน และสีแดงสด ยังเป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ในตราสัญลักษณ์ หรือโลโก้ของสโมสรอีกด้วย

เรอัล เบติส : The Béticos หรือ The Green and Whites หรือ The Heliopolitanos

นอกจากฉายา “Béticos” ที่หมายถึงชื่อสโมสรเรอัล เบติสแล้ว ยังมีฉายา “Green and Whites” หรือสีเขียว-ขาว สีของชุดแข่งขัน และฉายา “Heliopolitanos” มีที่มาจากชื่อย่าน Heliópolis ย่านที่อยู่ในแคว้นอันดาลูเซีย ซึ่งเป็นที่ตั้งของสโมสร

เรอัล มาดริด : The Meringues หรือ The Vikings

ฉายาแรก “Meringues” มาจากชุดแข่งขันสีขาว ส่วนอีกฉายาคือ “Vikings” มาจากพาดหัวของหนังสือพิมพ์ The Times ของอังกฤษ หลังจาก “โลส บลังโกส” คว้าแชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ สมัยที่ 5 ติดต่อกันในปี 1960 ความว่า “เรอัล มาดริด ออกอาละวาดไปทั่วยุโรปเหมือนพวกไวกิ้ง ทำลายล้างทุกอย่างที่ขวางหน้า”

เรอัล โซเซียดัด : The Txuri-Urdin

ฉายาของเรอัล โซเซียดัด มาจากเพลงประจำสโมสร คำว่า “Txuri-Urdin” ในภาษาบาสก์หมายถึง “White and Blues” หรือสีขาว-น้ำเงิน ซึ่งเป็นสีธงประจำเมืองซาน เซบาสเตียน ที่ตั้งของสโมสร และกลายเป็นสีชุดแข่งของสโมสรตั้งแต่ปี 1909

เรอัล บายาโดลิด : The Pucelanos (Pucela)

คำว่า “Pucela” สันนิษฐานว่ามีที่มาจาก Joan of Arc หญิงสาวที่ได้ต่อสู้ในสงครามร้อยปี ซึ่งเรียกตัวเองว่า “Maid of Orleans” ซึ่งคำว่า maid ในภาษาสเปนยุคโบราณ จะเรียกว่า pucela และถูกนำไปตั้งเป็นฉายาของบายาโดลิดในที่สุด

เซบีย่า : The Washbasins

คำว่า “Washbasin” แปลตรงตัวว่า อ่างล้างหน้า มีที่มาจากเสื้อแข่งของเซบีย่าในช่วงกลางทศวรรษที่1970s ซึ่งเป็นเสื้อสีขาวล้วน มีเส้นขอบสีแดงเล็ก ๆ ที่บริเวณแขนเสื้อ และบนปกคอเสื้อ มีลักษณะคล้ายกับอ่างล้างหน้าที่เป็นที่นิยมในยุคนั้น

อัลเมเรีย : The Indálicos

ฉายา “Indálicos” มาจากสัญลักษณ์ Indalo เป็นภาพวาดลักษณะคล้ายกับมนุษย์ ถูกค้นพบในถ้ำลอสเลเตรอส (Los Letreros) ที่เมืองอัลเมเรีย ซึ่งได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลก และสัญลักษณ์ดังกล่าว ก็อยู่ภายในโลโก้ของสโมสรด้วย

บาเลนเซีย : The Che

ฉายาในภาษาสเปนคือ “Los Che” ซึ่งเป็นคำอุทานที่ชาวเมืองบาเลนเซียใช้เรียกกัน มีลักษณะคล้ายกับการอุทาน “hey” ในภาษาอังกฤษ เป็นการแสดงออกถึงความเป็นชาวเมืองบาเลนเซียโดยเฉพาะ และกลายเป็นชื่อเรียกที่ติดปากในที่สุด

บียาร์เรอัล : The Yellow Submarine

มีฉายา “Yellow Submarine” เหมือนกับกาดิซ มีที่มาจากชื่อเพลง “Yellow Submarine” ของเดอะ บีทเทิลส์ วงดนตรีร็อกชื่อดังของอังกฤษ ที่เปิดตัวเมื่อปี 1966 และแฟนบอลได้นำเพลงของวงเดอะ บีทเทิลส์ มาเปิดให้ฟังในสนามนับแต่นั้นมา

ฉายาของสโมสรฟุตบอล ตั้งขึ้นมาเพื่อให้ชื่อนั้นติดหู จดจำง่าย พร้อมกับเสริมความน่าเกรงขามเพื่อข่มขวัญคู่ต่อสู้ไปในตัวด้วย ถือเป็นสีสัน และช่วยเพิ่มอรรถรสในการติดตามเกมลูกหนังมากยิ่งขึ้น

ผู้ฝึกสอน หรือโค้ช ถือเป็นคนสำคัญคนหนึ่งในการแข่งขันฟุตบอล เพราะต้องใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์ ในการหลอมรวมนักเตะแต่ละคนที่มีสไตล์ที่แตกต่างกัน ให้ทำงานด้วยกันเป็นทีม เพื่อนำไปสู่ชัยชนะ

ศึกลูกหนัง ลาลีกา สเปน ฤดูกาล 2022/23 จะเริ่มต้นขึ้นในช่วงสัปดาห์ที่ 2 ของเดือนสิงหาคมนี้ กุนซือของทุกสโมสร กำลังเตรียมความพร้อมอย่างเต็มที่ เพื่อสู้กับศึกหนักที่รออยู่ตลอด 9 เดือน

สำหรับในซีซั่นใหม่ มีกุนซือชาวสเปน 14 คน ที่ต้องมาดวลกึ๋นกับกุนซือชาวต่างชาติอีก 6 คน และนี่คือภาพรวมของโค้ชทั้ง 20 ทีม ที่แฟน ๆ ลูกหนังลีกกระทิงดุ ต่างรอดูผลงานของพวกเขาเหล่านี้

โค้ชที่ผ่านประสบการณ์ระดับสูง

ในบรรดา 20 สโมสรของลาลีกา ซีซั่นใหม่ มีผู้จัดการทีมบางคน ที่ผ่านประสบการณ์ทั้งในสเปน และยุโรป เริ่มจากคาร์โล อันเชล็อตติ เทรนเนอร์เรอัล มาดริด แชมป์เก่าลาลีกา และยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก จากซีซั่นที่แล้ว

เทรนเนอร์ชาวอิตาเลียนวัย 63 ปี กับประสบการณ์คุมทีมคว้าแชมป์ 23 โทรฟี่ (7 โทรฟี่ กับเรอัล มาดริด) และเป็นโค้ชที่มีอายุมากสุดเป็นอันดับ 2 เท่ากับฮาเวียร์ อากีร์เร่ กุนซือชาวเม็กซิกันของเรอัล มายอร์ก้า

ส่วนกุนซือที่มีอายุมากที่สุดในลาลีกา คือ มานูเอล เปเยกรินี่ วัย 68 ปี ที่เคยคว้าแชมป์ 3 โทรฟี่ กับแมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในอังกฤษ และล่าสุดเพิ่งพาเรอัล เบติส คว้าแชมป์โคปา เดล เรย์ เป็นครั้งแรกในรอบ 17 ปี

และอีกคนที่มีโปรไฟล์น่าสนใจ คือ อูไน เอเมรี่ กุนซือวัย 50 ปี แม้อายุจะยังน้อย แต่ผลงานที่สร้างชื่อให้กับเขา คือการคว้าแชมป์ยูฟ่า ยูโรป้า ลีก ได้ถึง 4 ครั้ง (3 ครั้งกับเซบีย่า และ 1 ครั้งกับบียาร์เรอัล)

โค้ชที่มีอายุงานยาวนานที่สุด

ดิเอโก้ ซิเมโอเน่ เป็นโค้ชที่มีอายุงานในลาลีกายาวนานที่สุด โดยได้มาคุมทีมแอตเลติโก้ มาดริด ตั้งแต่เดือนธันวาคม 2011 จนถึงปัจจุบันนี้ เทรนเนอร์ชาวอาร์เจนไตน์ อยู่กับ “ตราหมี” มาแล้ว 10 ปี 7 เดือน

อันดับ 2 เป็นของยาโกบา อาราซาเต้ ที่พาโอซาซูน่า เลื่อนชั้นขึ้นสู่ลีกสูงสุดตั้งแต่ซีซั่นแรกที่คุมทีม และจบอันดับกลางตารางมา 3 ซีซั่นติดต่อกัน ซึ่งในซีซั่นนี้ จะเป็นซีซั่นที่ 5 ในการทำงานของเขา

ตามมาด้วย อิมานอล อัลกูอาซิล ที่คุมเรอัล โซเซียดัด มาแล้ว 3 ฤดูกาลครึ่ง และเคยพาทีมคว้าแชมป์โคปา เดล เรย์ ฤดูกาล 2019/20 เป็นการได้แชมป์ระดับเมเจอร์ครั้งแรกในรอบ 34 ปี ของสโมสร

ฆูเลน โลเปเตกี มาเป็นอันดับ 4 กับระยะเวลา 3 ฤดูกาลที่คุมทีมเซบีย่า ผลงานเด่นคือการคว้าแชมป์ยูฟ่า ยูโรป้า ลีก ฤดูกาล 2019/20 และจบซีซั่นในอันดับท็อปโฟร์มาแล้ว 3 ซีซั่นติดต่อกัน

รอดตายเพราะเปลี่ยนโค้ชระหว่างซีซั่น

ฤดูกาลที่แล้ว มีกุนซือ 4 คน ที่เข้ามาคุมทีมระหว่างซีซั่น และช่วยให้ทีมรอดตกชั้น เริ่มจากเอลเช่ ที่อยู่อันดับ 18 ในเดือนพฤศจิกายน พอเปลี่ยนโค้ชมาเป็นฟรานซิสโก้ โรดริเกซ ก็ไม่เคยอยู่ในโซนสีแดงอีกเลย

เกตาเฟ่ ทีมที่ออกสตาร์ทซีซั่น 7 นัดแรก ไม่มีคะแนนเลย จนต้องเปลี่ยนกุนซือมาเป็นกิเก้ ซานเชซ ฟลอเรส ในช่วงต้นเดือนตุลาคม หลังจากนั้นผลงานดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จบซีซั่นในอันดับที่ 15 ของตาราง

เรอัล มายอร์ก้า ครึ่งซีซั่นแรกดูเหมือนไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่พอช่วงครึ่งซีซั่นหลัง ฟอร์มหลุดแบบไม่น่าเชื่อ จนร่วงลงไปอยู่โซนตกชั้น ทำให้ฮาเวียร์ อากีร์เร่ เข้ามารับช่วงต่อใน 9 นัดสุดท้าย และเอาตัวรอดได้ในที่สุด

กาดิซ ก็เป็นอีกทีมที่อยู่ในโซนสีแดงช่วงครึ่งซีซั่นแรก และในเดือนมกราคม เซร์คิโอ กอนซาเลซ ก็ได้เข้ามากู้สถานการณ์ของทีม โดยต้องดิ้นรนหนีตายจนถึงนัดสุดท้าย ก่อนจบในอันดับที่ 17 รอดตกชั้นแบบฉิวเฉียด

เปลี่ยนกุนซือใหม่ก่อนเริ่มต้นซีซั่น

ลาลีกา ในซีซั่นใหม่ มี 3 สโมสร ที่มีการเปลี่ยนแปลงในตำแหน่งเฮดโค้ช เริ่มที่เอสปันญ่อล ได้แต่งตั้งดิเอโก้ มาร์ติเนซ อดีตโค้ชกรานาด้า ในช่วงปี 2018 – 2021 เข้ามารับหน้าที่แทนหลุยส์ บลังโก้ โค้ชรักษาการ

บาเลนเซีย ได้ตัดสินใจปลดโฆเซ่ บอร์ดัลอาส ออกจากตำแหน่งหลังจบซีซั่น และเลือกเจนนาโร่ กัตตูโซ่ อดีตเทรนเนอร์ของเอซี มิลาน และนาโปลี มาเป็นกุนซือคนใหม่ หวังลุ้นโควตาไปฟุตบอลยุโรปให้ได้

ปิดท้ายที่แอธเลติก บิลเบา มาร์เชลิโน่ ประกาศลาออกเมื่อจบซีซั่นที่ผ่านมา หลังล้มเหลวในการคว้าตั๋วไปฟุตบอลยุโรป และได้โค้ชคนใหม่แต่หน้าเก่าอย่างเออร์เนสโต้ บัลเบร์เด้ ที่กลับมาคุมทีมเดิมเป็นรอบที่ 3 แล้ว

โค้ชที่น่าจับตามองในซีซั่นใหม่

เริ่มจากซาบี้ เอร์นานเดซ เทรนเนอร์บาร์เซโลน่า ที่ใช้เวลาเพียงแค่ 6 เดือน พลิกสถานการณ์ของทีมจากอันดับที่ 9 สู่อันดับที่ 2 และซีซั่นใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้น จะเป็นการคุมทีมแบบเต็มซีซั่นเป็นครั้งแรกของเขา

คนต่อมา อันโดนี่ อิราโอล่า กุนซือของราโย บาเยกาโน่ ที่ทำผลงานได้ยอดเยี่ยมในฐานะทีมน้องใหม่จากซีซั่นก่อน และได้รับประสบการณ์อันล้ำค่า ในการที่จะปรับปรุงผลงานสำหรับซีซั่นใหม่ให้ดีขึ้นกว่าเดิม

อีกคนที่น่าจับตาไม่แพ้กัน คือ เอดูอาร์โด กูเดต์ โค้ชของเซลต้า บีโก้ ที่มีสไตล์การเล่นเกมรุกบุกแหลกแบบไม่กลัวใคร และความหวังอันดับ 1 ในการทำประตูให้กับทีม ก็ยังคงเป็นยาโก้ อัสปาส เช่นเดิม

3 กุนซือทีมน้องใหม่ลาลีกา

สำหรับผู้จัดการทีมของ 3 สโมสรที่เลื่อนชั้นขึ้นมาสู่เวทีลีกสูงสุด ซีซั่นใหม่ เริ่มจากรูบี้ กุนซืออัลเมเรีย ที่เคยมีประสบการณ์อันเลวร้าย หลังไม่สามารถพาสปอร์ติ้ง กิฆอน รอดพ้นจากการตกชั้น เมื่อ 5 ปีที่แล้ว

ปาเชต้า ก็เคยเจอชะตากรรมเดียวกันกับรูบี้ หลังทำทีมอูเอสก้า ตกชั้นจากลีกสูงสุด เมื่อฤดูกาล 2020/21 และคงต้องทำงานอย่างหนัก เพื่อหวังพาเรอัล บายาโดลิด อยู่เหนือโซนสีแดงหลังจบซีซั่นให้ได้

คนสุดท้ายคือมิเกล ซานเชซ มูนญอซ โค้ชของกิโรน่า ที่เคยพาราโย บาเยกาโน่ และอูเอสก้า เลื่อนชั้นสู่ลีกสูงสุดในฐานะแชมป์ลีกรองมาแล้ว แต่ภารกิจเอาตัวรอดในลาลีกา ถือเป็นความท้าทายครั้งสำคัญของเขา

แม้ว่าโค้ชแต่ละคน จะมีองค์ความรู้ที่แตกต่างกัน แต่โค้ชทุกคนก็พยายามที่จะพัฒนาทีมของตัวเองให้ไปสู่เป้าหมาย ซึ่งผลงานของโค้ชแต่ละคน จะบอกถึงระดับความสามารถและมูลค่าได้ดีที่สุด

รายชื่อผู้จัดการทีมในลาลีกา สเปน ประจำฤดูกาล 2022/23

👉 อัลเมเรีย – รูบี้

👉 แอธเลติก บิลเบา – เออร์เนสโต้ บัลเบร์เด้

👉 แอตเลติโก มาดริด – ดิเอโก้ ซิเมโอเน่

👉 บาร์เซโลน่า – ซาบี้ เอร์นานเดซ

👉 กาดิซ – เซร์คิโอ กอนซาเลซ

👉 เซลต้า บีโก้ – เอดูอาร์โด กูเดต์

👉 เอลเช่ – ฟรานซิสโก้ โรดริเกซ

👉 เอสปันญ่อล – ดิเอโก มาร์ติเนซ

👉 เกตาเฟ่ – กิเก้ ซานเชซ ฟลอเรส

👉 กิโรน่า – มิเกล ซานเชซ มูนญอซ

👉 โอซาซูน่า – ยาโกบา อาราซาเต้

👉 ราโย บาเยกาโน่ – อันโดนี่ อิราโอล่า

👉 เรอัล มายอร์ก้า – ฮาเวียร์ อากีร์เร่

👉 เรอัล เบติส – มานูเอล เปเยกรินี่

👉 เรอัล มาดริด – คาร์โล อันเชล็อตติ

👉 เรอัล โซเซียดัด – อิมานอล อัลกูอาซิล

👉 เรอัล บายาโดลิด – ปาเชต้า

👉 เซบีย่า – ฆูเลน โลเปเตกี

👉 บาเลนเซีย – เจนนาโร่ กัตตูโซ่

👉 บียาร์เรอัล – อูไน เอเมรี่

ตราสัญลักษณ์ หรือโลโก้ของสโมสรฟุตบอล ถือเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่ง ที่ส่งผลถึงการรับรู้ และการจดจำของแฟนลูกหนัง อีกทั้งเป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มได้ในระยะยาว นับว่าเป็นผลดีต่อสโมสรต่อไป

การออกแบบโลโก้ทีมฟุตบอลที่ดี ไม่ใช่แค่มีความสวยงามเท่านั้น แต่ต้องโดดเด่น สะดุดตา มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และที่สำคัญต้องสามารถสื่อสารคอนเซปท์ สะท้อนถึงตัวตนของแบรนด์ได้อย่างชัดเจนด้วย

และนี่คือเรื่องราวเบื้องหลังการออกแบบ และความหมายของตราประจำสโมสรทั้ง 20 ทีม ในลีกสูงสุดของสเปน ซีซั่นใหม่

อัลเมเรีย

ตราของสโมสร มีโครงสร้างที่เรียบง่าย ประกอบด้วยพื้นหลังแถบสีขาว-แดง หมายถึงสีประจำสโมสร พร้อมกับลูกฟุตบอลที่อยู่บนพื้นหลัง และตัวอักษร U กับ D ที่ย่อมาจาก “Unión Deportiva”

นอกจากนี้ ยังมีสัญลักษณ์ “Indalo” ที่อยู่ตรงกลางระหว่างตัวอักษร U กับ D มีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ที่ถูกค้นพบในถ้ำ Los Letreros ในเมืองอัลเมเรีย นำมาดัดแปลง และผสมรวมอยู่ในโลโก้อย่างลงตัว

แอธเลติก บิลเบา

เป็นรูปทรงคล้ายโล่สามเหลี่ยม ภาพที่อยู่ในสามเหลี่ยมด้านใน คือสัญลักษณ์ประจำท้องถิ่น ได้แก่ โบสถ์แอนโธนี่, สะพานแอนโธนี่, หมาป่า, ต้นโอ๊กเกร์นิกา และไม้กางเขน ส่วนแถบขาว-แดง มาจากสีธงของแคว้นบาสก์

สำหรับชื่อสโมสรที่อยู่ล้อมรอบโล่นั้น เริ่มแรกใช้ชื่อในภาษาอังกฤษว่า “Athletic Club” แต่ถูกบังคับให้เปลี่ยนเป็นภาษาสเปน คือ “Athlétic de Bilbao” ก่อนกลับไปใช้ชื่อเดิม หลังจากนายพลฟรังโก้หมดอำนาจ

แอตเลติโก มาดริด

ก่อตั้งโดยชาวบาสก์ที่อาศัยอยู่ในกรุงมาดริด ใช้ตราสโมสรคล้ายกับแอธเลติก บิลเบา ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ตราสโมสรในแบบของตัวเอง โดยมีลักษณะเป็นรูปทรงห้าเหลี่ยม และเพิ่มสีน้ำเงิน ร่วมกับแถบขาว-แดง 

สัญลักษณ์ที่อยู่ในตราสโมสร ประกอบด้วยหมี กับต้นสตรอเบอรี่ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกรุงมาดริด รวมทั้งมีดาว 7 ดวงอยู่ในกรอบสามเหลี่ยมสีน้ำเงิน ซึ่งหมายถึงแคว้นทั้ง 7 ที่อยู่ในกรุงมาดริด

บาร์เซโลน่า

ในปี 1910 โยอัน กัมเปร์ ผู้ก่อตั้งสโมสร ได้จัดการประกวดตราสโมสรขึ้นมาใหม่ ซึ่งตราสโมสรที่ชนะการประกวด มีลักษณะคล้ายกับที่ใช้ในปัจจุบัน โดยได้ผ่านการปรับเปลี่ยนรายละเอียดเล็กน้อยอยู่หลายครั้ง 

ตราสโมสรประกอบด้วย 3 ส่วน มุมบนซ้าย คือไม้กางเขนสีแดงบนพื้นสีขาว หมายถึงนักบุญจอร์จ นักบุญองค์อุปถัมภ์ของแคว้นคาตาลัน, มุมบนขวา คือสีธงของแคว้นคาตาลัน และครึ่งล่าง คือสีประจำสโมสร และลูกฟุตบอลสีเหลือง

เรอัล เบติส

ตราสัญลักษณ์ประกอบด้วย แถบสีขาว-เขียว มาจากสีของธงของแคว้นอันดาลูเซีย อยู่ภายในรูปสามเหลี่ยมหลับหัว พร้อมทั้งตัวอักษร BB ในวงกลมตรงกลาง ย่อมาจากคำว่า Betis Balompié

ส่วนมงกุฎที่อยู่ด้านบน มาจากการอุปถัมภ์ของกษัตริย์อัลฟรอนโซ่ที่ 8 แต่ในช่วงปี 1931-1940 ได้มีการนำมงกุฎออกไป เนื่องจากอยู่ภายใต้การปกครองของนายพลฟรังโก้ ผู้นำเผด็จการในเวลานั้น

กาดิซ

ตราสโมสรเป็นรูปสามเหลี่ยมกลับหัวสีเหลือง-น้ำเงิน ซึ่งเป็นสีประจำสโมสร ด้านในมีเทพเจ้าเฮอร์คิวลิส และสิงโต 2 ตัว ขนาบข้างด้วยเสาหิน 2 เสา ผูกด้วยแผ่นผ้าที่มีคำขวัญประจำชาติสเปน “Plvs Vltra”

ส่วนมงกุฎที่อยู่ด้านบนของตราสโมสร ไม่ใช่มงกุฎของกษัตริย์ เหมือนกับสโมสรที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า “เรอัล” (Real) แต่เป็นมงกุฎของดยุค เนื่องจากในอดีต เมืองกาดิซเคยถูกปกครองโดยดยุคตั้งแต่ศตวรรษที่ 15

เซลต้า บีโก้

ลักษณะของตราสโมสร เป็นรูปกากบาทสีแดงปลายแหลม หมายถึงไม้กางเชนของนักบุญซานติอาโก้ และมีโล่สีฟ้า ซึ่งมาจากสีบนธงประจำแคว้นกาลีเซีย บนโล่มีตัวอักษร CC ซึ่งย่อมาจาก “Club Celta”

ส่วนมงกุฎที่อยู่เหนือโล่สีฟ้า มาจากการอุปถัมภ์ของกษัตริย์อัลฟรอนโซ่ที่ 13 โดยชื่อสโมสรมีชื่อเต็มว่า “Real Club Celta de Vigo” แต่ได้มีการเอามงกุฎออกไป ในยุคที่นายพลฟรังโก้ปกครองอยู่

เอลเช่

ตราของสโมสร มาจากส่วนหนึ่งของตราประจำเมืองเอลเช่ แบ่งออกเป็น 3 ส่วน ส่วนบนเป็นรูปผู้หญิงในชุดโรมัน ถือใบปาล์มสีทอง มีที่มาจากเมืองเอลเช่ เป็นเมืองที่นิยมปลูกต้นปาล์มเป็นจำนวนมาก

ส่วนตรงกลางเป็นรูปประตูเมืองเอลเช่ และส่วนล่างเป็นรูปแท่นโรมัน ล้อมรอบด้วยตัวอักษร C I I A ซึ่งย่อมาจาก Colonia Iulia Illice Augusta ตำนานดาบของจักรพรรดิโรมันออกัสตัส

เอสปันญ่อล

ตราสัญลักษณ์ของสโมสรในปัจจุบัน เริ่มใช้มาตั้งแต่ปี 2005 ประกอบด้วยวงกลมด้านนอกสีแดง มีชื่อสโมสรตัวอักษรสีเหลืองกำกับ และวงกลมด้านใน มีแถบสีขาว-น้ำเงิน สีประจำสโมสร 

ส่วนมงกุฎที่ประดับอยู่ด้านบน ได้ถูกเพิ่มเข้ามาหลังจากกษัตริย์อัลฟรอนโซ่ที่ 13 ได้ให้การอุปถัมภ์สโมสร โดยชื่อเต็มของสโมสรในภาษาคาตาลัน คือ Reial Club Deportiu Espanyol de Barcelona

เกตาเฟ่

ตราสัญลักษณ์ของสโมสรในปัจจุบัน ประกอบด้วยวงแหวนสีน้ำเงินที่มีการไล่ระดับความเข้มขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้รู้สึกเหมือนมีการเคลื่อนไหว มีเส้นขอบสีเงิน และมีลูกฟุตบอลอยู่ด้านบน

ด้านใน เป็นตราประจำเมืองเกตาเฟ่ ฝั่งซ้ายคือไม้กางเขนแบบละติน มีรูปหัวใจอยู่บนกางเขน ที่สื่อถึงหัวใจอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซู ส่วนฝั่งขวาเป็นพื้นหลังสีเขียวมีรูปเครื่องบิน สื่อถึงฐานทัพอากาศ

กิโรน่า

ตราสัญลักษณ์ใหม่ของสโมสร เน้นไปที่สีขาว-แดง ซึ่งเป็นสีประจำสโมสร ส่วนรูปสี่เหลี่ยมที่อยู่ด้านในวงกลม มีแถบสีเหลือง-แดง ซึ่งเป็นสีธงประจำแคว้นคาตาลัน และรูปที่อยู่ด้านในสี่เหลี่ยม มีลักษณะคล้ายหยดน้ำเรียงสลับกันสีละ 4 แถว เป็นตัวแทนของเมืองกิโรน่า ซึ่งเป็นจุดที่มีแม่น้ำ 4 สาย ไหลมาบรรจบกัน

เรอัล มายอร์ก้า

มงกุฎที่ประดับอยู่ด้านบน ได้ถูกเพิ่มเข้ามาหลังจากกษัตริย์อัลฟรอนโซ่ที่ 13 ได้ให้การอุปถัมภ์สโมสรโดยชื่อเต็มของสโมสร คือ Real Club Deportivo Mallorca และฉายาของพวกเขาคือ “Vermilion” ที่แปลว่า สีแดงสด ซึ่งเป็นสีประจำทีม และเป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ในตราสัญลักษณ์ของสโมสรอีกด้วย

เรอัล มาดริด

ตัวอักษร 3 ตัว MCF ที่อยู่ด้านในของตราสโมสร ย่อมาจาก Madrid Club de Fútbol ก่อนที่กษัตริย์อัลฟรอนโซ่ที่ 13 จะเข้ามาให้การอุปถัมภ์สโมสร จึงเพิ่มคำว่า “เรอัล” (Real) นำหน้าชื่อสโมสร พร้อมกับมงกุฎที่ประดับไว้ด้านบนของตราสโมสร ส่วนพื้นหลังมีสีขาว ซึ่งเป็นสีประจำสโมสร คาดด้วยแถบสีน้ำเงินเพื่อความสวยงาม

โอซาซูน่า

ตราสโมสรมีลักษณะคล้ายสามเหลี่ยมกลับหัว แบ่งเป็นพื้นสีแดงและสีน้ำเงิน ซึ่งเป็นสีประจำสโมสร มงกุฎที่อยู่ด้านบน และตรงกลางที่เป็นพื้นสีขาวล้อมรอบด้วยโซ่สีทอง มาจากตราของแคว้นนาวาร์ ส่วนรูปสิงโตด้านใน เป็นตัวแทนของคำว่า “Osasuna” ซึ่งในภาษาบาสก์แปลว่า “สุขภาพ” หรือสามารถสื่อถึง “ความแข็งแกร่ง” ได้ด้วย

ราโย บาเยกาโน่

ตราสโมสรเป็นพื้นสีขาว ซึ่งเป็นสีประจำสโมสร ด้านในประกอบด้วยตราประจำแคว้นบาเยกาส ย่านชนชั้นแรงงานในกรุงมาดริด ตามด้วยสายฟ้าสีแดงทแยงพาดผ่าน ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากสโมสรฟุตบอลริเวอร์เพลท ในประเทศอาร์เจนติน่า และตัวอักษร 3 ตัว RVM ย่อมาจากชื่อเต็มของสโมสรคือ “Rayo Vallecano de Madrid”

เรอัล โซเซียดัด

ส่วนประกอบของตราสโมสร ได้แก่ ธงประจำเมืองซาน เซบาสเตียน (สีน้ำเงิน-ขาว) บนธงมีตัวอักษร SS ซึ่งย่อมาจากชื่อเมืองที่ตั้งของสโมสร (San Sebastián) และมงกุฎที่ประดับอยู่บนลูกฟุตบอล ได้ถูกเพิ่มเข้ามาหลังจากกษัตริย์อัลฟรอนโซ่ที่ 13 ได้ให้การอุปถัมภ์สโมสร จึงเพิ่มคำว่า “เรอัล” (Real)นำหน้าชื่อสโมสร

เซบีย่า

ตราสโมสรประกอบไปด้วย 3 ส่วน มุมบนซ้าย คือตราประจำเมืองเซบิลล์ เป็นรูปของกษัตริย์เฟอร์ดินานที่ 3 แห่งอาณาจักรกาสติย่า ขนาบข้างด้วยอัครมุขนายกอิสิดอร์และนักบุญเลอันเดร์, มุมบนขวา คือตัวอักษร SFC ย่อมาจากชื่อสโมสร และครึ่งล่างมีแถบสีขาว-แดง ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากสีธงของกษัตริย์เฟอร์ดินานที่ 3

บาเลนเซีย

สิ่งที่อยู่ในตราสโมสร ได้แก่ สีธงประจำแคว้นบาเลนเซีย (เหลือง-แดง-น้ำเงิน), และค้างคาว ที่มาจากตำนานของกษัตริย์เจมส์ที่ 1 แห่งอารากอน ที่ต่อสู้เพื่อปลดปล่อยแคว้นบาเลนเซียจนได้รับชัยชนะ จากนั้นได้มีค้างคาวตัวหนึ่งบินลงมาขณะเดินเข้าเมือง ซึ่งมองว่าเป็นการให้พร และกลายเป็นสัญลักษณ์ของเมืองตั้งแต่นั้นมา

เรอัล บายาโดลิด

เมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา เพิ่งมีการเปลี่ยนแปลงตราสโมสรใหม่ให้เรียบง่ายกว่าเดิม โดยตราสโมสรประกอบด้วย สีเหลือง-แดง สื่อถึงเปลวเพลิง เพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งใหญ่ในเมืองบายาโดลิด เมื่อปี 1561, สีม่วง-ขาว มาจากสีประจำสโมสร ส่วนมงกุฎที่อยู่ด้านบน แสดงถึงความเกี่ยวข้องกับราชสำนัก

บียาร์เรอัล

ตราสโมสรในปัจจุบัน ถูกใช้เป็นครั้งแรก เมื่อปี 1966 ประกอบด้วย สีน้ำเงิน มาจากการย้อมเสื้อสีขาว เพื่อสวมใส่คู่กับกางเกงสีดำ ชุดแข่งในอดีต, สีเหลือง-แดง มาจากสีธงของแคว้นบาเลนเซีย และมงกุฎที่อยู่ด้านบน คือต้นกำเนิดราชวงศ์ของเมือง ซึ่งก่อตั้งโดยกษัตริย์เจมส์ที่ 1 แห่งอารากอน เมื่อปี 1274

ตราประจำสโมสรฟุตบอล ถ้าดีไซน์ออกมาแล้วช่วยสร้างการรับรู้ที่ดีให้กับแฟนบอล จะทำให้เกิดความภาคภูมิใจต่อความเป็นท้องถิ่นนิยมของตนเอง และช่วยสร้างความผูกพันให้เกิดขึ้นต่อทีมฟุตบอลด้วย